Reklama

Ponowne zmartwychwstanie serc

Bicie dzwonów, wycie syren, zadumane i rozmodlone twarze w świetle tysięcy płonących zniczy - tak warszawiacy uczcili 2 kwietnia o godz. 21.37 pierwszą rocznicę śmierci Jana Pawła II. Na plac Piłsudskiego przyszły dziesiątki tysięcy wiernych, aby modlić się o beatyfikację Ojca Świętego.

Niedziela Ogólnopolska 16/2006, str. 13

Msza św. w tym samym miejscu, gdzie była dwukrotnie sprawowana przez Jana Pawła II podczas pielgrzymek do Ojczyzny
Artur Stelmasiak

Msza św. w tym samym miejscu, gdzie była dwukrotnie sprawowana przez Jana Pawła II podczas pielgrzymek do Ojczyzny<br>Artur Stelmasiak

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Z różańcem na ulicach

Już w piątek wieczorem 31 marca wierni nie mieścili się w akademickim kościele św. Anny. Po Mszy św. wyszli z kościoła z płonącymi pochodniami i zniczami w dłoniach i szli ulicami Warszawy, odmawiając tajemnice Różańca - ulubionej modlitwy Jana Pawła II. Gdy dotarli na plac Piłsudskiego, ułożyli znicze w kształcie kilkunastometrowego krzyża. Podczas homilii w kościele św. Anny bp Piotr Jarecki zapowiedział, że nadchodzące dni będą „zmartwychwstaniem” atmosfery sprzed roku. Miał rację - jak się okazało w sobotę i niedzielę.

Warszawa pamięta

Reklama

„Ojcze pamiętamy” - to napis na dziecięcej laurce, która została złożona między zniczami i kwiatami na placu Piłsudskiego. Właśnie tu, w szczególnie „papieskim” miejscu, została odprawiona wielka celebra pod przewodnictwem kard. Józefa Glempa. Wierni nie zawiedli. 2 kwietnia o godz. 21.00 wieczorem było ich aż kilkadziesiąt tysięcy. Oni tu przyszli, aby jeszcze raz powiedzieć Papieżowi, że o Nim pamiętają, oraz pomodlić się o Jego rychłą beatyfikację. „Matko Boża Łaskawa, Patronko Stolicy, spraw swoim wstawiennictwem, aby Jan Paweł II, niebawem wyniesiony na ołtarze, pomagał nam w egzaminie z wolności w prawdzie i w jedności” - takie m.in. słowa padły na placu z ust przewodniczącego modlitwie kard. Józefa Glempa, Prymasa Polski.
W godzinie śmierci Jana Pawła II - o 21.37 uczestnicy Mszy św. zapalili lampiony i znicze, unosząc je nad głowami do góry. W taki sposób nad placem powstało morze maleńkich migoczących punkcików. Wierni, dzięki specjalnemu telemostowi z Watykanem, wysłuchali przesłania Benedykta XVI, który głosił je w tym samym momencie na Placu św. Piotra. Na zakończenie Mszy św. wszyscy jeszcze raz unieśli lampiony do góry i zaśpiewali Papieżowi Barkę - Jego ulubioną pieśń.
Po Eucharystii - mimo późnej pory - wiele osób nie chciało jeszcze iść do domu. Stali w zadumie i modlitwie, wpatrując się w płomienie tysięcy zniczy ustawionych w centrum placu. Po Mszy św. ze zgromadzonymi ludźmi rozmawiał Marek Jurek, marszałek Sejmu RP. - Podczas tej Mszy św. bardzo mocno czułem obecność Papieża - powiedział Niedzieli. Jego zdaniem, Jan Paweł II ma szansę stać się kolejnym patronem Polski. - Ja już uważam Jana Pawła II za świętego. Często modlę się za Jego wstawiennictwem - wyznał.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W Wigilię odejścia

W sobotę 1 kwietnia tłum na ulicach i w kościołach był jeszcze większy. W wielu świątyniach znów ustawiły się kolejki do konfesjonałów. Wierni tradycyjnie już gromadzili się u św. Anny, gdzie duszpasterstwo akademickie zorganizowało nocne czuwanie. Część ludzi nie zmieściło się w środku. Stali, klęczeli, modlili się na ulicy. Wpatrywali się w obraz na telebimie, na którym można było oglądać transmisję nabożeństw z kościoła.
- Co takiego uczynił dla nas Jan Paweł II, że tak wiele Mu zawdzięczamy? - retorycznie pytał podczas homilii ks. Dariusz Szyszka. - Chcemy pokazać Ojcu Świętemu, że nie musi nas już szukać. Bo my jesteśmy, pamiętamy i przyszliśmy do Niego - podkreśliła Marta, studentka UW, która równo rok temu całą noc modliła się o zdrowie Papieża. - On wtedy odszedł. Ale my przyszliśmy. Teraz też jesteśmy i już na zawsze będziemy - powiedziała zdecydowanie. - Jesteśmy Mu to winni - dodała.
W akademickiej świątyni modlono się przez cały weekend prawie bezustannie. Podczas nabożeństwa Drogi Krzyżowej oraz adoracji Najświętszego Sakramentu ludzie klękali również na placu Zamkowym. Również przed dominikańskim kościołem św. Jacka na Starówce były tłumy, telewizja transmitowała stamtąd Nieszpory - artyści polscy Janowi Pawłowi II w hołdzie. Przechodnie, którzy nie zmieścili się wewnątrz, mogli obserwować muzyczne Nieszpory na telebimie.

Płonące place i ulice

Tak jak przed rokiem, znicze były ustawiane wszędzie tam, gdzie Jan Paweł II pozostawił choć najmniejszy ślad. Na placu Piłsudskiego, gdzie w 1979 r. Papież odprawił historyczną Mszę św., ludzie zaczęli się spontanicznie gromadzić już w wigilię odejścia Ojca Świętego do Domu Ojca. Grupa świeckich sama się zorganizowała. W miejscu, gdzie płonęły tysiące zniczy i został ustawiony niewielki nagrobny krzyż, ludzie spontanicznie zaczęli odmawiać Różaniec i Koronkę do Miłosierdzia Bożego.
Również wzdłuż całej kilkukilometrowej warszawskiej alei Jana Pawła II można było zobaczyć coraz więcej płonących zniczy. Kwiaciarki spod Hali Mirowskiej przy słupkach i tabliczkach z nazwą ulicy powiesiły plakaty z Papieżem i napisem: Jesteś z nami, kochany Ojcze. Wokół charakterystycznych słupków z niebieską tabliczką „Aleja Jana Pawła II” ustawiono mnóstwo kwiatów i setki płonących zniczy. Prosty słup z nazwą ulicy wyglądał jak polowy ołtarz.

2006-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Modlitwa św. Jana Pawła II o pokój

Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Różaniec z Aniołami - tajemnice światła

2025-10-01 20:54

[ TEMATY ]

różaniec

Anioł Stróż

Karol Porwich/Niedziela

Modlitwa różańcowa jest wzniesieniem serca do Boga, który przychodzi, aby zbawiać człowieka. Modlitwa różańcowa - jak przypominał nam Ojciec Święty Jan Paweł II - jest modlitwą kontemplacyjną.

Gdy Jezus został ochrzczony, otworzyły się niebiosa i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica na Niego, a głos z nieba mówił: "Ten jest Mój Syn Umiłowany, w którym mam upodobanie", i te same słowa dotyczą każdego ochrzczonego dziecka, bowiem chrzest czyni nas dziećmi Bożymi, a obrzędowi temu towarzyszą Aniołowie, którzy stoją na straży życia. I tak Anioł oznajmił matce Samsona, iż Bóg da jej syna, który wyzwoli Izraelitów z ręki Filistynów. Również Anioł Gabriel zwiastuje Zachariaszowi, że jego żona pocznie syna Jana Chrzciciela, a Najświętszej Maryi Niepokalanej oznajmia, że będzie Matką Syna Bożego.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję