Klasztor i parafia pw. Najświętszego Serca Jezusowego w Pliszczynie (27-30 listopada), Fundacja im. Jana Pawła II przy ul. Lubomelskiej w Lublinie (4-7 grudnia) oraz parafia pw. Dobrego Pasterza przy ul. Radzyńskiej 3 w Lublinie (11-14 grudnia) - to miejsca nawiedzenia przez relikwie św. Małgorzaty Marii Alacoque - apostołki Serca Jezusowego i duchowej inspiratorki Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego.
Dla polskich księży sercanów rok 2008 upływa pod wezwaniem św. Małgorzaty Marii Alacoque. Z tej okazji relikwie Świętej nawiedzają wspólnoty zakonne i środowiska eklezjalne, w których księża ze Zgromadzenia Księży Najświętszego Serca Jezusowego pełnią posługę i misję. Relikwie Apostołki Serca Jezusowego zostały przywiezione do Polski z klasztoru Sióstr Wizytek w Paray-le-Monial we Francji, gdzie św. Małgorzata Maria przez objawienia Chrystusa poznawała miłość Najświętszego Serca Jezusowego do ludzi. Uroczystości peregrynacyjne relikwii św. Małgorzaty Marii Alacoque rozpoczęły się w wigilię uroczystości Najświętszego Serca Pana Jezusa - 29 maja br. w domu macierzystym Zgromadzenia Księży Sercanów w Krakowie-Płaszowie. Peregrynacja relikwii ma na celu m.in. poznanie osoby i misji tej uczennicy Serca Jezusowego, a także zrozumienie istoty i podsycenie kultu Najświętszego Serca Jezusowego.
„Oto Serce, które tak bardzo ludzi ukochało” - te słowa wypowiedział Jezus do św. Małgorzaty Marii podczas jednego z objawień, które miały miejsce w klasztorze w Paray-le-Monial w latach 1673-75. Zasadniczy rys wezwania i powołania świętej zawiera się w słowach: „ukazywać i przypominać ludziom miłość Serca Jezusowego do każdego z nich”. Szczególne wybranie i powierzona misja zdawała się przekraczać możliwości tej skromnej, klauzurowej zakonnicy. Na domiar wszystkich jej cierpień i trudności, przełożone i spowiednicy mieli wątpliwości co do autentyczności wizji; w tej bezradności sam Jezus przyszedł jej z pomocą, przysyłając spowiednika o. Klaudiusza de la Colombiere, który posiadał szczególny dar rozeznawania duchowego. Ten późniejszy święty pomógł skutecznie s. Małgorzacie Marii w rozszerzaniu nabożeństwa do Serca Jezusa. Kiedy w 1684 r. została mistrzynią nowicjatu, zaczęła kształtować kandydatki do życia zakonnego w duchu miłości Bożego Serca. To dało początek odnowie duchowej klasztoru wizytek. Siostry, które występowały przeciwko rozpowszechnianiu kultu Serca Jezusowego, stały się jego gorliwymi propagatorkami. S. Małgorzata Maria dziękowała Bogu za tę cudowną przemianę duchową sióstr, a w jednym z listów wyznała: „Teraz mogę umrzeć zadowolona, ponieważ Najświętsze Serce mojego Zbawiciela zaczyna być znane”. Św. Małgorzata Maria swoje ziemskie pielgrzymowanie zakończyła 17 października 1690 r., a w 1920 r. została kanonizowana.
O. Leon Jan Dehon, założyciel Zgromadzenia Księży Sercanów, od dzieciństwa wprowadzany był przez swoją matkę w nabożeństwo do Serca Pana Jezusa w duchu przesłania z Paray-le-Monial. To przesłanie miało wpływ na jego życie duchowe, jak i na rozpoznanie charyzmatu zgromadzenia zakonnego. Zakładając Zgromadzenie Księży Najświętszego Serca Jezusowego, pragnął dać odpowiedź na wyrażone przez Chrystusa św. Małgorzacie Marii pragnienie posiadania dusz, które by Mu ślubowały miłość i wynagradzały za wszystkie obelgi wyrządzone Jego Sercu przez grzechy ludzi. Dla sługi Bożego o. Leona objawienia te były konkretnym i przynaglającym przypomnieniem prawdy o nieskończonej i miłosiernej miłości Serca Jezusowego do ludzi. Dlatego współczesne pokolenie księży sercanów głosi miłość Jezusowego Serca, a w to zaszczytne i zobowiązujące zadanie wpisuje się peregrynacja relikwii Apostołki Serca Jezusowego, duchowej inspiratorki Założyciela księży sercanów i jego duchowych synów.