Na spotkanie formacyjne przybyło ok. 100 osób. Rozpoczęło się ono od wspólnej Mszy św. w kościele św. Jerzego w Biłgoraju, którą w intencji członków Ruchu Światło-Życie i Domowego Kościoła sprawował moderator Ruchu Światło Życie rejonu biłgorajskiego, ks. Maciej Banach.
Dać świadectwo
Diecezjalny moderator Ruchu Światło-Życie, ks. Dariusz Babiak, wyjaśnił w rozmowie, co było myślą przewodnią spotkania. – Dzisiejszy temat, który nas prowadził to „martyria” czyli „świadectwo”. Wiemy, że w dzisiejszym świecie czasami trudno jest to świadectwo dawać, gdyż może człowiek się trochę wstydzi, krępuje, szczególnie wobec głosów, które są negatywne i skierowane w stronę Kościoła, kapłanów i ludzi wierzących. Natomiast świadectwo ma wyjątkowy wymiar, tak jak Apostołowie, którzy doświadczyli życia z Panem Jezusem, po Zmartwychwstaniu i zesłaniu Ducha Świętego, oni idą, głoszą i dają świadectwo. Tak samo my, jeśli faktycznie Go spotkaliśmy w naszym życiu, doświadczyliśmy Jego obecności, bliskości i miłości, to nie możemy zrobić nic innego, jak tylko dać o tym świadectwo. I to się dzieje przez styl naszego życia, poprzez naszą codzienność, zaangażowanie się w liturgię, poprzez formację, życie i funkcjonowanie w miejscu szkoły czy pracy. Bez względu na miejsce – w każdej płaszczyźnie naszego życia mamy to świadectwo dawać – wyjaśniał.
Formowanie się w Domowym Kościele umacnia naszą wiarę i relacje rodzinne i małżeńskie – tłumaczyli Jolanta i Grzegorz Pluta, będący parą diecezjalną Ruchu Światło-Życie. – Dla nas jest to okazja do porozmawiania z innymi małżeństwami, do podzielenia się swoim rozwojem duchowym, dzięki temu możemy też wyciągnąć wnioski dla siebie na przyszłość. Przynależność do Ruchu Światło-Życie wzmacnia naszą duchowość małżeńską, poprawia naszą jedność, inaczej żyjemy i prowadzimy naszą rodzinę właśnie ku Panu Bogu. Dzięki naszym zobowiązaniom, które mamy w Domowym Kościele inaczej rozwiązujemy nasze problemy, inaczej też wygląda komunikacja między nami. Zachęcamy całym sercem inne małżeństwa i rodziny do włączenia się w to piękne dzieło – mówili.
Nieustanna wdzięczność
Członkowie Oazy i Domowego Kościoła aktywnie włączyli się w uczestnictwo w Mszy św. poprzez czytanie słowa Bożego, śpiew psalmu oraz procesję z darami. Anna i Dariusz Bednarz zaznaczali, iż dzięki Domowemu Kościołowi umocniła się wiara i jedność w rodzinie. – Pomimo wielu obowiązków zawodowych, czy osobistych, rodzinnych, cieszymy się, że należymy do Domowego Kościoła. Mamy mobilizację do wspólnej modlitwy razem z dziećmi i współmałżonkiem, do częstszego czytania Pisma Świętego. Dzięki temu, że poświęcamy sobie nawzajem więcej czasu to poprawiają się nasze relacje, łatwiej nam się dogadywać, ustalać coś, ogólnie rzecz biorąc życie rodzinne jest łatwiejsze. Raz na kwartał spotykamy się całym rejonem, aby się zintegrować, wspólnie pomodlić i zawrzeć nowe znajomości. Przynależność do Domowego Kościoła bardzo sobie cenimy i jesteśmy bardzo wdzięczni Panu Bogu za to doświadczenie – podkreślali.
Dalsza część spotkania miała miejsce w budynku Liceum im. ONZ w Biłgoraju. Rozpoczęto od wspólnej modlitwy do Ducha Świętego i zapaleniem świecy przez rejonową parę Domowego Kościoła. Następnie był czas na zawiązanie wspólnoty, spotkania w grupach na temat ewangelizacji i agapę.
W Pierśćcu małżonkowie z oazy rodzin podzielili się doświadczeniem żywego Boga we wspólnocie i w rodzinie. Okazją ku temu było 50-lecie Domowego Kościoła i peregrynacja obrazu Świętej Rodziny.
Gościli w sanktuarium św. Mikołaja na Mszach św. w IV niedzielę wielkanocną. Na rozpoczęcie zapalali świecę symbolizującą Chrystusa. Przed ołtarzem stała ikona Świętej Rodziny napisana w latach 70. w Jerozolimie przez s. Marię Paulę. – Ikona św. Rodziny jest wpisana w serce każdego z nas, bo każdy z nas pragnie żyć w rodzinie. Również w Kościele tworzymy rodzinę dzieci Bożych, gdzie każdy z nas jest kochany i akceptowany przez Boga takim, jakim jest. Kościół jest naszą rodziną, w której przeżywamy zarówno radości, jak i smutki codzienności. Rodziną, w której mimo słabości, czujemy się kochani i chciani, w której wzrastamy w świętości – podkreślił kustosz ks. Sebastian Rucki. Zauważył, że ikony są pisane w atmosferze modlitwy, na klęcząco i mają głęboką treść. – Z ikony św. Rodziny emanuje bliskość twarzy Maryi i Józefa, które wyrażają niesamowitą czułość. Z tego wynika chociażby przesłanie, że nasze rodziny powinny być miejscem czułości, bliskości, serdeczności, tego, że jak wielki to jest skarb, iż mam się do kogo przytulić, mam kogo chwycić za rękę – mówił kapłan. Dodał, że trzeba modlić się rozpalenie charyzmatu małżeństwa, żeby miłość nie przygasła, a w centrum był zawsze Jezus. – Miłość to bezinteresowny dar z siebie, że ja nie liczę, nie patrzę na zegarek, tylko szczodrym sercem daję swoje życie – zaznaczył. W parafii przed dwa tygodnie maja peregrynowała ikona Świętej Rodziny.
Jadąc na wakacje zagranicę, nie trzeba wcale rezygnować z uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. w języku polskim. W wielu krajach świata działają bowiem duszpasterstwa polonijne, w których posługę duszpasterską pełnią polscy księża.
Do najpopularniejszych kierunków wakacyjnych Polaków należą państwa południowej i zachodniej Europy oraz Bałkanów. W większości z nich Msze po polsku można znaleźć w najważniejszych ośrodkach turystycznych i wypoczynkowych.
Czytamy następnie, że Samarytanin: „Podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem”. To również ważne przesłanie, które płynie do nas z dzisiejszej Ewangelii. Mówi ono, że nie wystarcza tylko sama chęć pomagania. Ważne jest, aby pomagać mądrze, aby pomoc, którą chcemy nieść, była dostosowana do warunków, sytuacji i potrzeb osoby pokrzywdzonej.
Powstał jakiś uczony w Prawie i wystawiając Jezusa na próbę, zapytał: «Nauczycielu, co mam czynić, aby osiągnąć życie wieczne?» Jezus mu odpowiedział: «Co jest napisane w Prawie? Jak czytasz?» On rzekł: «Będziesz miłował Pana, Boga swego, całym swoim sercem, całą swoją duszą, całą swoją mocą i całym swoim umysłem; a swego bliźniego jak siebie samego». Jezus rzekł do niego: «Dobrze odpowiedziałeś. To czyń, a będziesz żył». Lecz on, chcąc się usprawiedliwić, zapytał Jezusa: «A kto jest moim bliźnim?» Jezus, nawiązując do tego, rzekł: «Pewien człowiek schodził z Jeruzalem do Jerycha i wpadł w ręce zbójców. Ci nie tylko go obdarli, lecz jeszcze rany mu zadali i zostawiwszy na pół umarłego, odeszli. Przypadkiem przechodził tą drogą pewien kapłan; zobaczył go i minął. Tak samo lewita, gdy przyszedł na to miejsce i zobaczył go, minął. Pewien zaś Samarytanin, wędrując, przyszedł również na to miejsce. Gdy go zobaczył, wzruszył się głęboko: podszedł do niego i opatrzył mu rany, zalewając je oliwą i winem; potem wsadził go na swoje bydlę, zawiózł do gospody i pielęgnował go. Następnego zaś dnia wyjął dwa denary, dał gospodarzowi i rzekł: „Miej o nim staranie, a jeśli co więcej wydasz, ja oddam tobie, gdy będę wracał”. Kto z tych trzech okazał się według ciebie bliźnim tego, który wpadł w ręce zbójców?» On odpowiedział: «Ten, który mu okazał miłosierdzie». Jezus mu rzekł: «Idź i ty czyń podobnie!»
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
