Tegoroczne Diecezjalne Dni Młodych odbyły się 17-18 września w Międzyrzeczu w parafii pw. Pierwszych Męczenników Polski. Przyświecało im hasło: „Odrodzić się na nowo!”
Dla organizatorów, animatorów i odpowiedzialnych z ruchów i stowarzyszeń Dni Młodych rozpoczęły się już w piątek. Uczestnicy wzięli udział w spotkaniach w grupach i warsztatach, by przygotować się do posługi w „oficjalnej”, sobotniej części DDM. Uwieńczeniem tego dnia była Eucharystia połączona z Nieszporami, w której każdy modlił się o siłę, wiarę, miłość, skupienie - o to, czego każdy głosiciel wiary w Chrystusa potrzebuje najbardziej.
Główna część DDM rozpoczęła się w sobotę o godz. 14 koncertem „Narodzić się powtórnie” - „Expressowa Ewangelia” w wykonaniu Teatru „Małe co nie co”, który perfekcyjne wprowadził młodych w klimat spotkania. Był czas na refleksje, głębokie przemyślenia, rozmowę, spowiedź… Nie zabrakło adoracji Najświętszego Sakramentu, podczas której można było zwolnić tempo życia, zatrzymać się, uklęknąć i spotkać się z Jezusem twarzą w twarz.
Następnie rozpoczął się „piknik młodych”, na którym wszyscy zostali nakarmieni pyszną, wojskową zupą. Był to też czas, kiedy każdy mógł podejść do namiotu pytań i odpowiedzi, porozmawiać o nurtujących go problemach czy odwiedzić centrum pro-life. Swoim pokazem zachwyciło nas bractwo rycerskie. Była też możliwość uczestniczenia w szkoleniu z zasad udzielania pierwszej pomocy.
Centralnym punktem Diecezjalnych Dni Młodych była Msza św., której przewodniczył bp Stefan Regmunt. Na uroczystej liturgii nie zabrakło pełnego, pięknej modlitwy i emocji uwielbienia oraz nastąpił szczególny moment „narodzenia z wody” - znak odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych i „narodzenia z Ducha” - odpalenie świec od ogniska. Wystąpił Teatr Ognia Haka Poi. Został także odśpiewany Akatyst do Ducha Świętego, a uczestnicy modlitwy zostali namaszczeni olejem różanym.
Na zakończenie DDM młodzież uformowała „korowód kolorów życia”, w którym wszyscy przeszli na Rynek w Międzyrzeczu, gdzie nastąpiło rozesłanie i zakończenie Dni Młodzieży.
Modlitwa, wyciszenie, skupienie, taniec, rozkładanie rąk i otwieranie oczu, skakanie, śmiech, radość i głośne śpiewanie, ciepłe słowa, jednoczenie się i wzruszenie - to wszystko młodzi mogli przeżyć w tym pięknym czasie spotkania z Bogiem i spotkania z drugim człowiekiem.
Wniebowstąpienie kończy to, co zapoczątkowało Wcielenie. Chrystus, który narodził się w Betlejem, przyjmując naszą ludzką naturę, lecz bez grzechu, wraca teraz do Siebie, skąd przyszedł. Wniebowstąpienie jest dokończeniem misterium paschalnego, a więc dzieła odkupienia.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Tak jest napisane: Mesjasz będzie cierpiał i trzeciego dnia zmartwychwstanie; w imię Jego głoszone będzie nawrócenie i odpuszczenie grzechów wszystkim narodom, począwszy od Jeruzalem. Wy jesteście świadkami tego. Oto Ja ześlę na was obietnicę mojego Ojca. Wy zaś pozostańcie w mieście, aż będziecie przyobleczeni w moc z wysoka». Potem wyprowadził ich ku Betanii i podniósłszy ręce, błogosławił ich. A kiedy ich błogosławił, rozstał się z nimi i został uniesiony do nieba. Oni zaś oddali Mu pokłon i z wielką radością wrócili do Jeruzalem, gdzie stale przebywali w świątyni, wielbiąc i błogosławiąc Boga.
John Singleton Copley, "Wniebowstąpienie Chrystusa"/commons.wikimedia.org
Przypisywana Homerowi „Odyseja” powstała w VIII w. przed Chr. Łukasz pisał kilkadziesiąt lat po zmartwychwstaniu Chrystusa. Homer w swoim geniuszu fabułę poematu zakuł w kształty heksametru. Ewangelista z Antiochii pisał wyszukaną nieco, aczkolwiek zrozumiałą prozą. „Odyseja” składa się z dwudziestu czterech części, dzieło Łukasza natomiast podzielone zostało na dwadzieścia cztery rozdziały. Ta ostatnia zbieżność to oczywiście zwykły przypadek. Nie wiadomo jednak, czy przypadkiem jest również i to, iż Łukaszowa Ewangelia rozpoczyna się i kończy w świątyni jerozolimskiej.
Podobnie jak wędrówka mitycznego Odyseusza rozpoczyna się i kończy na Itace. Homer sięgnął po znany później w literaturze greckiej motyw wędrówki cyklicznej. Akcja narracji rozpoczyna się w tym samym miejscu, w którym się kończy, jednak w toku narracji mają miejsce wydarzenia, które całkowicie odmieniają sytuację początkową. Pierwsza scena dzieła Łukasza to modlitwa Zachariasza w świątyni, podczas której otrzymuje on zapowiedź narodzin poprzednika Chrystusa. Ostatnia scena Ewangelii to modlitwa uczniów Chrystusa, również w świątyni, już po Jego zmartwychwstaniu: „z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni wielbiąc i błogosławiąc Boga” (Łk 24,52-53).
– Dziękuję Bogu, że chciał nas zjednoczyć w matce naszych kościołów – powiedział abp Wacław Depo. 1 czerwca w bazylice archikatedralnej Świętej Rodziny w Częstochowie metropolita częstochowski przewodniczył Mszy św. dziękczynnej w intencji biskupa seniora Antoniego Długosza oraz ks. prał. Stanisława Gębki i ks. kan. Józefa Ośródki, którzy obchodzili 60. rocznicę przyjęcia święceń kapłańskich.
Eucharystię koncelebrował m.in. arcybiskup Tomasz Peta, metropolita Astany w Kazachstanie.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
_1748635398.jpg)
