Ks. Krystian, dziś w sobotę 21 maja 2022 r. w katedrze świdnickiej z rąk J.E. bp Marka Mendyka przyjął święcenia prezbiteratu. Jako swoje zawołanie wybrał zdanie z ewangelii wg św. Jan 17.3 „Aby wszyscy poznali Ciebie, Jedynego, prawdziwego Boga”.

Sześcioletnie studia filozoficzno-teologiczne na Papieskim Wydziale Teologicznym we Wrocławiu zwieńczył tytułem magistra, przygotowując pracę z historii Kościoła pod kierunkiem ks. prof. dr hab. Mieczysława Koguta przy współpracy ks. dr. Krzysztofa Moszumańskiego, pt. Duszpasterstwo w Rzymskokatolickiej parafii Zesłania Ducha Świętego w Boguszowie Gorcach w latach 2004-2019.

Ks. Mirosław Benedyk: .:: Księże Krystianie, kiedy ksiądz pierwszy raz pomyślał o kapłaństwie?

Ks. Krystian Stasiak: .:: Był to raczej dłuższy proces niż jakiś konkretny moment. Od Pierwszej Komunii Świętej, kiedy zostałem ministrantem byłem bardzo związany z Kościołem. Przez większość tych lat codziennie uczestniczyłem we Mszy świętej. Miłość do Eucharystii i przebywanie na co dzień z księżmi pomagało mi w odkryciu tego powołania.

***

W naszym redakcyjnym archiwum odszukaliśmy nagranie sprzed 13 lat, w którym to przyszły ksiądz Krystian Stasiak prezentuje Służbę Liturgiczną ze swojej rodzinnej parafii. Zachęcamy do obejrzenia.

***

Ks. MB: .:: Z kim się ksiądz pierwszy podzielił informacją, że chce wstąpić do seminarium?

Ks. KS: .:: Dokładnie nie pamiętam, ale z pewnością był to proboszcz mojej rodzinnej parafii, choć inni, a przede wszystkim rodzina, na pewno się tego domyślali.

Ks. MB: .:: Kto był księdza pierwszym wzorem kapłana?

Ks. KS: .:: To był mój pierwszy katecheta – ks. Piotr Szajner (dziś proboszcz w Mysłakowie). To dzięki jego katechezie i przygotowaniu do Pierwszej Komunii Świętej, a zacząłem uczęszczać codziennie na Msze święte. W tym czasie ważną rolę także odegrał ówczesny proboszcz – ks. Alojzy Swoboda, który uczył mnie ministrantury, powagi i szacunku do świątyni.

Ks. MB: .:: Kto księdzu najbardziej pomógł na drodze formacji do kapłaństwa?

Ks. KS: .:: Najbardziej pomógł mi mój kolejny, długoletni proboszcz, który mnie wspierał i pokazywał blaski, ale też cienie kapłańskiego życia. Patrząc na to jak odbudowywał duchowo parafię zawsze chciałem być taki jak on.

Ks. MB: .:: Jakich cech brakuje współczesnym kapłanom, a ksiądz chciałby je w sobie pielęgnować?

Ks. KS: .:: Bardzo często obserwuję różnych księży i porównuje ich do moich autorytetów sprzed lat. W tamtych kapłanach pociągające było to, że byli inni. Nie odrealnieni, ale inni. Uderzała ich elegancja, kultura, rozmodlenie, sposób rozmawiania z ludźmi. Po prostu budzili zaufanie. Teraz mam wrażenie, że księża na siłę nie chcą być inni i upodabniają się do świata. W konfesjonałach nie widać już kapłanów z Liturgią Godzin, a wpatrzonych w ekran smartfona.

Ks. MB: .:: Jak ksiądz uważa, czy bycie księdzem w dzisiejszych czasach jest atrakcyjne dla młodych ludzi?

Ks. KS: .:: Bycie księdzem coraz bardziej przestaje być „atrakcyjne” – i bardzo dobrze. Atrakcyjność powołania polega na tym, że prowadzi do szczęścia, po ludzku można powiedzieć – do spełnienia. Jeżeli dla kogoś świętość jest atrakcyjna, to dążenie do niej właśnie w kapłaństwie też będzie atrakcyjne. Tu po prostu trzeba dobrze rozeznać.

Ks. MB: .:: Dlaczego mino wszystko warto być księdzem?

Ks. KS: .:: Kapłaństwo to walka o ludzkie dusze. To wielka wartość. Mamy do tego wspaniałe narzędzia, a są nimi słowo Boże i sakramenty. Wbrew ludzkim opiniom, kapłan nie jest sam, ponieważ jest we wspólnocie, o którą ma dbać, a ona o niego. To wzajemne dobro prowadzi nas do Boga i do zbawienia.

Dziękując za rozmowę, księdza neoprezbitera polecamy modlitwie czytelników Niedzieli Świdnickiej.