Zgodnie z wcześniejszymi zapowiedziami, poczynając od tego felietonu, chciałbym przybliżyć Państwu naszych grupowych rywali, z którymi już niebawem spotkamy się na niemieckich boiskach podczas Mistrzostw Świata. Na początek zacznijmy od reprezentacji Kostaryki, która w rankingu FIFA zajmuje 26. miejsce i jest dwa „oczka” przed nami. Do tej pory dwa razy brała udział w MŚ.
Otóż w 1990 r. we Włoszech wyszła ona ze swojej grupy, przegrywając jedynie z Brazylijczykami. Pokonała zaś zarówno Szwedów, jak i Szkotów, co było wielką niespodzianką. Niestety, uległa potem Czechosłowacji w 1/8 turnieju. Po 12 latach Kostarykanie znów zagrali na mundialu w Japonii i Korei. Po raz kolejny znaleźli się w grupie z Brazylią. Stoczyli z nią pamiętny, bardzo emocjonujący pojedynek. Co prawda przegrali 2:5, ale pokazali, że potrafią grać piękną i widowiskową piłkę. Warto zaznaczyć, iż po zwycięstwie nad Chinami i remisie z Turcją odpadli z dalszych rozgrywek tylko dlatego, że mieli gorszy bilans bramkowy od Turków. Zdobyli więcej punktów od naszej reprezentacji. Ciekawa rzecz, że Brazylia i Turcja znalazły się potem na podium (pierwsze i trzecie miejsce). Piłkarze Kostaryki liczą się też w rozgrywkach Copa América, gdzie ostatnimi czasy docierali do ćwierćfinału. Ponadto cztery lata temu zajęli drugie miejsce w Złotym Pucharze CONCACAF, co też bardzo dobrze o nich świadczy, gdyż właściwie grają w stałym składzie od ładnych kilku lat.
Fakty te mówią same za siebie i potwierdzają opinię o tym, że reprezentacja Kostaryki jest drużyną doświadczoną i bardzo groźną. Wydaje się więc, że nie należy lekceważyć piłkarzy z tego środkowoamerykańskiego kraju. Ich trener - Alexandre Guimaraes zapowiada, że jego drużyna spokojnie wyjdzie z grupy A. Przekonamy się o możliwościach jego zawodników już w meczu otwarcia mistrzostw, w którym zagrają oni 9 czerwca przeciwko Niemcom w Monachium. My natomiast zagramy z nimi w Hanowerze 20 czerwca.
Do tej pory spotykaliśmy się z drużyną Kostaryki dwukrotnie w meczach towarzyskich. Było to jednak dosyć dawno temu. W lutym 1989 r. w ich stolicy San José wygraliśmy dwoma bramkami (2:4). W maju rok później wygraliśmy kolejny mecz w Chicago (USA) 0:2. Teoretycznie więc mogłoby się wydawać, że jesteśmy od nich lepsi (przynajmniej w statystykach). Niemniej osobiście uważam zespół kostarykański za wielce nieprzewidywalny i szalenie niebezpieczny. Średnia wieku ich piłkarzy waha się w granicach ok. 30 lat. Nie mają w swoim składzie wielkich nazwisk, ale w piłkę grać potrafią całkiem dobrze w stylu przypominającym nieco futbol brazylijski. Cechuje ich wyborna technika i finezja w rozgrywaniu akcji ofensywnych. Jedynym mankamentem tej drużyny wydaje się jej chimeryczne i emocjonalne podejście do gry. Czasem brawura i uczucia biorą górę nad zdrowym rozsądkiem i przegrywa ona tzw. wygrane mecze (np. mecz z Francją).
Niewątpliwie reprezentacja Kostaryki jest w naszym zasięgu. Nie wolno nam się jednak ani na chwilę zdekoncentrować. Zarówno dla nich, jak i dla nas będzie to ostatnie spotkanie w grupie. Być może właśnie od niego będzie zależał awans którejś z drużyn do dalszych etapów mistrzostw. Kostarykanie mają dobrze poukładaną obronę i całkiem niezłą pomoc. W ataku zaś bryluje Paulo Wanchope (gra na co dzień w Katarze), który jest bardzo groźnym i charyzmatycznym napastnikiem (zdobył dla swojego kraju ponad 40 bramek). Jeśli nasi zawodnicy zagrają na poziomie podobnym do tego z eliminacji, to powinniśmy zdobyć trzy punkty w konfrontacji z tą drużyną. Jeżeli jednak ją zlekceważymy, to może się okazać, że nasz bramkarz będzie wyjmował piłkę z siatki. Tego zaś nikt z nas sobie nie życzy! Osobiście życzę zawodnikom Kostaryki jak najlepiej. Niech nawet wyjdą z grupy... Oczywiście, my wtedy zajęlibyśmy w niej pierwsze miejsce... Może taki scenariusz się spełni? Oby tak było! Tego właśnie Państwu i sobie życzę!

jłm

Kostaryka (dosł. z języka hiszpańskiego „bogate wybrzeże”) jest krajem wyjątkowo dobrze prosperującym w Ameryce Środkowej. To demokratyczne państwo od północy graniczy z Nikaraguą, a od wschodu zaś z Panamą. Na zachodzie i południu oblewa je Ocean Spokojny, a od północy i wschodu - Morze Karaibskie. Często nazywa się je Szwajcarią Ameryki, gdyż jest państwem bogatym, a jej obywatelom żyje się w miarę dostatnio. Ponadto stara się ono zachować militarną neutralność (od 1949 r. nie ma tam armii). Prawie 85% ponadczteromilionowej populacji tworzy ludność biała. Dominuje wyznanie rzymskokatolickie (ponad 80%). Językiem urzędowym jest hiszpański. Kostaryka posiada silnie rozwinięte rolnictwo i infrastrukturę turystyczną. To piękny kraj z bogatą fauną i florą, tropikalnym klimatem oraz zróżnicowanym krajobrazem, przyciągającym tłumy turystów z całego świata.