Gdy otworzymy księgę Ewangelii, zobaczymy jak wielki podziw towarzyszył mieszkańcom Palestyny, gdy widzieli jak Jezusowi posłuszne były wiatr, woda, a nawet duchy nieczyste. Sam Jezus, Syn Boży był posłuszny: przede wszystkim swojemu Ojcu, ale posłuszny był też ludziom. Autor Listu do Hebrajczyków wkłada w usta Chrystusa słowa psalmisty: „Oto idę – w zwoju księgi jest o mnie napisane – abym spełniał wolę Twoją, mój Boże” (Hbr 10,7). Sam Chrystus mówił o sobie: „Ponieważ z nieba zstąpiłem nie po to, aby pełnić swoją wolę, ale wolę Tego, który Mnie posłał” (J 6,38).

Jezus Chrystus, na życzenie swojego Ojca staje się człowiekiem, aby wziąwszy na siebie grzechy ludzkie godnie przeprosić Majestat Boży. To wymagało od Syna Bożego wielkiej ofiary. Świadczy o tym modlitwa, jaką Jezus zaniósł do Ojca w Ogrójcu: „Ojcze mój, jeśli to możliwe, niech Mnie ominie ten kielich! Wszakże nie jak Ja chcę, ale jak Ty” (Mt 26, 39). Posłuszeństwo Ojcu doprowadziło Chrystusa na krzyż, tak bowiem spodobało się Bogu odkupić rodzaj ludzki: nawet własnego Syna nie oszczędził, wydając Go za nas.

I skoro w naszych rozważaniach doszliśmy do śmierci Jezusa, pozostańmy jeszcze chwilę na Golgocie, by pomyśleć o bólu, jaki towarzyszył Jezusowi, gdy Jego Serce przebijała włócznia żołnierza.

Serce Jezusa, włócznią przebite.

Tu nie trzeba dużo mówić. Wystarczy otworzyć Pismo Święte i czytać. Z Ewangelii według św. Jana: „Przyszli więc żołnierze i połamali golenie tak pierwszemu, jak i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. Lecz gdy podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali Mu goleni, tylko jeden z żołnierzy włócznią przebił Mu bok, a natychmiast wypłynęła krew i woda… Stało się to bowiem, aby się wypełniło Pismo: Kość Jego nie będzie złamana. I znowu w innym miejscu mówi pismo: Będą patrzeć na tego, którego przebili” (J 19, 32-34.36-37).

Bóg przyjął przebite Serce Jezusa i Jego mękę, jako przebłagalną Ofiarę za nasze grzechy. To przebite Serce jest dla nas symbolem najwyższej miłości i poświęcenia.

Panie Jezu, „Twoje Serce zostało zranione, abyśmy patrząc na ranę widzialną, dostrzegli niewidzialną ranę miłości. Rana cielesna wskazuje na ranę duchową”. Daj nam zrozumieć ogrom bólu, jaki Ci zadaliśmy i pomóż nam się nawrócić.