Prymas wyjaśnił, że w jednym z aneksów do „Wytycznych dotyczących wstępnego dochodzenia kanonicznego w przypadku oskarżeń duchownych o czyny przeciwko szóstemu przykazaniu Dekalogu z osobą niepełnoletnią poniżej osiemnastego roku życia”, które przyjęła kilka lat temu Konferencja Episkopatu Polski - jest aneks dotyczący prewencji, czyli ochrony małoletnich przed tego rodzaju zagrożeniami.

Obecnie – poinformował abp Polak – każda polska diecezja zobowiązała się przygotować program prewencji określający zasady profilaktyki w zakresie ochrony dzieci i młodzieży przed przestępstwami wykorzystywania na tle seksualnym. Diecezjalny program prewencji ma obowiązywać we wszystkich instytucjach katolickich pracujących z młodzieżą na terenie danej diecezji, a więc w szkołach i placówkach wychowawczych, ruchach młodzieżowych i innych. Analogiczne programy prewencji mają powstać w każdym zgromadzeniu zakonnym prowadzącym pracę wychowawczą bądź edukacyjną.

Aby stworzyć program prewencji – wyjaśnia Prymas - w każdej diecezji ma niebawem powstać specjalny zespół, w którego skład wchodzić będą przedstawiciele tych instytucji podległych biskupowi, które powinny być zaangażowane w działania prewencyjne w stosunku do dzieci i młodzieży. A to z racji bezpośredniej pracy z młodzieżą bądź formowania przyszłych kapłanów lub wychowawców. Będą to więc przedstawiciele poszczególnych wydziałów kurii, seminarium duchownego, szkół katolickich i innych placówek bądź ruchów.

– Chodzi o to, aby ci wszyscy, którzy w danej diecezji mają kontakt z dziećmi i młodzieżą, potrafili właściwie w różnych sytuacjach działać, jeśli dostrzegliby jakiekolwiek zagrożenia – wyjaśnia Prymas.

Abp Polak podkreśla, że prace nad tworzeniem projektu prewencji w ramach danej diecezji lub zgromadzenia zakonnego, winny przebiegać w ścisłej współpracy z Centrum Ochrony Dziecka, prowadzonym przez ks. Adama Żaka SJ, delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży. Centrum Ochrony Dziecka przeszkoliłoby też członków zespołów, jeszcze zanim przystąpią one do pracy. Szkolenia takie mogłyby odbywać się dla kilku diecezji na raz np. w ramach jednej metropolii.

Po opracowaniu programu, musiałby on zostać zaakceptowany przez biskupa diecezji lub przełożonego danego zakonu, a następnie wdrożony w życie.

Prymas wskazywał też pozytywne przykłady diecezji, które już opracowały takie dokumenty: rzeszowska, tarnowska, warszawsko-praska. Są one adaptacją do warunków lokalnych dokumentu o prewencji dzieci i młodzieży Konferencji Episkopatu Polski.