Reklama

Niedziela Częstochowska

Zwycięstwo ze skarbem w tle

Była to jedna z niewielu wygranych przez oddziały polskie potyczek w postaniu styczniowym. Ponadto w ręce powstańców dostała się równowartość miliarda polskich złotych.

Niedziela częstochowska 29/2023, str. VIII-IX

[ TEMATY ]

Powstanie Styczniowe

Maciej Orman/Niedziela

Kosynierzy formują obronnego „jeża”

Kosynierzy formują obronnego „jeża”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Mowa o bitwie janowskiej z 6 lipca 1863 r. Jej rekonstrukcja odbyła się w Zespole Pałacowo-Parkowym w Złotym Potoku z okazji 160. rocznicy powstania styczniowego.

Zaskoczeni przy kąpieli

– Żołnierze carscy obozowali przy stawie w Poniku k. Janowa. Nieopodal, w lasach złotopotockich, przebywał kpt. Zygmunt Chmieleński razem z powstańcami, którzy przypuścili atak na Rosjan – wprowadza w temat Justyna Siemion, dyrektor Muzeum Regionalnego im. Zygmunta Krasińskiego w Złotym Potoku, organizator rekonstrukcji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

– Chmieleński dowiedział się od swoich wywiadowców, że w Poniku stacjonowały 2 roty wojska carskiego, które zajmowały się m.in. zbieraniem podatków oraz rabunkiem. Rosjanie uważali, że dysponują dużą siłą ognia, dlatego nie rozstawili odpowiednio czatów i poszli się po prostu kąpać, zostawiając nieliczne straże, biorąc pod uwagę to, co przewozili ze sobą na wozach – opowiada Radosław Maniecki ze Stowarzyszenia „Złoty Krzyż” ze Zduńskiej Woli.

Reklama

Chmieleński sformował swój oddział, który tworzyło: 600 strzelców, 120 konnych i 240 kosynierów oraz podzielił ich na dwie jednostki. – Pierwsza, która szła w kierunku Janowa, miała uniemożliwić ucieczkę wojsk carskich. Druga, silniejsza, uderzyła bezpośrednio na ich obozowisko. Uderzenie było tak gwałtowne, że część żołnierzy carskich nawet nie zdążyła wyjść z wody. Reszta, próbując zabrać ze sobą wozy, chciała wycofać się do Janowa. W pewnym momencie jednak porzucili wozy i zaczęli uciekać. W tym czasie druga grupa powstańców zaatakowała ich z drugiej strony, powodując zupełny chaos i rozbicie obydwu pułków. Części żołnierzy carskich udało się uciec. Większość zginęła albo dostała się do niewoli – informuje Maniecki.

Miliard na wozie

Bitwa janowska miała zaskakujące zaskoczenie. – Na wozach rosyjskich powstańcy znaleźli skrzynię, w której znajdowały się dwie złote monstrancje skradzione z jednego z kościołów oraz... 1,2 mln rubli w złocie – podkreśla Justyna Siemion. – Jeden rubel w złocie waży ok. 6 g. Daje to więc ok. 1,5 t złotego kruszcu. Dzisiaj jest to wartość ok. miliarda zł – wylicza Radosław Maniecki.

Skarb postanowiono ukryć. Kilka dni później (8 lub 9 lipca) Chmieleński walczył jeszcze pod Złotym Potokiem. Następnie miał trzy tygodnie odpoczynku i w ciągu tego czasu trzy razy zmieniał miejsce ukrycia skarbu. Co się stało ze złotem? Jak wskazuje Maniecki, wchodzimy tutaj w sferę domysłów i niedopowiedzeń. – Oprócz czterech raportów, które można zobaczyć w muzeum w Złotym Potoku, brakuje innych konkretnych danych. W archiwum Rządu Narodowego nie zachowały się żadne informacje na temat tego, że zdobyto jakikolwiek skarb. Jeszcze ciekawsze jest to, że żadnych dokumentów nie znajdziemy również w archiwum carskim. A przecież kiedy podczas jednej z bitew powstańcy zdobyli 700 tys. rubli w złocie, zdymisjonowano kilku generałów i namiestnika. Jednym z wyjaśnień mogło być to, że prawdopodobnie pieniądze pochodziły z rabunku i nikomu nie zależało na tym, żeby ujawniać, że w ogóle nastąpiła ich utrata – wyjaśnia rekonstruktor ze Stowarzyszenia „Złoty Krzyż” ze Zduńskiej Woli.

Reklama

Jak dodaje, później, kiedy Chmieleński musiał toczyć kolejne potyczki ze ścigającymi go wojskami carskimi, skarb mógł zostać rozdzielony na trzy części. Jedną z nich kapitan pewnie woził ze sobą. Kolejna miała trafić wraz z raportami do Rządu Narodowego w Warszawie, jednak nic takiego nie miało miejsca. – Tak naprawdę te dokumenty pojawiły się w dwudziestoleciu międzywojennym. Wtedy zaczęły się wielkie poszukiwania złota – zauważa Maniecki. Jego zdaniem, możliwe jest, że kolejna część skarbu znalazła się poza Królestwem Polskim.

Epopeja Chmieleńskiego zakończyła się w potyczce pod Bodzechowem, gdzie został ranny. Następnie przewieziono go do więzienia w Radomiu. Tam został rozstrzelany 23 grudnia 1863 r.

Przodek „polskiego Nobla”

Jednym z uczestników widowiska był Paweł Mieszczański z Częstochowy, student, reprezentujący Grupę Rekonstrukcyjną „Gloria Victis” z Wieruszowa. Odgrywał rolę strzelca rosyjskiego.

– Pasją do historii zaraził mnie dziadek. W mojej rodzinie zawsze były tradycje patriotyczne. Mamy kilku przodków, którzy walczyli w powstaniu styczniowym – przyznaje. Jednym z nich był Erazm Jerzmanowski. Córka jego ukochanej siostry wyszła za mąż za prapradziadka Pawła. Na początku jego przodek walczył w powstaniu styczniowym w legionie złożonym ze studentów Instytutu Politechnicznego w Puławach. Następnie przeszedł cały szlak bojowy Mariana Langiewicza. – Po powstaniu Jerzmanowski wyjechał do Francji, a stamtąd do Stanów Zjednoczonych. Był tam jednym z pionierów instalowania oświetlenia gazowego. Mówi się nawet, że oświetlił Stany Zjednoczone. Kiedy dorobił się dużych pieniędzy, przyjechał do Krakowa. Pod miastem zakupił majątek, a w testamencie zapisał duży spadek na Polską Akademię Umiejętności w Krakowie i ufundował nagrodę dla wybitnych osób zasłużonych dla Polski. Była to polska wersja Nagrody Nobla – opowiada Paweł.

Reklama

Ponadto Jerzmanowski, jeszcze z okresu studiów w Instytucie Politechnicznym, znał się z Bratem Albertem Chmielowskim, który walczył w bitwie pod Złotym Potokiem. – Razem poszli do powstania w oddziale Leona Frankowskiego, który wyszedł z instytutu. Prawdopodobnie walczyli też razem u Langiewicza. Po powstaniu kontaktowali się listownie. Jerzmanowski wspierał finansowo inicjatywy Brata Alberta. Był filantropem, prowadził działalność charytatywną w USA. Ufundował tam kilka kościołów – mówi Mieszczański.

Kobiece kieszenie

Wskazując na rolę kobiet w powstaniu styczniowym, Lidia Stulczewska ze Stowarzyszenia „Złoty Krzyż” zwraca uwagę na smutne realia tamtych czasów, czyli wszechobecną rusyfikację i przymusowy pobór do wojska. Prezentując swoją czarną suknię, zaznacza, że takie stroje były symbolem żałoby narodowej. – W ten sposób kobiety okazywały wsparcie powstańcom, tak żeby widzieli, że są z nimi do końca – przyznaje. – Sprzedawały swoją biżuterię w celu zebrania funduszy dla walczących, którzy dzięki temu mogli się uzbroić. Ponadto organizowały szpitale polowe. Zapraszały też po cichu księży, żeby powstańcy mieli duchowe wsparcie. Kobiety przynosiły też im broń i przekazywały meldunki, ukryte w specjalnych kieszonkach w sukniach. Nikt nie podejrzewał kobiet o aż tak czynny udział w powstaniu. Co więcej, panie walczyły w strojach męskich – wylicza Stulczewska.

W rekonstrukcji uczestniczyły: Stowarzyszenie „Złoty Krzyż” ze Zduńskiej Woli, Stowarzyszenie Historyczne „Gloria Victis” z Wieruszowa, Odtwórcy Historyczni Powstania Styczniowego z Łodzi oraz Samodzielna Grupa Rekonstrukcji Historycznej z Widawy.

2023-07-11 22:27

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Capstrzyk powstańczy

Rokrocznie, przed końcem roku, na Ziemi Pierzchnickiej, grupa pasjonatów powstania styczniowego 1863/64 r., przybrana w XIX-wieczne stroje, wspomina bohaterów oraz wydarzenia tamtych czasów, oddając hołd bohaterstwu styczniowych powstańców.

Okazały kamień pamiątkowy przy drodze w lesie między Ujnami a Szczecnem upamiętnia bitwę z 9 grudnia 1963 r., gdy dowodzeni przez Karola Kalitę „Rębajłę” powstańcy rozbili wówczas znacznie liczniejszy oddział rosyjski. Ta zwycięska bitwa rozegrała się w rejonie nieistniejącej już wsi Huta Szczeceńska, nazywanej także Hutą Szklaną lub Hutą. Była to niewielka miejscowość, zaledwie ok. dziesięciu zagród na leśnej polanie, z tradycją wytopu szkła i wypalania węgla drzewnego. Tamtego 9 grudnia przybył do Huty blisko 200-osobowy oddział powstańców, dowodzonych przez mjr. Karola Kalitę, ps. Rębajło; jego żołnierze cztery dni wcześniej stoczyli zwycięską bitwę pod Mierzwinem (powiat jędrzejowski). Nie dane im było długo odpoczywać – od sąsiedniej wsi Ujny zbliżał się oddział wojsk carskich.
CZYTAJ DALEJ

Nowenna do św. Rity

[ TEMATY ]

nowenna

św. Rita

Agata Kowalska

Św. Rita

Św. Rita

Nowenna do odmawiania między 13 a 21 maja lub w dowolnym terminie.

Niech będzie uwielbiony Bóg w Twoim życiu św. Rito.
CZYTAJ DALEJ

ERM to dobra i skuteczna droga formacji

2025-05-19 21:28

Archiwum organizatorów

Procesja Eucharystyczna w Pniewach

Procesja Eucharystyczna w Pniewach

Za nami świętowanie 100. rocznicy Eucharystycznego Ruchu Młodych w Polsce. Grupa 48 osób z Kątów Wrocławskich brała udział w uroczystościach w Pniewach.

Festiwal Eucharystii trwał od piątku 16 maja do niedzieli 18 maja. Główne obchody odbywały się w sobotę 17 maja. – Uczestniczyliśmy w wydarzeniach, które zostały przygotowane na ten dzień. Rozpoczęło się od nawiedzenia Sanktuarium św. Urszuli Ledóchowskiej, gdzie pomodliliśmy się przy jej grobie. Później dzieci z różnych diecezji i różnych parafii uczestniczyły w procesji Eucharystycznej, która zaczęła się w kościele św. Wawrzyńca i przeszła do kościoła św. Jana. Dzieci niosły relikwie świętych, szczególnie patronujących dziecięcej modlitwie. Chłopiec z mojej grupy przebrany był za św. Carlo Acutisa i niósł relikwiarz z jego relikwiami. Przed procesją wyjaśniał innym dzieciom, kim był Carlo Acutis, dlaczego się dostał do nieba, jak wyglądała jego droga do świętości. W ten sposób dzieci poznawały świętych patronów – opowiada ks. Eryk Dobrzański, diecezjalny moderator ERM-u. Wśród świętych obecnych na procesji byli m.in.: św. Imelda, św. Stanisław Kostka, św. Urszula Ledóchowska.
CZYTAJ DALEJ
Przejdź teraz
REKLAMA: Artykuł wyświetli się za 15 sekund

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję