Następcą opata Rossy, sprawującego swój urząd 36 lat został Dominik Geyer, przeor i archiwista krzeszowskiego klasztoru w ostatnich latach rządów poprzednika. Nowo wybrany opat należał do bardzo przedsiębiorczych osób. Za jego rządów posiadłości klasztorne powiększyły się o zamek Bolków wraz z należącymi do niego posiadłościami ziemskimi oraz o sześć osad wiejskich: Nagórnik i Pustelnik k. Jawora, Gościszów i Łąka k. Bolesławca, Mniszków k. Jeleniej Góry oraz Sędzisław k. Kamiennej Góry.
Geyer był godnym kontynuatorem swego wielkiego poprzednika w dziele wznoszenia nowych świątyń. Z jego to inicjatywy zostały wybudowane nowe kościoły w Starych Bogaczowiczach (1704 r.) k. Wałbrzycha i Witkowie Śląskim (1707 r.) k. Kamiennej Góry.
Geyer tuż po wyborze na opata niezwłocznie przystąpił do wyposażenia wnętrza nowo wzniesionej świątyni na terenie opactwa pw. św. Józefa. Zakupił do niej: ławki, konfesjonały, ambonę, organy oraz tabernakulum. Jako gorący czciciel św. Anny wzniósł ku czci tej świętej kaplicę w pobliżu Chełmska Śląskiego w roku 1703. Z jego to inicjatywy w roku 1707 został poddany gruntownej renowacji ołtarz w kaplicy na Śnieżce. Dzięki niemu zapomniany od czasów reformacji śpiew gregoriański zaczął ponownie rozbrzmiewać nie tylko w miejscowej świątyni podczas sprawowanych w niej nabożeństw, ale także w klauzurowych pomieszczeniach tutejszego opactwa. Z zachowanych zapisków kronikarskich opactwa wynika, że opat wielką wagę przywiązywał do przestrzegania reguły zakonnej wśród podległych mu współbraci. Nie tylko wymagał od nich ducha ofiary, ale sam świecił dobrym przykładem. Po 33 latach sprawowania swego urzędu Geyer zmarł 5 grudnia 1726 r. w cieplickiej prepozyturze cysterskiej.
Jego następcą został Innocenty Fritsch (1665-1734). Z jego osobą wiążą się dzieje budowy obecnej krzeszowskiej bazyliki. Została ona wzniesiona w latach 1727-1734.
Jest ona przez znawców historii sztuki zaliczana do najcenniejszych barkowych świątyń na Śląsku. Ta monumentalna budowla została zakwalifikowana do rejestru dziedzictwa kulturowego. Opactwo krzeszowskie przeżywało swe podniosłe chwile związane z pobytem w nim w dniach 1-5 lipca 1735 r. ordynariusza wrocławskiego kard. Filipa Sinzendorfa z okazji konsekracji nowo wzniesionej świątyni opackiej.
Obecne zabudowania klasztorne zostały wzniesione w latach 1738-1790. W wymienionym czasie były prowadzone równocześnie prace budowlane przy wznoszeniu Mauzoleum Piastów Śląskich.
Opactwo po 568 latach swego istnienia dekretem władz pruskich z 23 listopada 1810r. przestało istnieć. Jego likwidacja miała trwać do roku 1814. Ostatni jego opat - Ildefons Reuschel pozostał w Krzeszowie jako proboszcz do swej śmierci w roku 1823.
Po tym roku dawne opactwo otrzymało status parafii diecezjalnej. Stan ten miał trwać aż do roku 1919, kiedy to dawne opactwo przejęli benedyktyni czescy z opactwa Emmaus pod Pragą. Byli oni w jego posiadaniu aż do zakończenia II wojny światowej.
W ramach repatriacji niemieccy benedyktyni opuścili na stałe Krzeszów w 1946r. Miejscowa świątynia i zabudowania klasztorne zostały przekazane polskim benedyktynkom przybyłym ze Lwowa. Od 1975r. posługę duszpasterską pełnią przybyli do Krzeszowa z Wąchocka cystersi.
Dzięki pasji historycznej Mikołaja Luttorottiego, jednego z krzeszowskich benedyktynów z lat 1919-1946, zapomniane dzieje tego monastyru na nowo przemówiły swą bogatą historią.
Z chwilą ustanowienia diecezji legnickiej dawne opactwo krzeszowskie stało się głównym diecezjalnym sanktuarium maryjnym. 28 sierpnia 1998 r. wiekowe mury miejscowej świątyni i klasztorne cele ponownie były świadkami podniosłych chwil. Związane one były z ogłoszeniem dekretu papieskiego podnoszącego miejscową świątynię do rangi bazyliki mniejszej, uzyskanego staraniem pierwszego biskupa legnickiego Tadeusza Rybaka, po pamiętnej wizycie Ojca Świętego w Legnicy i ukoronowaniu przez niego obrazu Matki Bożej Łaskawej koronami papieskimi w 1997r.
Dawne opactwo krzeszowskie w ciągu przeszło pięciu wieków swego istnienia przeżywało chwile upadku i rozkwitu. O latach jego świetności świadczą zachowane do naszych czasów monumentalne mury bazyliki i masywne zabudowania klasztorne. W jego szacownych murach żyli znakomici luminarze śląskiej nauki, mecenasi dolnośląskiej sztuki i żarliwi animatorzy życia religijnego.
Opactwo krzeszowskie przewodziło śląskiej kontrreformacji. Opaci krzeszowscy w swej misji ewangelizacyjnej propagowali wśród mieszkańców wsi klasztornych ruch pielgrzymkowy do znanych śląskich sanktuariów maryjnych. Ożywieniu religijnemu miało służyć także założone przy tutejszym klasztorze w 1669 r. bractwo św. Józefa. Podobnie jak w dawnych stuleciach, opactwo krzeszowskie stanowiło centrum życia religijnego na terenie Sudetów Zachodnich, tak i w obecnych czasach tutejsza bazylika wraz ze znajdującą się w jej wnętrzu cudowną ikoną Matki Bożej Łaskawej jest celem coraz liczniejszych pielgrzymek. Ten zwiększający się z roku na rok ruch pielgrzymkowy stawia krzeszowską świątynię w rządzie takich sanktuariów, jak Jasna Góra czy Licheń.
Koniec