Reklama

Polska

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza

Pod hasłem „Bóg i ubodzy”

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W Kielcach siostry ze Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza spotykamy w Wyższym Seminarium Duchownym - pracujące w kancelarii i w seminaryjnej kuchni oraz posługujące w domu Księdza Biskupa. Wizytówką ich pracy jest zawsze dobre serce, ład, porządek, serdeczność. No i piękne kwiaty - bukiety w kościele Trójcy Świętej, róże i kaskady z pelargonii w ogrodzie Biskupiego Domu.

Ponad 20 lat w Kielcach

Boromeuszki przybyły do Kielc 21 lat temu na prośbę bp. Stanisława Szymeckiego, ówczesnego ordynariusza w Kielcach. 17 sierpnia 1992 r. podjęły pracę w seminarium i dotąd pracują tam w administracji, posługując m.in. w kancelarii, a także w kuchni oraz troszcząc się o wystrój seminaryjnego kościółka Świętej Trójcy. W następnym roku, tzn. w 1993 r., siostry w swą pracę i posługę włączyły opiekę nad domem bp. Kazimierza Ryczana.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Obecnie w Kielcach pracują 4 siostry: Dawida (przełożona), Romualda, Waleria i Bernarda. Zawsze otwarte na aktualne potrzeby Kościoła, w tym duchu podejmują wszelkie zadania realizowane w samym sercu i w centrum Kielc: pomiędzy bazyliką katedralną, Wyższym Seminarium Duchownym a Kurią diecezjalną.

Początki zgromadzenia

Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza realizuje od stuleci ważną posługę - misję miłosierdzia, jako główne zadanie do urzeczywistnienia w Kościele i w świecie.

Reklama

Fundamentem stało się charytatywne dzieło zainicjowane przez Józefa Chauvenel (ur. ok. 1610, zm. 1651) w Nancy (Francja - Lotaryngia). Chauvelen zajmował się praktyką adwokacką, był także członkiem parlamentu w Metz. Rysowała się przed nim wspaniała przyszłość, sukces i kariera, ale preferując inspiracje ewangeliczne, poświęcił swoje życie ludziom biednym i chorym. Ówczesne mu społeczeństwo dotknięte było trudnymi warunkami spowodowanymi skutkami szalejącej w Europie w latach 1618-1648 wojny 30-letniej. W kraju panowała nędza i liczne choroby. Odpowiadając na znaki czasu, założył w Nancy bezpłatną przychodnię i aptekę, gdzie uboga ludność mogła korzystać z porady i otrzymywać lekarstwa. Sam angażował się w dzieło miłosierdzia, pielęgnując chorych i ubogich. W ten sposób urzeczywistnił ewangeliczne miłosierdzie wobec najbardziej potrzebujących. Józef poświęcił dla ubogich nie tylko swój majątek, ale i życie. Pielęgnując chorych na dżumę w Toul, sam stał się ofiarą zarazy - zmarł w 1651 r. Przedwczesna śmierć Józefa nie spowodowała przerwanie dzieła - powierzył je w testamencie swojemu ojcu, Emanuelowi. Z kolei Emanuel Chauvenel spełniając ostatnią wolę swego jedynego syna, przekazał cały majątek Józefa na cele charytatywne. Należy wspomnieć, że już za życia Józefa - pomocą w jego działalności charytatywnej były kobiety (m.in. Barbe Thouvenin). Łącząc pragnienia wszystkich zaangażowanych w wyżej wspomnianą sprawę, mocą aktu notarialnego z 18 czerwca 1652 r. powstał w Nancy Dom Miłosierdzia pw. Świętej Rodziny. Głównym zadaniem zawiązującej się wspólnoty - według aktu fundacyjnego - było „odwiedzać ubogich, chorych i opuszczonych, pomagać im. pocieszać i zatroszczyć o to, by otrzymali Święte Sakramenty Kościoła” (dokument z 18 czrwca 1652 r.).

Dziesięć lat później Emanuel przekazał do dyspozycji sióstr drugą fundację zwaną Domem św. Karola Boromeusza - nad wejściem głównym tego domu znajdowała się statua świętego.

Życiowa postawa Karola Boromeusza - reformatora Kościoła po Soborze Trydenckim, zaangażowanego w życie diecezji mediolańskiej, której był biskupem, oddanego i bliskiego m.in. osobom dotkniętym chorobą i cierpieniem - zauroczyła, pociągnęła pierwsze siostry do tego stopnia, że zapragnęły, by św. Karol stał się ich życiowym wzorem, mistrzem, patronem.

22 lipca 1679 r. cztery siostry - s. Barbe Godefroy, s. Bastienne Poinsotte, s. Jaenne Godefroy i s. Catherine Plaisance złożyły śluby, zobowiązując się trwać w Zgromadzeniu aż do śmierci i służyć ubogim, opuszczonym i chorym.

Życie i działalność apostolska Zgromadzenia rozwijały się stopniowo na terenie Francji, a następnie w innych krajach Europy. Zakres posługi sióstr obejmował pielęgnację chorych w domach i szpitalach, a nieco później nauczanie i wychowanie dzieci i młodzieży.

W 1859 r. Konstytucje Zgromadzenia, posiadające dotychczas zatwierdzenie biskupie, otrzymały aprobatę papieską (papieża Piusa IX). Ostateczną aprobatę Stolicy Apostolskiej Zgromadzenie otrzymało w 1892 r. (za pontyfikatu papieża Leona XIII).

Przybycie Sióstr na ziemię polską

Reklama

Początek nawiązania łączności sióstr boromeuszek z ziemią polską nastąpił w połowie XIX wieku, gdy tereny Śląska należały do zaboru pruskiego. Pierwszą placówką był dom w Nysie, dokąd siostry przybyły w 1848 r. Podjęły pracę w szpitalu biskupim przy kościele Świętych Apostołów Piotra i Pawła. Intensywny rozwój Zgromadzenia spowodował ustanowienie niezależnego Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza na Śląsku z domem macierzystym w Nysie (1857 r.). Pierwszą przełożoną generalną została M. Helena Tichy (1822 r.-1886 r.). W 1871 r. Dom Generalny sióstr został przeniesiony z Nysy do Trzebnicy.

Powstanie mikołowskiej gałęzi Zgromadzenia

Usamodzielnienie, co jednocześnie wiąże się z powstaniem nowej gałęzi Zgromadzenia Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza z Domem Generalnym na Górnym Śląsku, nastąpiło dekretem Świętej Kongregacji Rzymskiej dla Spraw Zakonnych, za aprobatą papieża Piusa XII - z dnia 3 czerwca 1939 r. Wcześniej - po odzyskaniu przez Polskę niepodległości oraz ustaleniu granic nowej Polski - w 1923 r. powstała prowincja polska (zależna od generalatu w Trzebnicy). Zarząd prowincji mieścił się w Cieszynie, a od 1931 r. w Rybniku. To ta instytucja uzyskując niezależność w 1939 r. utworzyła Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia św. Karola Boromeusza z Domem Generalnym w Mikołowie. W chwili usamodzielnienia domem generalnym był dom w Rybniku, jednak w 1945 r. władze państwowe przejęły rybnicki budynek, co spowodowało przeniesienie funkcji domu generalnego na placówkę sióstr w Mikołowie.

Św. Karol Boromeusz - patron Zgromadzenia

Carlo Borromeo (tak brzmi jego imię i nazwisko w języku włoskim) urodził się w 1538 r. na zamku w Aronie nad pięknym jeziorem Maggiore w arystokratycznej rodzinie. Z domu rodzinnego wyniósł staranne wychowanie religijne, prawość, kulturę i pragnienie wiedzy, a także wrażliwość i serce szeroko otwarte dla biednych.

Reklama

Po zakończeniu Soboru Trydenckiego w 1564 r. Karol Boromeusz mając zaledwie 27 lat został arcybiskupem Mediolanu - ogromnej metropolii obejmującej 15 diecezji zaniedbanych pod względem religijnym. Wśród ludu rozwijało się sekciarstwo, a praktyki pobożności katolickiej przyjmowały postać przesądów i zabobonów. Natomiast wśród duchowieństwa panowały duchowe lenistwo i ignorancja, a ponadto szerzył się nepotyzm. Kościół potrzebował głębokiej odnowy.

Biskup Boromeusz z gorliwością podjął pracę nad odnową diecezji. Tworzył seminaria duchowne, organizował synody diecezjalne, prowadził systematyczne katechezy w parafiach oraz tzw. kolegia, zajmujące się formacją młodzieży uniwersyteckiej, a także zajmował się udzielaniem pomocy ludziom ubogim i chorym.

Św. Karol złożył swoje największe wyznanie wiary i miłości podczas epidemii dżumy, jaka wybuchła w Mediolanie. Śmierć dziesiątkowała ludzi, chorzy czekali na pomoc i opiekę. Kiedy wszystkim przyświecała jedna myśl: uciec z tego miejsca śmierci, arcybiskup Boromeusz otworzył drzwi swego pałacu i wyszedł naprzeciw cierpiącym i potrzebującym pomocy. Nie szczędził swoich sił, niosąc pociechę, spowiadając i rozdając Komunię św. Wzywał ludzi do nawrócenia, organizując nabożeństwa przebłagalne i procesje pokutne. Był przekonany, że błagając Boga o ustanie zarazy, o miłosierdzie nad ludem, trzeba najpierw oczyścić serce i nawrócić się.

Piastowane przez niego urzędy i wysokie godności, a także pochodzenie nie przysłaniały mu istoty powołania, aby być jak najlepszym pasterzem powierzonej mu owczarni. Służył wszystkim z miłością. Dlatego jest dla sióstr wzorem i Patronem służby miłosiernej. Wyniszczony ofiarną służbą zmarł 3 listopada 1584 roku, mając zaledwie 46 lat.

Kongregacja kapłanów, powołana do administrowania jego seminariami, prosiła niezwłocznie o przeprowadzenie procesu kanonizacyjnego. Miało to miejsce w 1604 r. 1 listopada 1610 r., w 26 lat po jego śmierci papież Paweł V kanonizował św. Karola Boromeusza, wyznaczając jego święto na dzień 4 listopada.

W następnym numerze zaprezentujemy Zgromadzenie Sistr Albertynek - dom w Lelowie

2013-08-07 14:15

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Anny i Joachim od serafitek

Niedziela toruńska 30/2015, str. 1, 4

[ TEMATY ]

siostry

zgromadzenie

Joanna Kruczyńska

S. Elżbieta Malecha CMBB, dyrektor Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego, w sali rehabilitacyjnej z podopiecznymi

S. Elżbieta Malecha CMBB, dyrektor Zakładu Opiekuńczo-Leczniczego, w sali rehabilitacyjnej z podopiecznymi
Myśląc o siostrach zakonnych, większości z nas do głowy przychodzą elżbietanki, urszulanki, niektórym może jeszcze szarytki, pasterki czy karmelitanki. Jest jednak wiele zakonów i zgromadzeń zakonnych nie tak znanych, a realizujących swój charyzmat w niemniej ważnych dziedzinach życia. I wydaje się, że w diecezji toruńskiej do takich należy Zgromadzenie Córek Matki Bożej Bolesnej, czyli siostry serafitki.
CZYTAJ DALEJ

Jubileusz Młodych: Niespodziewane pożegnanie Leona XIV z pielgrzymami

Po Mszy św. i modlitwie Anioł Pański, a przed opuszczeniem Tor Vergata, Ojciec Święty jeszcze raz niespodziewanie zwrócił się do młodzieży. Polecił, by jako „sól ziemi i światło świata” nieśli nadzieję rówieśnikom, zwłaszcza tym, którzy nie mogli opuścić swoich krajów i podziękował wszystkim, którzy przygotowali Jubileusz Młodzieży.

Po wyjściu z zakrystii, a przed wejściem do papamobile, Leon XIV raz jeszcze pojawił się na ołtarzu polowym, skąd zwrócił się do ponad miliona młodych ludzi zebranych na Tor Vergata.
CZYTAJ DALEJ

Casa Polonia podczas Jubileuszu Młodych w Rzymie - podsumowanie

2025-08-03 16:01

[ TEMATY ]

Jubileusz Młodych w Rzymie

Jubileusz Młodzieży

Jubileusz Młodych

Vatican News / ks. Marek Weresa

Msze św. pod przewodnictwem polskich kardynałów, dominikańskie katechezy o wierze, nadziei i miłości, modlitwy uwielbienia i spotkania z dziennikarzami, a także muzyczne widowiska z udziałem znanych artystów - to tylko niektóre punkty programu skierowanego do polskich uczestników Jubileuszu Młodych w Rzymie. Odbywały się one przez pięć dni w Casa Polonia - miejscu zgromadzenia pielgrzymów znad Wisły. - To, czego młodzi najbardziej pragnęli to budowanie relacji i więzi z innymi młodymi, którzy tak jak oni chcą wierzyć w Pana Boga i ufać Kościołowi. I to się udało - powiedział KAI bp Grzegorz Suchodolski, przewodniczący Rady ds. Duszpasterstwa Młodzieży.

Centrum polskich pielgrzymów podczas Jubileuszu Młodych w Rzymie była Casa Polonia ("Dom Polski") utworzony w Instytucie Salezjańskim przy Via Tiburtina. Tam od 29 lipca do 2 sierpnia odbywały się tam Eucharystie, katechezy, modlitwy, koncerty i spotkania dyskusyjne.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję