Reklama

Niedziela Kielecka

Czuwanie i pokój

Z biskupem kieleckim Janem Piotrowskim – o zbliżających się świętach Bożego Narodzenia, pokoju, samotności – rozmawia Agnieszka Dziarmaga

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Agnieszka Dziarmaga: Z Adwentem łączy się wyczekiwanie – czuwanie. Co oznacza dla katolika czuwać w Adwencie 2020 roku?


Biskup Jan Piotrowski: Czuwanie jest terminem bardziej subtelnym niż oczekiwanie, gdyż czuwanie wiąże się z patrzeniem w serce drugiej osoby, na jej potrzeby, tak jak matka czuwa przy łóżku dziecka lub ktoś bliski, emocjonalnie związany czuwa przy chorym.
W swej naturze Adwent historyczny był czasem oczekiwania, natomiast Adwent liturgiczny, ten który przeżywamy w kategoriach ewangelicznych, jak nas uczy Jezus – służy temu, abyśmy czuwali za siebie i za innych oraz interpretowali właściwie rzeczywistość, w jakiej jesteśmy.
Jest ona nie tyle skomplikowana, ile raczej kompleksowa, dotyczy bowiem zjawisk i relacji natury gospodarczej, ekonomicznej, zawodowej i duchowej, a dodatkowo to spectrum zostaje poszerzone przez atmosferę panującej pandemii koronawirusa.

Pytanie, jak się odnaleźć w tej sytuacji?

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama


Czuwać to znaczy mieć zdrowe spojrzenie na własne duchowe potrzeby, by nie tyle nawracać cały świat, ale by samemu zwrócić się ku Bogu, z pewną dozą wrażliwości, która sprawi, że jako chrześcijanie podejmijmy wysiłek, aby skierować swoje kroki ku Niemu.
Ewangelia, choćby przez zachowanie panien mądrych i głupich (por. Mt 25, 1-13), pokazuje oczekiwanie związane nie tylko z czekaniem na przyjście oblubieńca, ale i z czekaniem, kiedy nadejdzie jego godzina. Nie chodzi w naszym życiu tylko o wymiar eschatologiczny, o to, kiedy śmierć nadejdzie, bowiem Pan Bóg pozwala nam cieszyć się życiem, ale przede wszystkim o to, by człowiek nie uległ powabowi propozycji świata niezgodnych z duchem Ewangelii, by czuwał, był dobrym gospodarzem zadanego sobie czasu. Ma rozwijać zadany sobie potencjał natury intelektualnej i duchowej oraz czuwać, aby bezmyślnie nie puścił swoich talentów w tani obieg na rynku współczesnego handlu wartościami. Czuwanie jest pięknym przymiotem mądrego, wartościowego człowieka.

W ostatnich miesiącach bardzo mocno wybrzmiał problem samotności. Wielu ludzi, szczególnie starszych i w różnego rodzaju kryzysach, bardzo cierpi z tego powodu: duchowo i psychicznie, szczególnie jeśli czekają ich samotne święta.


Samotność to pewien stan człowieka i pewnie inaczej określi go duchowny, lekarz czy psycholog. Nie jest tajemnicą, że współczesny człowiek boi się samotności.
Z drugiej strony warunki, w jakich żyjemy poniekąd pozwalają na tę samotność, sprawiają, że nie ma potrzeby spotkania drugiego człowieka, że można czuć się niezależnym i samowystarczającym finansowo. Na pewnym etapie żyje się w przekonaniu, że człowiek sam sobie doskonale radzi. Od dawna powtarzam powiedzenie wielkiego amerykańskiego konwertyty, a później mnicha w zakonie trapistów – o. Tomasza Mertona, że „człowiek nie jest samotną wyspą”.
Świat ludzkich relacji jest bardzo ważny; powiedziałbym – nieunikniony, a tam, gdzie człowiek nie jest w stanie go stworzyć lub okoliczności temu nie sprzyjają, może udać się dobrowolnie w świat samotności. Dziś tę samotność może generować sytuacja pandemii, lęki budzące się w ludzkich sercach, ale i roztropne obawy przed utratą zdrowia i życia.

Księże Biskupie, jak ratować się przed samotnością?

Reklama


Myślę, że wiara pozwala człowiekowi być ponad samotnością, która uderza w człowieka, w jego osobiste życie. Przez modlitwę człowiek jest w stanie wchodzić w relację z Panem Bogiem, ogarniać świat ludzkich potrzeb, nie tylko własnych – bo wydaje się nam, że nasze są zawsze większe niż innych, ale także ogarnąć modlitwą świat innych ludzi, w ogromie spraw i wydarzeń w ich wymiarze duchowym, materialnym.
Wiadomo nie od dzisiaj, że w zdrowym ciele panuje zdrowy duch, a harmonijny rozwój ludzkiej osobowości, pozbawiony także nadmiernej wrażliwości sprawia, że człowiek według mej skromnej opinii, jest w stanie przetrzymać więcej, przezwyciężyć trudności, widząc horyzont nadziei. Modlitwa jest lekarstwem na ludzkie słabości.
W obecnych okolicznościach życia wiele osób powtarza, że dzięki modlitwie przezwycięża wiele obaw, lęków, zwłaszcza tam, gdzie życie doprowadziło już do starości, choroby, zdrady i samotności.
Naturalne otwarcie serca ludzkiego i widzenie siebie nie tylko we własnych potrzebach, ale i w kontekście potrzeb innych ludzi pozwala, by człowiek leczył się z samotności i by przygnębienie nie zmierzało ku depresji lub innym groźnym stanom.

Narodzenie Jezusa z dala od zgiełku wielkiego świata ma nieść pokój. Pragnienie pokoju przysłaniają spory, które nas osłabiają i wyniszczają, płynące z ostrych debat politycznych, z ogarniętych protestami ulic, co ostatecznie eskaluje rodzinne napięcia...

Reklama


Warto zauważyć, że w tematykę pokoju wprowadza nas adwentowy piewca nadziei, jakim jest prorok Izajasz: Na Chrystusie spocznie Duch Pański. „Wyrośnie różdżka z pnia Jessego, wypuści odrośl z jego korzeni. I spocznie na niej Duch Pański, duch mądrości i rozumu, duch rady i męstwa, duch wiedzy i bojaźni Pańskiej (…). Wtedy wilk zamieszka wraz z barankiem, pantera z  koźlęciem razem leżeć będą, cielę i lew paść się będą pospołu i mały chłopiec będzie je poganiał. Krowa i niedźwiedzica przestawać będą ze  sobą przyjaźnie, młode ich razem będą legały. Lew też jak wół będzie jadał słomę. Niemowlę igrać będzie na gnieździe kobry, dziecko włoży swą rękę do kryjówki żmii” (Iz 11, 1-8).
Pokój jest wielkim pragnieniem ludzkiego serca, bo wszelkie obietnice mesjańskie, w tym piewcy adwentowej nadziei proroka Izajasza, zmierzały ku temu, aby dać człowiekowi nadzieję i pokój. Obraz przyrody, jaki przedstawił Izajasz, jest pewną nowością, gdzie instynktownie nawet zwierzęta potrafią egzystować, pokonując swoją agresję. Ten fragment uświadamia, że dziś w ludzkim świecie agresji jest więcej niż w świecie przyrody.

Jak w klimacie świąt Narodzenia Pańskiego zmierzyć się z tym problemem, jak przyjąć i rozwiązać właśnie w kontekście rodziny, domu, bliskości aktualne konflikty?


Czy człowiek niewrażliwy duchowo i wyzuty z wartości, jest w stanie budować pokój? Najpierw trzeba zbudować go w sobie, potem w relacjach z najbliższymi. Są osoby, które niejako urzędowo z racji pełnionych funkcji, muszą negocjować pokój, solidarność, jedność, ale skąd się ma to wziąć, jeśli człowiek jest ubogi w te wartości? Nie bez powodu Jezus mówił po swoim zmartwychwstaniu „Pokój z wami”, bowiem On jest dawcą pokoju.
Pokój jest wszędzie możliwy, bo ludzie dobrej woli żyją na całym świecie w różnych kulturach, obszarach językowych, wyznających różne religie. Pokój niesie wartości uniwersalne, o które powinien starać się każdy człowiek. Liturgiczne pozdrowienie ze Mszy św. „Pokój wam”, jakie wypowiada celebrans – jest wezwaniem dla wszystkich, by tę wartość mieć zawsze na uwadze, nie tylko w chwilach nieporozumień czy wojny. Na pokój należy też spojrzeć w wymiarze metafizycznym – pokój jest jednym z fundamentów istnienia świata i człowieka.

Boże Narodzenie ukazuje Bożą moc także przez zestawienie kontrastów, spełnianie się tego, co wydaje się absolutnie niemożliwe: Bóg się rodzi, moc truchleje, ogień krzepnie, blask ciemnieje. Ten, który jest nieograniczony – ma granice… Zdarza się coś, co nie ma prawa się zdarzyć. Czy współczesnemu światu – Polsce nie brakuje wiary, że dla Boga wszystko jest możliwe?


Jeśli człowiek patrzy na swoją relację do Pana Boga motywowany wiarą, to rozumie przesłanie z Ewangelii: „Tak bowiem Bóg umiłował świat, że Syna swego Jednorodzonego dał, aby każdy, kto w Niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne” (J 3, 16-17).
Wiara sprawdza się w naszym życiu również przez paradoksy, chociażby te w kolędach, śpiewach bożonarodzeniowych, gdy dzieją się rzeczy zawieszające prawa natury. Samo przyjście Jezusa Chrystusa w tajemnice Wcielenia jest nie do pojęcia bez wiary, gdy Słowo stało się ciałem i zamieszkało między nami.
Ta obecność rodzi się z motywowanej wiarą odpowiedzi Maryi: „Oto ja służebnica Pańska…”. Rodzi się w Jej łonie nowe życie, mocą Ducha Świętego, co w logicznym rozumowaniu przekracza wszelkie granice. Ale u Boga wszystko jest możliwe. Z pewnością wielkim paradoksem jest to, że Bóg nieogarniony w tajemnicy Trójcy Świętej jest do dyspozycji człowieka, oddaje się w jego ręce. Świadczy to o tym, że Bóg jest miłością, a miłość nie zna granic.
Dobrą wskazówkę daje Jan Paweł II, gdy w encyklice Fides et ratio mówi, że „wiara i rozum są jak dwa skrzydła, na których duch ludzki unosi się ku kontemplacji prawdy”.

2020-12-16 09:20

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Bp Piotrowski: śp. bp Ryczan był postacią nietuzinkową

[ TEMATY ]

bp Kazimierz Ryczan

bp Ryczan

bp Jan Piotrowski

TER

Biskup kielecki Kazimierz Ryczan

Biskup kielecki Kazimierz Ryczan

- W szeregu siedmiu dotychczasowych biskupów kieleckich był postacią nietuzinkową - powiedział w rozmowie z KAI bp Jan Piotrowski o zmarłym w nocy biskupie-seniorze Kazimierzu Ryczanie. Ordynariusz kielecki dodał, że chętnie korzystał z rad swego poprzednika. „Przez swoje mądre słowo, rady i posługę dał dowody, że kochał Kościół” - podkreślił bp Piotrowski.

Biskup Kazimierz Ryczan przez 21 lat, od 1993 do 2014 roku, pełnił posługę ordynariusza kieleckiego. Po przejściu na emeryturę, mimo choroby, wciąż podejmował biskupie obowiązki.
CZYTAJ DALEJ

Moja kumpela św. Faustyna - wyjątkowe świadectwo Grzegorza Czerwickiego!

[ TEMATY ]

Faustyna

św. Faustyna Kowalska

Grzegorz Czerwicki /fb.com

Prezentujemy wyjątkowe świadectwo Grzegorza Czerwickiego, którym podzielił się na swoim profilu w mediach społecznościowych. To m.in. właśnie poprzez tą Świętą Bóg ocalił życie byłego więźnia.

Chcę się podzielić z Wami jedną historią, dość niezwykłą i osobistą, która jest dla mnie szczególnie ważna akurat dziś...
CZYTAJ DALEJ

Leon XIV zachęca do odnowienia żaru powołania misyjnego

2025-10-05 12:01

[ TEMATY ]

Leon XIV

Vatican Media

Papież: zawsze na pierwszym miejscu musi być ludzka godność! Cały Kościół jest misyjny i stanowi jeden wielki lud zmierzający w stronę Królestwa Bożego. Dzisiaj przypominają nam o tym nasi bracia i siostry misjonarze oraz migranci. Nikt jednak nie powinien być zmuszany do wyjazdu, wykorzystywany ani gnębiony ze względu na to, że jest potrzebującym lub cudzoziemcem! - wskazał Leon XIV podczas rozważania przed modlitwą Anioł Pański.

Papież zachęcił, aby w październiku, „kontemplując wraz z Maryją tajemnice Chrystusa Zbawiciela”, zintensyfikować modlitwę o pokój; „modlitwę, która staje się konkretną solidarnością z ludnością dotkniętą wojną”. Leon XIV podziękował szczególnie „wszystkim dzieciom na całym świecie, które włączyły się w modlitwę różańcową w tej intencji”.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję