Głównym uroczystościom jubileuszowym 2 lipca przewodniczył abp Józef Michalik, metropolita przemyski. Wzięli w nich udział wierni z Zahutynia oraz okolicznych miejscowości ze swoimi proboszczami, przełożeni polskiej prowincji oblatów, oraz duszpasterze i wierni z franciszkańskiej parafii Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku.
Podczas Mszy św. abp Michalik konsekrował odnowione prezbiterium oraz ołtarz główny. W homilii Metropolita Przemyski docenił zaangażowanie zahutyńskich parafian i oblatów oraz ich troskę o świątynię. Jak podkreślił abp Michalik, życie dobrej parafii poznaje się po tym, że wierni przyjmują sakramenty, angażują się w działalność grup i wspólnot, biorą na siebie odpowiedzialność za parafię i Kościół w trzech wymiarach - duchowym, materialnym oraz misyjnym.
Zahutyń jest wioską leżącą w województwie podkarpackim. Została ona lokowana na prawie wołoskim, istniała już przed 1412 r. Jej mieszkańcy wyznawali prawosławie, pod koniec XVII wieku przyjęli unię z Kościołem katolickim. Do miejscowej cerkwi kilkaset lat uczęszczali wierni, w przeważającej większości obrządku greckokatolickiego. W 1945 r. świątynię tę całkowicie zniszczono, a mieszkańcy obrządku wschodniego zostali przesiedleni.
Po II wojnie światowej władze komunistyczne represjonowały Kościół, nie zgadzały się na budowę nowej świątyni. Dopiero w 1956 r. mieszkańcom Zahutynia udało się zbudować mały, drewniany kościół rzymskokatolicki pw. Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski. Do 1979 r. opiekę duszpasterską sprawowali w nim kapłani diecezjalni, dojeżdżający z parafii Najświętszego Serca Pana Jezusa w Sanoku. W sierpniu 1979 r. parafię powierzono opiece oblatów z polskiej prowincji Zgromadzenia Misjonarzy Oblatów Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej.
Najcenniejszym zabytkiem, znajdującym się w tej świątyni, jest XVII-wieczny obraz Matki Bożej Szkaplerznej, w drewnianych sukienkach, malowany na desce. W 1956 r. franciszkanie z kościoła Podwyższenia Krzyża Świętego w Sanoku ofiarowali go do kościoła zahutyńskiego, gdzie do dzisiaj znajduje się w ołtarzu głównym.
Obraz Matki Bożej Szkaplerznej najprawdopodobniej pochodzi z nieistniejącego kościoła i klasztoru Karmelitów Bosych w Zagórzu k. Sanoka. Pod koniec XVIII wieku te obiekty karmelitańskie były rabowane, oblegały je wojska, zaś w 1822 r. wielki pożar doprowadził je do zupełnej ruiny. Zapewne wtedy najcenniejsze zabytki zostały przeniesione do kościołów w pobliskich miejscowościach - Zagórzu, Tarnawie Górnej i Sanoku. Wizerunek Matki Bożej Szkaplerznej powierzono opiece franciszkanów, którzy umieścili go w swoim kościele w Sanoku, w jednym z ołtarzy bocznych.