Uroczystość Wniebowzięcia Najświętszej Maryi Panny, przypadająca 15 sierpnia w parafii Zagorzyce Dolne, miała potrójny wymiar. Wierni licznie zgromadzeni w świątyni, poprzez udział w Mszy św. uczcili Matkę Najświętszą, która w tajemnicy Niepokalanego Serca jest patronką świątyni i parafii, podziękowali Panu Bogu za tegoroczne plony ziemi i 25 lat posługi kapłańskiej o. dr. Jana Pacha - paulina.

Pierwsza wzmianka o Zagorzycach

pojawiła się w dokumencie z 10 listopada 1379 r., w którym to dostojnicy z Małopolski prosili Króla Ludwika Węgierskiego o zwrot kasztelanowi sandomierskiemu wsi Wiercany, Witkowice, Zagorzyce i Iwierzyce. Miejscowość położona jest niedaleko Sędziszowa Małopolskiego. Mnóstwo zieleni, malownicze pagórki, kręte drogi, uprawiane zagony i przydrożne kapliczki świadczą o przywiązaniu mieszkańców do wiary, tradycji i ziemi.
Kilka lat temu wierni zapragnęli mieć własną świątynię. Od władz kościelnych otrzymali zgodę na jej budowę. W kwietniu 1988 r. bp Edward Białogłowski poświęcił plac pod budowę, na którym stanął krzyż. Tablica z napisem w przedsionku kościoła upamiętnia kolejną uroczystość: „Kamień Węgielny Kościoła Niepokalanego Serca NMP w Zagorzycach Dolnych poświęcony przez papieża Jana Pawła II w Starym Sączu 16 czerwca 1999 r., wmurowany 10 czerwca 2001 r. przez bp. Ordynariusza Kazimierza Górnego”.

Dzięki ofiarności i ciężkiej pracy parafian

a także pomocy rodaków ze Stanów Zjednoczonych wybudowano kościół. 1 sierpnia 2004 r. w obecności kapłanów z dekanatu Sędziszów Małopolski, władz samorządowych, zaproszonych gości z Częstochowy i USA oraz licznej rzeszy wiernych bp Kazimierz Górny dokonał poświęcenia świątyni. W ołtarzu głównym umieszczono figurę Niepokalanego Serca Najświętszej Maryi Panny i płaskorzeźby św. Józefa i św. Wojciecha. W nawie rzeźbione stacje drogi krzyżowej i dwa obrazy - Najświętszego Serca Pana Jezusa i „Jezu, ufam Tobie”. W historii miejscowości złotymi zgłoskami zapisała się data 15 sierpnia 2006 r. W tym dniu bp Kazimierz Górny powołał do istnienia parafię Zagorzyce Dolne, wydzielając ją z parafii Góra Ropczycka.
Z miejscowością, a od roku z parafią związana jest posługa Sióstr Służebniczek Bogurodzicy Dziewicy Niepokalanie Poczętej (Służebniczki Dębickie). Wojciech Toton, ur. 6 kwietnia 1861 r., kiedy w sposób cudowny został ocalony, w 1893 r. ufundował „Ochronkę”, drewniany dom z kaplicą i dużą salą, przeznaczoną dla wiejskich dzieci oraz budynek gospodarczy. Cud ocalenia skłonił go do surowego pokutniczego życia i odbycia pieszej pielgrzymki do Rzymu. Jako dary dla „Ochronki” przyniósł obraz Niepokalanego Serca Maryi i dzwonek, sygnaturkę, który w przekonaniu parafian chroni od burzy. Fundator zmarł w 1903 r. Z czasem wybudowano murowany dom sióstr i nową kaplicę poświęconą w 1955 r. Władzę komunistyczne chciały ją zamknąć, ale nie dopuścił do tego ówczesny proboszcz w Górze Ropczyckiej ks. prał. Wojciech Święs. Zapisał się w pamięci wiernych jako głęboko wierzący i oddany Chrystusowi kapłan.

Siostry zawsze interesowały się życiem wioski

wychowywały dzieci pracujących rodziców, pomagały w pracach polowych, dbały o wystrój domu Bożego. Na sierpniową uroczystość siostra i parafianki przystroiły kościół polnymi kwiatami, ziołami, aby stworzyć nastrój dziękczynienia za plony. Pod świątynię zajechała grupa dożynkowa składająca się z bandery konnej, wozów, na których przybyła młodzież ubrana w stroje ludowe wraz z wieńcem oraz bryczka wioząca starostów dożynek. Wieniec religijno-patriotyczny, orzeł - godło Ojczyzny umieszczony na Biblii, na piersi wizerunek Najświętszej Maryi Panny Częstochowskiej, z tyłu brzozowy krzyż przepasany barwami narodowymi - biało-czerwoną wstęgą.
Mszę św. dożynkowo-jubileuszową celebrował o. dr Jan Pach, w asyście ks. prał. Władysława Janowskiego i proboszcza ks. Wojciecha Wiśniowskiego. Na początku dzieci, młodzież i dorośli złożyli Jubilatowi życzenia i wręczyli kwiaty.
Kazanie miało charakter dziękczynienia za plony ziemi i prośby o zachowanie wiejskich tradycji: „Maryja Wniebowzięta jest drogowskazem do domu Ojca, przez Jej matczyne ręce chcemy podziękować Bogu za tegoroczne zbiory, za to, że nie brakuje nam codziennego chleba (...) pielęgnujcie swojskość, bo to jest nasza tradycja, nasza ojcowizna, niech nie brakuje w Zagorzycach Dolnych swojskiego chleba, sera, masła”. W dalszej części kaznodzieja cytując słowa Jana Pawła II i Wincentego Witosa, wskazał, kto jest fundamentem narodu: „a rolnicy, to nie tylko ci, którzy karmią, ale także ci, którzy stanowią element stałości i trwania”. Kto jest siłą narodu: „świadomi, niezależni, zadowoleni chłopi polscy, gdyż tacy są gotowi oddać zdrowie i życie za każdą skibę ojczystej ziemi, a cóż dopiero w obronie całości Ojczyzny”.
Po Komunii św. Ksiądz Proboszcz podziękował celebransom, grupie dożynkowej, Ochotniczej Straży Pożarnej, chórowi, kapeli, wszystkim, którzy przyczynili się do uświetnienia uroczystości, licznie zgromadzonym gościom i parafianom za wspólne świętowanie. Przed błogosławieństwem o. Jan poświęcił wieniec, zioła, owoce, kwiaty, a ks. prał. Władysław nową chrzcielnicę i krzyż z figurą Chrystusa, zawieszony na zwieńczeniu nawy i prezbiterium.
Zgodnie z tradycją, przed kościołem wszyscy mogli posłuchać koncertu kapeli, po którym grupa dożynkowa wraz z kapłanami barwnym korowodem przejechała przez parafię pozdrawiając wiernych i częstując cukierkami.