W swoim założeniu będzie pomagał zarówno uchodźcom, jak i ubogim oraz potrzebującym mieszkańcom. W planach jest przekształcenie budynków gospodarczych przy plebanii na pomieszczenia do wydawania posiłków, magazynu żywności czy doraźnego miejsca noclegowego dla bezdomnych.
– Parafia katedralna tak jak i inne parafie podejmuje nieustanną pomoc charytatywną, polegającą na wspieraniu ludzi ubogich, samotnych, chorych, rodzin wielodzietnym. Nie jesteśmy obojętni na te potrzeby, organizując je na miarę naszych możliwości. Ale ta sytuacja związana z wojną na Ukrainie spowodowała, że chcemy być pomocni uchodźcom, ale i rodzinom, które tych uchodźców przyjęły. W rozmowach z tymi rodzinami dowiadujemy się, że potrzeb jest więcej niż tylko zabezpieczenie żywności, dlatego zbieramy również fundusze i organizujemy wolontariuszy, którzy chcieliby pomagać uchodźcom w różnych dziedzinach np.: pomocy prawnej, lekarskiej, pielęgniarskiej. Zmobilizowało to naszą parafię i narodził się pomysł, aby stworzyć Duszpasterski Ośrodek Miłosierdzia. Ma on służyć uchodźcom, ale i naszym parafianom, bo tej biedy jest dużo także wśród nich. Obecnie udzieliliśmy pomocy przedświątecznej, ale chcemy ją realizować systematycznie, z większą siłą, z większym efektem – mówi proboszcz parafii ks. prał. Robert Kristman.
Chce im się pomagać. Tak po prostu. Bezinteresownie. Mowa o Szkolnych Kołach Caritas, których w naszej diecezji jest trzydzieści cztery
Jak sama nazwa wskazuje, koła zrzeszają uczniów. Mają swoich opiekunów, którymi zwykle są nauczyciele. I urządzają różne akcje, pomagając w ten sposób bliźnim. Czy w ogóle różnią się czymkolwiek od innych grup wolontarystycznych? – Szkolne Koło Caritas to forma wolontariatu, która oprócz tego, z czym wiąże się każdy wolontariat – czyli bezpłatnej, bezinteresownej pomocy, proponuje również formację. I tym właśnie różni się SKC od zwyczajnego koła wolontariatu czy innych stowarzyszeń – wyjaśnia Barbara Szuszkiewicz, która koordynuje działalność Szkolnych Kół Caritas na szczeblu diecezjalnym. – W mojej opinii jest to ogromny plus, ponieważ oprócz akcji, które dzieją się w ramach wolontariatu, dzieciaki w SKC mają dodatkową przestrzeń do spotkania się i z Kościołem, i z Panem Bogiem, ale też ze sobą. To jest dla nich bardzo cenne, ponieważ mają szansę rozwijać się w aspekcie duchowym. Oczywiście, pewnie jest wiele klubów wolontariusza, które w swoim statucie mają wpisany samorozwój, natomiast SKC z racji tego, że jest organizacją kościelną, proponuje rozwój właśnie w tym konkretnym kierunku.
Francuscy kapłani już dawno nie byli tak zadowoleni ze swego powołania – wynika z wyników badań przeprowadzonych przez instytut badania opinii publicznej Ifop. Wyraźnie zarysowują się jednak różnice między pokoleniem Soboru i pokoleniem ŚDM. Młodzi kapłani w przeciwieństwie do starszych nie marzą o zmianie nauczania Kościoła i są przywiązani do tradycyjnej liturgii. 46 proc. księży poniżej 35 roku życia odprawia liturgię również po łacinie ad orientem.
W badaniach wzięło udział 760 księży. Jak podaje Famille Chrétienne, nigdy wcześniej kapłani nie byli tak entuzjastyczni i tak zdeterminowani, by w pełni żyć swoim powołaniem.
Obchody 30 lecia istnienia Hospicjum Domowego Caritas Archidiecezji Łódzkiej
30 lat temu powołano do istnienia Hospicjum domowe Caritas Archidiecezji Łódzkiej. Z tej okazji w łódzkiej Bazylice Archikatedralnej celebrowano Eucharystię dziękując Bogu za zaangażowanie lekarzy, pielęgniarek, fizjoterapeutów, pracowników administracji, wolontariuszy oraz duchownych, którzy od ćwierćwiecza w dzień i w nocy, spieszą z pomocą osobom dotkniętym chorobami nowotworowymi i ich rodzinom. Modlitwą obejmowano także osoby będące w żałobie po stracie najbliższych oraz zmarłych z hospicjum domowego Caritas.
Podczas Eucharystii, której przewodniczył i homilię wygłosił kardynał Grzegorz Ryś, metropolita łódzki zwrócił uwagę na to, że - Przyjaźń jest słowem kluczowym do zrozumienia hospicjum. Ile razy jest w doświadczeniu hospicjum, zwłaszcza domowego, jest tak, że na końcu to, co możesz dać, to jest głęboka relacja - to jest bycie przy. To na pewno nie są jednorazowe odwiedziny. To na pewno nie jest jednorazowa pomoc. Bo jakby w naturze tego hospicjum jest to, że ludzie nas zapraszają do swojego domu. Wejść do czyjegoś domu, to jest właśnie wejść w głęboką, bliską relację. Może być tak, że już nic nie masz. Nawet leki przestają być pomocne, czy dość pomocne, ale ciągle jest możliwe to, że jesteś przy człowieku. Jesteś jak przyjaciel. – podkreślił hierarcha.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
