Reklama

Odzyskać skradzione serce Łodzi

Niedziela łódzka 23/2010

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Pod hasłem „Skradzione serce Łodzi” rozpoczęła się w stolicy archidiecezji społeczna zbiórka funduszy na odtworzenie zrabowanego przez Niemców podczas II wojny światowej zabytkowego dzwonu katedralnego, zwanego łódzkim „Zygmuntem”. Dzwon był symbolem miasta, darem łodzian z 1911 r.
Komitet Obywatelski, w którego skład weszli: Krzysztof Dudek - dyrektor Narodowego Centrum Kultury, Marek Cieślak - prezes Łódzkiej Specjalnej Strefy Ekonomicznej, ks. Ireneusz Kulesza - proboszcz parafii św. Stanisława Kostki oraz Janusz Kenic - wiceprezes Regionalnej Izby Gospodarczej na specjalnej konferencji prasowej przedstawił szczegóły inicjatywy. W ramach akcji pieniądze zbierane będą do specjalnych skarbonek w kształcie dzwonu, ustawionych m.in. w łódzkiej archikatedrze i w największych centrach handlowych, oraz otwarto konto, na które łodzianie mogą wpłacać pieniądze, by wspomóc inicjatywę. Utworzona została także specjalna strona internetowa i powstał komiks „Skradzione serce Łodzi - Legenda Łódzkiego Dzwonu Katedralnego”. Organizatorzy akcji chcą, żeby nowy dzwon zawisł w przyszłym roku w wieży katedry, w 100. rocznicę odlania i chrztu pierwszego „Zygmunta”. Nazwę dla nowego dzwonu wybiorą mieszkańcy. „Wierzę, że łodzianie potrafią się zjednoczyć wokół takiej inicjatywy i pomogą nam wykonać ten projekt”- powiedział proboszcz archikatedry ks. prał. Ireneusz Kulesza.
Pierwotny dzwon w łódzkim kościele św. Stanisława - wtedy jeszcze nie katedralnym - był fundacją łódzkiego rzemiosła. Został odlany 14 maja 1911 r. w łódzkiej fabryce odlewów żelaznych Towarzystwa Akcyjnego Johna. Tego dnia przy ul. Piotrkowskiej 2/7 w Łodzi odbyła się uroczystość, w trakcie której ks. Antoni Gniazdowski poświęcił stop, a proboszcz parafii, ks. Wincenty Tymieniecki przemówił do robotników i parafian. Odlewaniu przyglądało się około 900 osób. Chrzest dzwonu odbył się 25 czerwca 1911 r.
Tego dnia o godz. 9 z fabryki Johna ruszyła procesja, w której uczestniczyło około 60 tys. mieszkańców. Dzwon wieziony był wozem zaprzężonym w trzy pary koni, a przed nim maszerowały bractwa i cechy łódzkie. Godzinę później procesja dotarła na plac kościelny, gdzie dzwon został poświęcony. Ważył ponad 6 ton, jego wysokość wynosiła 1,70 m, a średnica w najszerszym miejscu - 2 m. „Był to drugi co do wielkości dzwon w ówczesnej Polsce. Liczba wiernych w procesji świadczy o tym, że zależało mieszkańcom Łodzi, by był on sercem naszego miasta” - podkreśla proboszcz archikatedry ks. prał. Ireneusz Kulesza.
Podczas pierwszej wojny światowej niemieccy okupanci chcieli zarekwirować „Zygmunta” i przetopić na armaty. Wówczas to łodzianie - niezależnie od wyznania i stanu - przyszli na plac kościelny w jego obronie. Pod drewnianą dzwonnicą (wieża była wtedy jeszcze w budowie), zebrały się prawdziwe tłumy, które nie dopuściły do grabieży, okupując plac i dzwonnicę przez kilka dni i nocy. Niemcy zrezygnowali, zażądali jednak okupu w postaci metali równych wagą „Zygmuntowi”. Zbiórka okazała się sukcesem - mieszkańcy Łodzi złożyli o 400 kg więcej mosiądzu, cynku, cyny, miedzi i ołowiu niż było potrzeba i dzwon został na swoim miejscu. Niestety - ocalony w pierwszej wojnie „Zygmunt” padł jednak ofiarą Niemców podczas drugiej wojny światowej. W 1943 r. został zabrany, rozbity i przetopiony na cele wojenne. Do dziś miejsce po nim na wieży archikatedry jest puste.
Na zakończenie konferencji inicjatorzy akcji jako pierwsi wypełnili dno skarbonki, apelując, by łodzianie poszli za ich przykładem. Koszt stworzenia repliki dzwonu to kilkaset tysięcy złotych. W ramach trwającej przez najbliższy rok akcji planowane są m.in. happeningi i koncerty. Powstał już utwór muzyczny „Skradzione serce Łodzi”.
Nr konta, na które można wpłacać pieniądze, by wspomóc inicjatywę „Skradzione serce Łodzi”: PKO 04124015451111001032024477

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

2010-12-31 00:00

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Papież o bł. Floribercie: pokazuje światu, że młodzi mogą być zaczynem pokoju

Leon XIV przyjął na audiencji pielgrzymów i biskupów, którzy przybyli do Rzymu z okazji wczorajszej beatyfikacji Floriberta Bwany Chuiego, 26-letniego Kongijczyka. W gronie papieskich gości byli m.in. bliscy nowego błogosławionego, w tym jego matka, a także członkowie Wspólnoty Sant’Egidio, do której należał. W przemówieniu Ojciec Święty podkreślił, że bł. Floribert to człowiek pokoju, który nigdy nie zgadzał się na zło, wzór dla współczesnej młodzieży.

Zwracając się do zebranych i nawiązując do wczorajszych uroczystości beatyfikacyjnych, które odbyły się w rzymskiej Bazylice św. Pawła za Murami, Leon XIV przywołał słowa swojego poprzednika. „Floribert Bwana Chui (...) jako chrześcijanin modlił się, myślał o innych i postanowił być uczciwy, mówiąc «nie» brudowi korupcji. To właśnie znaczy mieć czyste ręce; podczas gdy ręce, które handlują pieniędzmi, brudzą się krwią. (…) Być uczciwym to świecić w dzień, to szerzyć światło Boga, to żyć błogosławieństwem sprawiedliwości: zwyciężać zło dobrem” – mówił, za papieżem Franciszkiem.
CZYTAJ DALEJ

Dobry jak chleb – św. Brat Albert Chmielowski

Wrażliwość na piękno pozwoliła mu zostać świetnym artystą. Jeszcze bardziej niż sztuka, poruszał go jednak Chrystus, którego potrafił dostrzec w biedakach na krakowskich ulicach. Dla Niego rzucił karierę malarską i przywdział ubogi habit

Święty przyszedł na świat 20 sierpnia 1845 r. w Igłomi k. Krakowa. Niedługo po porodzie dziecko zachorowało. Obawiano się, że nie przeżyje. Józefa Chmielowska, matka chłopca, poprosiła ubogich, którzy stali przed kościołem, by wraz z chrzestnymi trzymali go do chrztu świętego. W ten sposób zapewniła mu tzw. błogosławieństwo ubogich. 28 sierpnia 1845 r. przyjął chrzest z wody w Igołomi. Ceremonii chrztu dopełniono 17 czerwca 1847 r. w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie. Na chrzcie otrzymał imiona Adam Bernard Hilary. Jako sześcioletni chłopiec został przez matkę poświęcony Bogu w czasie pielgrzymki do Mogiły. Bardzo wcześnie został osierocony. Kiedy miał 8 lat, umarł jego ojciec, sześć lat później zmarła matka. W wieku osiemnastu lat Adam przyłącza się do powstania styczniowego. W przegranej bitwie pod Miechowem zostaje ranny i trafia do niewoli. W prymitywnych warunkach, bez znieczulenia, przechodzi amputację lewej nogi. Dzięki staraniom rodziny udało mu się jednak opuścić carskie więzienie i wyjechać do Francji.
CZYTAJ DALEJ

Swoim oprawcom dałbym różaniec i zaprosił na adorację [wywiad]

2025-06-17 10:17

Archiwum prywatne

18 kwietnia 2022 roku Mateusz Walkowiak został uderzony w głowę kijem bejsbolowym. Od tego momentu jego życie uległo zmianie. W rozmowie z Niedzielą Wrocławską opowiada nam o tym tragicznym wydarzeniu, a także dzieli się świadectwem wiary.

ks. Łukasz Romańczuk: Jak wspominasz swoje życie przed tą tragedią?
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję