Od wczesnych lat przejawiał talenty artystyczne: rysował, malował, grał na skrzypcach, które za dobre wyniki w nauce kupił mu ojciec, ale najważniejsze w życiu było dla niego pisanie. Jeszcze przed maturą wziął udział w trzecim powstaniu śląskim. Potem po studiach na Wydziale Filologii Uniwersytetu Warszawskiego odbył przeszkolenie w Szkole Podchorążych w Warszawie. Utalentowany poeta należał do grupy literackiej „Kwadryga”, pracował w Polskim Radiu, a swoimi wierszami nawiązywał do romantycznych tradycji Juliusza Słowackiego i Cypriana Kamila Norwida. Polska Akademia Literatury odznaczyła go „Złotym Wawrzynem” za wybitną twórczość literacką. We wrześniu 1939 r. podporucznika rezerwy Władysława Sebyłę powołano do wojska. Na wschodzie Polski został wzięty do sowieckiej niewoli i posadzony w Starobielsku. Wiosną 1940 r. zamordowano go strzałem w tył głowy w więzieniu NKWD w Piatichatkach pod Charkowem. W czasach PRL-u utwory poety dopuszczane były przez cenzurę sporadycznie. O jego tragicznej śmierci świat dowiedział się oficjalne w 1991 r. Tego samego roku Towarzystwo Przyjaciół Kłobucka – w 50. rocznicę zamordowania poety – wystąpiło do władz miejskich o nadanie Miejskiemu Ośrodkowi Kultury w Kłobucku imienia Władysława Sebyły.