Reklama

Niepełnosprawny świat

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Reklama

Jaki to świat? Widziany lub niewidziany przez niepełnosprawnych. Świat wysokich krawężników, stromych schodów i wielu innych barier. Jak się żyje w takim świecie, co o takim świecie myślą niepełnosprawni, i co można zrobić, aby im pomóc. Spróbujmy spojrzeć na otaczającą nas rzeczywistość przez pryzmat ludzi, dla których codzienność jest zwykle bardziej wymagająca niż dla nas, ludzi sprawnych.
- W młodości uprawiałem sport: koszykówkę, piłkę nożną. Świat leżał u moich stóp, tak przynajmniej myślałem, młodość, sport, radość, piękne życie - opowiada 40-letni Bartosz z Wałbrzycha. - Po maturze plany, wakacje, a potem studia. Właśnie wakacje, i ten niefortunny skok do wody. Paraliż od pasa w dół. Załamanie, później rehabilitacja, długa i ciężka. Całkowita zmiana planów życiowych, wymarzone studia poszły w odstawkę, zaczęła się walka o równowagę psychiczną i fizyczną. Dzisiaj Bartosz jest urzędnikiem w jednej z państwowych instytucji. Chodzi o kulach, jest rosłym mężczyzną, tężyzna fizyczna ukształtowana przed wypadkiem, hart ducha sportowca, nie pozwala mu usiąść na wózku. Każdego dnia musi podejmować wysiłek, aby się nie poddać.
- Zwykłe czynności zajmują mi więcej czasu niż ludziom w pełni sprawnym, muszę polegać na moich rękach, którymi dźwigam całe moje ciało. Droga do samochodu, do biura, jest długa, idę powoli, opierając się na moich kulach, ale daję radę - dodaje z uśmiechem.

Niewidoczny świat

- To była próba, która wiele mnie nauczyła - wspomina Tomek z Wałbrzycha. - W szkole średniej w trakcie zimowych ferii harcerze zorganizowali w Wambierzycach rekolekcje. Prowadzący ks. Krzysztof Bojko, harcerz w sutannie, zaproponował, aby jeden dzień pobytu przeżyć ze zawiązanymi oczyma. To doświadczenie zrobiło na mnie wielkie wrażenie. Pamiętam poranną toaletę, poszukiwanie rzeczy, kranu w łazience, bez pomocy nie potrafiłbym znaleźć wyjścia z domu rekolekcyjnego. Najprostsze czynności, które każdego dnia wykonywałem niemal automatycznie, teraz urastały do rangi nierozwiązywalnego problemu. W sposób szczególny przeżyłem poranną modlitwę i Eucharystię. Całkowicie skupiałem słuch, myślę, że to była jedna z pierwszych Mszy św. w moim życiu, kiedy wsłuchiwałem się w treści modlitw. Zrozumiałem również, jak wiele zależało od innych, abym mógł normalnie funkcjonować. Wyjście na zewnątrz, przejście przez ulicę, nie byłoby możliwe bez pomocy innych. To cenne doświadczenie pomogło mi zrozumieć, z czym na co dzień borykają się osoby niewidzące.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Świat kruchych kości

Reklama

- Jako świecki szafarz Komunii św. chodzę do chorych - opowiada Andrzej z miasta w naszej diecezji. - Przeważnie są to ludzie starsi, ale zdarzają się również ludzie w sile wieku i młodzież. Jedna z rodzin była szczególnie dotknięta niepełnosprawnością. Ojciec niepełnosprawny i jego nastoletnia córka. Rzadka choroba, kości dziewczynki były tak kruche, że niemal łamały się od przeciągu. Przechodziła co pół roku operacje, które miały pomóc jej w normalnym wzroście. Z jakiś powodów choroba to hamowała. Łamanie i składanie kości pozwalało ten proces ratować. Efekty były widoczne. Tak czy inaczej borykali się z tym problemem. Pamiętam radość na twarzy dziewczynki, kiedy odważyłem się i zaproponowałem, że co niedzielę będę ją znosił do wózka i woził do pobliskiej świątyni na Mszę św. Tata dziewczynki, poruszający się o kulach, nie był w stanie tego robić. Do akcji włączyła się młodzież, tak że co niedzielę ktoś inny pomagał. Dodać należy, że dziewczynka mieszkała 100 m od świątyni.

Świat bez nóg

- Musimy amputować pani nogę, to konieczne, aby ratować życie, obwieścił mi lekarz - wspomina Róża z Wałbrzycha. - Popłakałam się, na starość przyjdzie mi być kaleką, pomyślałam. Ale przyjęłam to. Nawet podjęłam próby chodzenia przy pomocy protezy. Dawałam radę, choć podeszły wiek nie sprzyja takim wyzwaniom. Mąż dopóki żył, wspierał mnie. Ta pomoc była nieoceniona, zwłaszcza kiedy okazało się, że zaistniała konieczność amputowania drugiej nogi. Pozostał wózek. I tak jest do dzisiaj. Ale nie poddaję się, pomimo 80 lat jestem wciąż aktywna. Z domu na wózku znoszą mnie wnuki, właśnie wybieram się na wakacje w okolice Nowego Sącza. Jadę tam na kilka miesięcy. To rodzinne strony męża, tam wypoczywam. Siłę jednak czerpię z codziennej modlitwy. Różańca nie wypuszczam z rąk. Czasami się zastanawiam, po co jeszcze żyję. Ale skoro Bóg tak chce, to ja się cieszę życiem każdego dnia. Czasami jest bardzo ciężko, przeżywam bóle, które łagodzę tabletkami, ale skoro taka wola nieba…

Upośledzony świat?

Reklama

- Każdy ma duszę sprawną, nie ma niepełnosprawnej duszy - podkreśla Genowefa Nowotarska, koordynatorka obchodów Dnia Niepełnosprawnych w diecezji świdnickiej, nauczycielka religii w Zespole Szkół Specjalnych ze Świdnicy. - Niepełnosprawni ludzie są tacy sami jak my, potrzebują miłości, zauważenia. Dzieci z upośledzeniem umysłowym w znacznym i mniejszym stopniu, tak samo potrzebują bliskości drugiego człowieka jak każdy z nas. Dowodem na to niech będzie fakt, że hasło i logo Dnia Niepełnosprawnych wymyśliły właśnie te dzieci. Hasło „Dobrze, że jesteś” - nie obok mnie, ale ze mną, jako mój przyjaciel, dzieci wypowiadają z rozbrajającą szczerością i wdzięcznością. Bez żadnej bariery podchodziły do bp. Adama Bałabucha i ściskając mu dłoń, mówiły: dobrze, że jesteś. Kiedy planowaliśmy pierwsze obchody, uznaliśmy, że warto mieć logo. Na lekcji dziewczynka w odpowiedzi na tę propozycję narysowała na tablicy serce, a w nim dwie koślawe postaci - jedną dużą i drugą małą. Tłumacząc, że duża postać pomaga tej małej, innymi słowy, duży zawsze pomaga mniejszemu bez względu na to, kim jest. I takie logo zostało, serce wpisane w słońce i dwie koślawe postaci.

Duszpasterstwo niepełnosprawnych

- Każdego roku 2 czerwca Mszę św. starają się odprawiać nasi księża biskupi. Mamy również duszpasterza ks. Jarosława Genibora. Cenimy to sobie bardzo, tym bardziej, że jest nas co roku więcej. Na zaproszenia odpowiadają stowarzyszenia osób niepełnosprawnych, szkoły specjalne z całej diecezji. Widzimy, jak bardzo zmieniają się również rodzice dzieci niepełnosprawnych, kiedyś dzieci więcej czasu spędzały w domach, dzisiaj jest inaczej - dzieli się pani Genowefa. - Dlatego zawsze po Mszy św. w katedrze księża biskupi prowadzą radosny pochód dzieci do siedziby szkoły przy ul. Jagiellońskiej 21, gdzie odbywa się festyn. Nigdy nie brakuje dobrej zabawy i radości. Chcemy pokazać światu, naszej diecezji, że niepełnosprawni są wśród nas i potrzebują dokładnie tego samego, co my, zdrowi.

Biskupia troska

- Zauważamy szczególną troskę Biskupa Adama nad ludźmi niepełnosprawnymi - dzieli się pani Genowefa. - To bardzo budujące i ważne dla nas. Bardzo mu za to dziękujemy. Biskup Adam ze szczególną uwagą traktuje również grupę 7. Pieszej Pielgrzymki Świdnickiej - grupę duchowego uczestnictwa, w której w większości to ludzie chorzy i cierpiący, niemogący już brać udziału osobiście w pielgrzymowaniu. - Wydaliśmy specjalny modlitewny przewodnik dla grupy siódmej - mówi ks. Romuald Brudnowski, główny przewodnik pielgrzymki. - Na tej grupie bardzo zależy Biskupowi Adamowi, który poświęca im wiele uwagi.
Niech ta troska duszpasterzy i wychowawców wzbudzi również wśród nas potrzebę bycia z siostrami i braćmi dotkniętymi różnymi ułomnościami fizycznymi i intelektualnymi. Niech ta obecność zasługuje na wdzięczne: dobrze, że jesteś.

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Wybory prezydenckie: Rozpoczęło się głosowanie w II turze

2025-06-01 07:20

[ TEMATY ]

wybory 2025

PAP/Marcin Bielecki

O godzinie 7 w niedzielę rozpoczęło się głosowanie w II turze wyborów prezydenckich. Głosujący otrzyma w lokalu wyborczym kartę do głosowania w formacie A5 z nazwiskami dwóch kandydatów na prezydenta. Aby oddać głos ważny, należy postawić znak X w kratce przy nazwisku wyłącznie jednego z nich.

Uprawnionych do głosowania w II turze wyborów jest prawie 29 mln Polaków, głosowanie odbywa się w godz. 7.00-21.00. Dla przeprowadzenia wyborów prezydenckich powołano ponad 32 tys. obwodowych komisji wyborczych w kraju i 511 za granicą. Według danych MSZ, do głosowania za granicą między I i II turą wyborów zarejestrowało się dodatkowo ponad 200 tys. osób, co łączenie z pierwszym głosowaniem daje rekordowe ponad 700 tys. osób głosujących poza krajem.
CZYTAJ DALEJ

Rozważania na niedzielę ks. Mariusza Rosika: Wstąpił

2025-05-26 08:53

[ TEMATY ]

rozważania

Ks. Mariusz Rosik

John Singleton Copley, "Wniebowstąpienie Chrystusa"/commons.wikimedia.org

Przypisywana Homerowi „Odyseja” powstała w VIII w. przed Chr. Łukasz pisał kilkadziesiąt lat po zmartwychwstaniu Chrystusa. Homer w swoim geniuszu fabułę poematu zakuł w kształty heksametru. Ewangelista z Antiochii pisał wyszukaną nieco, aczkolwiek zrozumiałą prozą. „Odyseja” składa się z dwudziestu czterech części, dzieło Łukasza natomiast podzielone zostało na dwadzieścia cztery rozdziały. Ta ostatnia zbieżność to oczywiście zwykły przypadek. Nie wiadomo jednak, czy przypadkiem jest również i to, iż Łukaszowa Ewangelia rozpoczyna się i kończy w świątyni jerozolimskiej.

Podobnie jak wędrówka mitycznego Odyseusza rozpoczyna się i kończy na Itace. Homer sięgnął po znany później w literaturze greckiej motyw wędrówki cyklicznej. Akcja narracji rozpoczyna się w tym samym miejscu, w którym się kończy, jednak w toku narracji mają miejsce wydarzenia, które całkowicie odmieniają sytuację początkową. Pierwsza scena dzieła Łukasza to modlitwa Zachariasza w świątyni, podczas której otrzymuje on zapowiedź narodzin poprzednika Chrystusa. Ostatnia scena Ewangelii to modlitwa uczniów Chrystusa, również w świątyni, już po Jego zmartwychwstaniu: „z wielką radością wrócili do Jerozolimy, gdzie stale przebywali w świątyni wielbiąc i błogosławiąc Boga” (Łk 24,52-53).
CZYTAJ DALEJ

Archidiecezja gnieźnieńska: Zmiany personalne 2025

2025-06-01 12:34

[ TEMATY ]

archidiecezja gnieźnieńska

zmiany kapłanów

Archidiecezja gnieźnieńska

Prymas Polski abp Wojciech Polak dokonał zmian personalnych wśród duchowieństwa archidiecezji gnieźnieńskiej. Dekrety wejdą w życie 1 lipca 2025 lub w kilku przypadkach w terminach zaznaczonych w nawiasach. Publikujemy listę zmian.

Ks. Bartosz Golnik, po powrocie ze studiów w Rzymie, mianowany sędzią i audytorem w Trybunale Metropolitalnym w Gnieźnie, skierowany do pomocy duszpasterskiej w parafii pw. św. Wawrzyńca w Gnieźnie.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję