Poświęcenie wieńca, chleba i owoców to początek radosnego świętowania. Korowód dożynkowy z księdzem proboszczem na czele udał się do kościoła, gdzie w intencji rolników była sprawowana Eucharystia. Przed ołtarzem ustawiono wieniec dożynkowy, a na stole ofiarnym chleb i owoce, które uświęcone modlitwą zostały uroczyście poświęcone.

Homilię nawiązującą do Ewangelii o dziesięciu uzdrowionych trędowatych, z których tylko jeden Samarytanin podziękował za uzdrowienie, stał się okazją do refleksji na temat wdzięczności. Uzdrowiony z nieuleczalnej choroby, jaką był trąd, dziękował za łaskę uzdrowienia, rolnicy dziękują Bogu za udane żniwa, zapowiedź tego, że nikomu nie zabraknie „ chleba powszedniego”, o którym mówimy w codziennej modlitwie „Ojcze nasz…”, bo ten chleb zapewnia nam trwanie …

Na rozpoczęcie homilii słowa Cypriana Kamila Norwida:

„ Do kraju tego, gdzie kruszynę chleba

Podnoszą z ziemi przez uszanowanie

Dla darów Nieba …

Tęskno mi, Panie …” (Moja piosnka II)

i przepiękna refleksja na temat teologii chleba, jego znaczenia w życiu człowieka, rodziny, narodu.

We wstępie do książki Okruchy chleba. Antologia polskiej liryki z motywem chleba w wyborze Stefana Placka i Marianny Bocian czytamy: Słowo z – Boże to coś więcej niż nasiona; chleb to symbol najświętszych sił Natury, Kosmosu, integracji rodzin; chlebem witano nowożeńców i dostojnych gości, kromkę chleba dawano wyjeżdżającym, jako zapowiedź szczęśliwego powrotu, darowano ubogim, do nowego domu wnoszono chleb i wodę, („Gdy jest chleb i woda, to nie ma głoda”), a dzielenie się chlebem, do dziś jest znakiem przyjaźni i braterstwa. Nigdy nie odtrącano ręki z chlebem, wyciągniętej do zgody, wyrzucanie zaś chleba na śmietnik traktowano, jako wykroczenie przeciw Matce Ziemi, Niebu i Życiu …

Do pełni życia człowiekowi, mówił ks. proboszcz, potrzebny jednak jest nie tylko chleb powszedni, który na naszych stołach gości dzięki ciężkiej pracy siewcy, młynarza, piekarza, chleb duchowy, który zapewniają poeci:

, „Aby oprócz powszednich brył chleba

Chleb duchowy szedł z ojców na dzieci”

(Władysław Syrokomla),

ale przede wszystkim chleb eucharystyczny, dany człowiekowi w Wieczerniku, jako pokarm na życie wieczne. Korzystając z chleba, który gromadzi nas przy wspólnym stole i z chleba, który gromadzi nas przy ołtarzu, staniemy się pełnymi ludźmi, ludźmi, którzy potrafią być wdzięczni Bogu za słońce, urodzaj, szczęśliwe żniwa i za Eucharystię.