Reklama

Tygodnik

Natura ma lecznicze działanie

Badania naukowe wyraźnie potwierdzają, że obcowanie ze środowiskiem naturalnym wpływa na poprawę sił witalnych, a także ludzkiej odporności.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dorośli zauważają, że współczesne dzieci mają mniej kontaktu z naturą i rzadziej bawią się na świeżym powietrzu niż oni w ich wieku. Nauka potwierdza, że przebywanie w otoczeniu dzikiej przyrody ma korzystne działanie na wiele sfer życia – zarówno dzieci, dorosłych, jak i seniorów. Kontakt z naturą jest nie tylko przyjemny, ale i po prostu zdrowy. Już 30 min tygodniowo, które spędza się na łonie przyrody, znacząco poprawia komfort życia.

Nadciśnienie i cukrzyca

Badania prof. Richarda Ryana z Rochester University dowiodły, że obcowanie z przyrodą przynosi ukojenie i pomaga pozbyć się zmęczenia. Przeprowadził on pięć eksperymentów na 537 studentach; m.in. najpierw brali oni udział w 15-minutowym spacerze po korytarzach budynku, a następnie – w trwającej tyle samo przechadzce wzdłuż rzeki. Później profesor badał ich poziom energii. Okazało się, że już zaledwie 20 min obcowania z naturą dziennie wystarczy, by relaks był na tyle silny, aby badani poczuli znaczny przypływ sił witalnych. – Odkryliśmy, że spędzanie czasu na terenach zielonych lub mieszkanie w otoczeniu przyrody przynosi różnorodne zdrowotne korzyści. Obniża ryzyko przedwczesnej śmierci, cukrzycy typu II, chorób układu krążenia, przedwczesnego porodu i wydłuża sen – podkreśliła Caoimhe Twohig-Bennett, kierownik działu badań w brytyjskim czasopiśmie Environmental Research.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Reklama

Naukowcy z University of East Anglia, którzy przeprowadzili badania na prawie 300 mln osób z dwudziestu krajów, wskazują, że ludzie mający bezpośredni kontakt z naturą mają niższe ciśnienie rozkurczowe i wolniejsze tętno, a także znacząco mniejszy poziom kortyzolu w ślinie, czyli fizjologicznego markera stresu. Przegląd 143 innych badań opublikowanych w Environmental Research wykazał, że ludzie z dostępem do terenów zielonych mają na ogół wolniejsze tętno, niższe ciśnienie krwi i niższy poziom we krwi hormonu stresu – kortyzolu.

Zdrowie dla dzieci

Badanie American Institutes for Research (AIR), przeprowadzone już w 2006 r., wykazało, że uczniowie szóstej klasy, którzy uczestniczyli w trzech programach edukacji na świeżym powietrzu, mają lepsze umiejętności rozwiązywania konfliktów. Naukowcy w Chinach w 2013 r. przeprowadzili badanie 60 tys. dzieci w wieku od 2 do 17 lat, które wykazało, że regularna ekspozycja na naturę lub zieleń wokół ich szkół zmniejszyła częstość występowania zespołu nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). Badanie na Uniwersytecie Illinois przyniosło podobne wyniki. Badania zrealizowane w ramach kampanii „HEAD UPPERS 2021” wykazały, że 86% rodziców wspomina, iż sami jako dzieci chętnie przebywali na zewnątrz – o wiele chętniej, niż czynią to obecnie ich własne dzieci. Zdaniem 63% rodziców, nie dzieje się tak w pokoleniu ich dzieci z powodu uzależnienia młodego pokolenia od technologii.

Reklama

Naukowcy z Anglia Ruskin University zauważyli natomiast, że kontakt z przyrodą ma dla człowieka korzystny wpływ na obraz samego siebie. – Często towarzyszy temu odczucie przyjemności, np. gdy czyjś wzrok przykuwa widok zachodzącego słońca. Środowisko, które nie wymaga niepodzielnej uwagi człowieka, może też wewnętrznie go wyciszać. To z kolei może nasilać współczucie wobec samego siebie, szacunek do ciała i docenienie tego, że jest ono częścią szerszego ekosystemu wymagającego ochrony i opieki. Dostęp do natury może też oznaczać, że dana osoba spędza więcej czasu na zewnątrz, angażując się w aktywności wymagające koncentracji na funkcjonalności ciała – wyjaśnił autor badania prof. Viren Swami z ARU.

Trwalsze rodziny

Szybka urbanizacja wywołuje przewlekłe problemy zdrowotne człowieka, jest także powodem rzadszej interakcji ze światem przyrody. Coraz częściej naukowcy mówią nawet o „zaburzeniu deficytu natury”, które, oczywiście, jest terminem nieklinicznym. Jest to niebezpieczeństwo szczególnie dla dzieci i młodzieży z wielkich miast, ale także – coraz częściej – dla całych rodzin.

Autorzy badań na amerykańskim Uniwersytecie llinois udowodnili, że obcowanie z przyrodą wzmacnia więzi społeczne i sprawia, iż znacznie rzadziej wpadamy w gniew i irytujemy się oraz łagodniej odnosimy się do bliskich. Tym samym badanie wykazało, że rodziny mieszkające poza wielkimi miastami i te, które regularnie nawiązują kontakt z przyrodą, są szczęśliwsze, a ich więzi – trwalsze.

Publikacja dofinansowana ze środków budżetu państwa w ramach programu Ministra Edukacji i Nauki pod nazwą Społeczna odpowiedzialność nauki – Popularyzacja nauki i promocja sportu, nr projektu: SONP/SN/550964/2022, kwota dofinansowania: 500 000,00 zł, całkowita wartość projektu: 556 000,00 zł.

MEN

2022-11-15 12:37

Oceń: +2 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Zmiany dotykają nas wszystkich

Niedziela Ogólnopolska 25/2023, str. 40-41

[ TEMATY ]

Gratias Domine

Adobe Stock

Zdjęcie poglądowe

Zdjęcie poglądowe

Kiedy myślimy o powietrzu z punktu widzenia ochrony przyrody, pierwszym skojarzeniem, które przychodzi na myśl większości z nas, jest smog. Musimy jednak pamiętać, że na zmiany, które zachodzą w tym obszarze, trzeba patrzeć z szerszej perspektywy.

Choć naukowcy wciąż się spierają, czy zmiany klimatyczne to efekt działalności ludzkiej czy raczej wynik pewnej cykliczności procesów zachodzących na naszej planecie, bez wątpienia mają one ogromny wpływ na powietrze. W efekcie tego natura może reagować na zmieniające się warunki klimatyczne, a to z kolei wpływa na atmosferę.
CZYTAJ DALEJ

Św. Teresa od Dzieciątka Jezus - "Moim powołaniem jest miłość"

Niedziela łódzka 22/2003

[ TEMATY ]

św. Teresa z Lisieux

Adobe Stock

Św. Teresa z Lisieux

Św. Teresa z Lisieux

O św. Teresie od Dzieciątka Jezus i Najświętszego Oblicza, karmelitance z Lisieux we Francji, powstały już opasłe tomy rozpraw teologicznych. W tym skromnym artykule pragnę zachęcić czytelników do przyjaźni z tą wielką świętą końca XIX w., która także dziś może stać się dla wielu ludzi przewodniczką na krętych drogach życia. Może także pomóc w zweryfikowaniu własnego stosunku do Pana Boga, relacji z Nim, Jego obrazu, który nosimy w sobie.

Życie św. Teresy daje się streścić w jednym słowie: miłość. Miłość była jej głównym posłannictwem, treścią i celem jej życia. Według św. Teresy, najważniejsze to wiedzieć, że jest się kochanym, i kochać. Prawda to, jak może się wydawać, banalna, ale aby dojść do takiego wniosku, trzeba w pełni zaakceptować siebie. Św. Teresie wcale nie było łatwo tego dokonać. Miała niesforny charakter. Była bardzo uparta, przewrażliwiona na swoim punkcie i spragniona uznania, łatwo ulegała emocjom. Wiedziała jednak, że tylko Bóg może dokonać w niej uzdrowienia, bo tylko On kocha miłością bez warunków. Dlatego zaufała Mu i pozwoliła się prowadzić, a to zaowocowało wyzwoleniem się od wszelkich trosk o samą siebie i uwierzeniem, że jest kochana taką, jaka jest. Miłość to dla św. Teresy "mała droga", jak zwykło się nazywać jej duchowy system przekonań, "droga zaufania małego dziecka, które bez obawy zasypia w ramionach Ojca". Św. Teresa ufała bowiem w miłość Boga i zdała się całkowicie na Niego. Chciała się stawać "mała" i wiedziała, że Bogu to się podoba, że On kocha jej słabości. Ona wskazała, na przekór panującemu długo i obecnemu często i dziś przekonaniu, że świętość nie jest dostępna jedynie dla wybranych, dla tych, którzy dokonują heroicznych czynów, ale jest w zasięgu wszystkich, nawet najmniejszych dusz kochających Boga i pragnących spełniać Jego wolę. Św. Teresa była przekonana, że to miłosierdzie Boga, a nie religijne zasługi, zaprowadzi ją do nieba. Św. Teresa chciała być aktywna nie w ćwiczeniu się w doskonałości, ale w sprawianiu Bogu przyjemności. Pragnęła robić wszystko nie dla zasług, ale po to, by Jemu było miło i dlatego mówiła: "Dzieci nie pracują, by zdobyć stanowisko, a jeżeli są grzeczne, to dla rozradowania rodziców; również nie trzeba pracować po to, by zostać świętym, ale aby sprawiać radość Panu Bogu". Św. Teresa przekonuje w ten sposób, że najważniejsze to wykonywać wszystko z miłości do Pana Boga. Taki stosunek trzeba mieć przede wszystkim do swoich codziennych obowiązków, które często są trudne, niepozorne i przesiąknięte rutyną. Nie jest jednak ważne, co robimy, ale czy wykonujemy to z miłością. Teresa mówiła, że "Jezus nie interesuje się wielkością naszych czynów ani nawet stopniem ich trudności, co miłością, która nas do nich przynagla". Przykład św. Teresy wskazuje na to, że usilne dążenie do doskonałości i przekonywanie innych, a zwłaszcza samego siebie, o swoich zasługach jest bezcelowe. Nigdy bowiem nie uda się nam dokonać takich czynów, które sprawią, że będziemy w pełni z siebie zadowoleni, jeśli nie przekonamy się, że Bóg nas kocha i akceptuje nasze słabości. Trzeba zgodzić się na swoją małość, bo to pozwoli Bogu działać w nas i przemieniać nasze życie. Św. Teresa chciała być słaba, bo wiedziała, że "moc w słabości się doskonali". Ta wielka święta, Doktor Kościoła, udowodniła, że można patrzeć na Boga jak na czułego, kochającego Ojca. Jednak trwanie w takim przekonaniu nie przyszło jej łatwo. Przeżywała wiele trudności w wierze, nieobce były jej niepokoje i wątpliwości, znała poczucie oddalenia od Boga. Dzięki temu może być nam, ludziom słabym, bardzo bliska. Jest także dowodem na to, że niepowodzenia i trudności są wpisane w życie każdego człowieka, nikt bowiem nie rodzi się święty, ale świętość wypracowuje się przez walkę z samym sobą, współpracę z łaską Bożą, wypełnianie woli Stwórcy. Teresa zrozumiała najgłębszą prawdę o Bogu zawartą w Biblii - że jest On miłością - i dlatego spośród licznych powołań, które odczuwała, wybrała jedno, mówiąc: "Moim powołaniem jest miłość", a w innym miejscu: "W sercu Kościoła, mojej Matki, będę miłością".
CZYTAJ DALEJ

Różaniec - chrześcijańska odpowiedź na zmęczenie świata [Felieton]

2025-10-02 00:29

Adobe Stock

Wśród wielu bolączek współczesnego człowieka jest zmęczenie, przepracowanie, zestresowanie. Człowiek poszukuje ciszy, sensu życia. Jest szeroka oferta dająca człowiekowi to czego szuka. Niektóre z nich tylko pozornie niosą pomoc, a mogą przy okazji siać duże spustoszenie w duszy człowieka. W tym całym poszukiwaniu człowieka dziś niestety przodują kursy mindfulness, aplikacje do medytacji, weekendowe wyjazdy z jogą. Bierze się to, co popularne,  pomija się fakt, że chrześcijaństwo od wieków ma swoją medytację, która nie tylko uspokaja, ale przemienia życie.

Przykre jest to, że wielu katolików nie jest świadoma tego, jak ta modlitwa potrafi działać piękne rzeczy w życiu człowieka. Tymczasem zamiast używać go w praktyce, chowa się go w szufladzie, pomija, lekceważy - tym narzędziem do modlitwy jest różaniec, który nie jest starą dewocją do odklepania, ale żywą modlitwą, w której bije serce Ewangelii.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję