Jak upowszechniło się w Polsce Miłosierdzie Boże, dlaczego Bóg objawił się zwykłej, prostej polskiej dziewczynie? Ile trudu musiała ona włożyć w to wielkie dzieło, jak silną i głęboką mieć wiarę i świętość, aby wypełniła się wola Boża? Jej objawieniom uwierzyli najwięksi dostojnicy Kościoła, począwszy od jej osobistego spowiednika ks. Michała Sopoćki, przez biskupów aż do Ojca Świętego.
W 100. rocznicę urodzin s. Faustyny Kowalskiej wyzwanie przybliżenia nam życia Świętej podjęli się wybitni aktorzy krakowskich teatrów, wykładowcy Szkoły Teatralnej oraz studenci PWST w Krakowie.
Przedstawienie Prorok Miłosierdzia - powstałe z inicjatywy Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia, pod patronatem bp. Józefa Zająca - ukazuje w piętnastu obrazach życie przyszłej Świętej; jej ubogie materialnie, ale jakże bogate duchowo dzieciństwo; moment dorastania, kiedy to Helena pragnie wstąpić do klasztoru, a następnie lata spędzone w zakonie, które owocują upowszechnianiem kultu Miłosierdzia Bożego, przez Koronkę do Bożego Miłosierdzia.
Na scenie im. Stanisława Wyspiańskiego Teatru PWST w Krakowie dokonuje się synteza muzyki, śpiewu i słowa. Spektakl reżyserują Agnieszka Mandat i Mieczysław Grąbka, są oni także autorami scenariusza, który został opracowany na podstawie Dzienniczka s. Faustyny, jej listów oraz wspomnień ks. Sopoćki i sióstr ze Zgromadzenia Matki Bożej Miłosierdzia. Autorzy nie tylko przekazują suche fakty z życia Świętej, ale również pomagają nam odczuć i zrozumieć sens jej codziennych problemów, duchowych rozterek i cierpień. Między kolejnymi odsłonami ukazują się na ekranie filmowym tragiczne zdjęcia z okresu wojny. Pokazują, jak wyglądał świat, który odrzucił Boga i miłość. te drastyczne zdjęcia przeplatają się z pięknymi ujęciami krajobrazów, widokami nienaruszonej przez człowieka i niezniszczonej przez zło natury. To naprawdę głęboko porusza i daje do myślenia.
Sztukę kończy przypomnienie uroczystości kanonizacji s. Faustyny wraz z ustanowieniem Święta Miłosierdzia Bożego 30 kwietnia 2000 r. przez Papieża Jana Pawła II.