Reklama

Wiara

Z wiarą trwać w nadziei

Odkupiciel pragnie dotrzeć do serca każdego cierpiącego człowieka przez Serce swojej Najświętszej Matki.

Niedziela Ogólnopolska 7/2022, str. 16-17

[ TEMATY ]

Lourdes

Grażyna Kołek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

W lutym Kościół przeżywa wspomnienia objawień Matki Bożej z Lourdes. W 1858 r., 4 lata po ogłoszeniu przez Piusa IX dogmatu o Niepokalanym Poczęciu, Matka Boża ukazała się ubogiej pasterce Bernadecie Soubirous – w Grocie Massabielskiej w Lourdes. Podczas 18 zjawień, w okresie od 11 lutego do 16 lipca, Maryja wzywała do modlitwy i pokuty.

Zbawcza moc Chrystusa

Objawienia Matki Bożej w Lourdes w 1858 r. są niezwykle ważnym wydarzeniem historycznym i równocześnie wielkim Bożym darem dla Kościoła oraz całej ludzkości. Potwierdzają, że nauczanie Kościoła jest prawdą pochodzącą od Boga.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nieprzypadkowo Jan Paweł II wybrał na Światowy Dzień Chorego datę 11 lutego, kiedy to wspominamy cudowne objawienia Matki Bożej w Lourdes. Właśnie w tej miejscowości za przyczyną Matki Bożej chorzy otrzymują łaskę zrozumienia swoich cierpień, nieraz całkowitego uzdrowienia, a przede wszystkim umocnienie w doświadczeniu choroby. Zdrowi natomiast uczą się pokory i szacunku wobec tajemnicy ludzkiego życia i cierpienia.

Wspomnienie Matki Bożej z Lourdes jest również dla nas zaproszeniem do refleksji nad sensem cierpienia, jego przeżywaniem w zjednoczeniu z Chrystusem i w szczególnej bliskości Maryi, która otacza swą opieką cierpiących i wyjednuje im potrzebne łaski, a jednocześnie sama jest wzorem przeżywania cierpienia.

Reklama

Współczesny człowiek często nie rozumie sensu cierpienia i słabości. Bywa, że są one postrzegane wyłącznie jako nieszczęście i zaprzeczenie wartości życia. A pamiętajmy, że człowiek cierpi nie tylko z powodu choroby. Przecież dla chorych jeszcze bardziej dotkliwe bywają osamotnienie w bólu, niezrozumienie i brak wrażliwości ze strony innych. Nie można też zapomnieć, że owszem, zdrowi służą chorym, ale też sami bywają przez nich obdarowywani. Uczą się od nich cierpliwości, szacunku dla życia, wytrwałości i zaufania Bogu. Ludzie chorzy przyczyniają się do wzrostu wiary zdrowych i pokazują, że można mieć o wiele głębsze i dojrzalsze spojrzenie na sens ludzkiego życia. Dlatego właśnie wielu nie tylko cierpiących, ale i zdrowych udaje się z pielgrzymką do Lourdes z nadzieją, że za pośrednictwem Maryi objawi się w nich zbawcza moc Chrystusa. I faktycznie, ujawnia się ona zawsze w darze pokoju serca, ale i w poprawie zdrowia lub w łasce całkowitego wyleczenia. Świadczą o tym na przestrzeni lat liczne, zweryfikowane przypadki. Cudowne uzdrowienie jest jednak mimo wszystko czymś wyjątkowym. Zbawcza moc Chrystusa, wyjednana wstawiennictwem Jego Matki, objawia się w Lourdes przede wszystkim na płaszczyźnie duchowej. To właśnie w takich miejscach w sposób namacalny odkrywa się prawdę słów Chrystusa, że to, co decyduje o wiecznym szczęściu każdego człowieka, jest zakryte przed „mądrymi i roztropnymi” – czyli tymi, którzy nie kierują się logiką wiary – a „zostaje objawione prostaczkom” – ludziom, dla których wiara w Jezusa Chrystusa i zaufanie mocy Bożej łaski są najcenniejszym skarbem.

Lekcja pokory

Warto wspomnieć, że woda z Lourdes, a konkretnie ze źródła wskazanego Bernadecie przez Maryję w Grocie Massabielskiej, stała się znakiem Bożego działania. Dziś wybudowane są tam specjalne baseny, w których każdego roku po modlitwie zanurza się wielu chorych. To tam następują cudowne uzdrowienia – fizyczne i duchowe. Co ciekawe, badania wykazały, że woda jest zwykła – nie ma żadnych nadzwyczajnych, z punktu widzenia medycyny, właściwości antyseptycznych czy antybakteryjnych. Nie stwierdzono ponadto żadnego przypadku zakażenia czy zachorowania przez kąpiel w wodzie, w której wcześniej zanurzyło się przecież tysiące ludzi cierpiących na rozmaite dolegliwości, ani nawet przez jej wypicie. Jest to dla nauki wielka lekcja pokory wobec Bożej mocy i logiki działania, które jak widać, wymykają się zupełnie wszelkim laboratoryjnym analizom i badaniom. Woda ze źródła wskazanego Bernadecie nie jest „magiczna”, ale zanurzenie się w niej, napicie się jej czy obmycie nią mają być znakiem nawrócenia, zerwania z grzechem, całkowitego zawierzenia Bogu i gotowości pełnienia Jego woli. Wtedy woda z Lourdes staje się znakiem, przez który Bóg dokonuje uzdrowień fizycznych i duchowych. Lourdes z jednej strony wskazuje na moc Bożego działania, a z drugiej – na Maryję, która pierwsza tej Bożej mocy doświadczyła w swoim życiu, także przecież naznaczonym cierpieniem.

Maryja bliska cierpiącym

Reklama

Jej całkowite poświęcenie się dziełu Syna ujawnia się przede wszystkim w udziale w Jego ofierze. Wszystkie Jej cierpienia, które złączyły się w Niej jakby w jedno nieprzerwane pasmo i które sięgnęły swojego szczytu na Kalwarii, stanowią wkład Maryi w dzieło powszechnego zbawienia. Ona jest bliska cierpiącym. Dzieli z nami ludzką kondycję i choć nie zaznała grzechu, potrafi współczuć i rozumie słabość człowieka, którego kocha miłością Matki. Maryja zna nasze bóle i utrapienia, dlatego Kościół wzywa Ją jako „Pocieszycielkę strapionych”. Wspomnienie Matki Bożej z Lourdes uczy nas, że celem wszystkich łask, które za wstawiennictwem Bogurodzicy spływają na ogromne rzesze zbolałych i zagubionych ludzi, jest doprowadzenie ich do Chrystusa i wyjednanie dla nich daru Ducha Świętego. W Sercu Jezusa – Źródle wszelkiej pociechy – cierpiący znajdują ulgę w cierpieniu i pokój serca.

Dla cierpiących przykładem właściwej postawy wobec trudnego doświadczenia cierpienia jest przede wszystkim Jezus Chrystus. Z woli Bożej jednak Odkupiciel pragnie dotrzeć do serca każdego cierpiącego człowieka przez Serce swojej Najświętszej Matki. Na Kalwarii powierzył Maryi nowy rodzaj macierzyństwa – macierzyństwo wobec wszystkich ludzi, by każdy w swym pielgrzymowaniu wiary mógł razem z Maryją trwać w zjednoczeniu z Nim aż po Krzyż i by każde cierpienie odrodzone mocą tego Krzyża stawało się w słabości człowieka prawdziwą mocą Bożą. Matka Boża wprowadza cierpiących w tajemnicę Krzyża. I czyni to nie tylko jako Nauczycielka, ale także jako jej Współuczestniczka. Ona bowiem cierpi z Jezusem i współcierpi z nami, a przede wszystkim jest pierwszym świadkiem tego, że wiara pomaga znosić cierpienia i trudy życia oraz trwać w nadziei wśród rozmaitych doświadczeń, nadając im głębszy sens.

Niech zatem nasza wiara, czy to w radości, czy w cierpieniu, będzie zawsze uczestnictwem w wierze Maryi, która stoi pod krzyżem Syna na Kalwarii. Kiedy nam się będzie wydawać, że Bóg jest daleko, kiedy nie będziemy umieli zrozumieć Jego woli, a krzyż będzie ranił nasze ramiona i serca, uczmy się od naszej Matki niezachwianej wiary i wytrwałości w próbach. Ona bowiem i w Lourdes, i w wielu innych sanktuariach świata oraz naszej ojczyzny pokazuje, że siły i odwagę możemy czerpać tylko z pełnego ufności przywiązania do Jezusa Chrystusa.

2022-02-08 12:01

Oceń: +7 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Czy może być coś dobrego z Lourdes?

W dniu 11 lutego 1858 r.: maleńka wioska na południu Francji, ciemność rozbłyska światłem nadziei: „«poszłam na brzeg Gawy zbierać chrust z dwiema innymi dziewczynkami…, zobaczyłam Panią ubraną na biało. Miała suknię z niebieskim paskiem i na każdej stopie złotą różę i tego samego koloru łańcuszek łączący paciorki jej różańca…, Pani uczyniła znak krzyża. Zaczęłam odmawiać różaniec. Pani przesuwała paciorki, ale Jej usta nie poruszały się. Kiedy skończyłam Pani nagle znikła» wspomnia św. Bernadeta; 18 lutego: «Nie obiecuję uczynić Cię szczęśliwą w tym życiu, lecz w przyszłym»; 20 lutego: «Kiedy ją widzę wydaje mi się, że nie jestem już na tym świecie. A kiedy widzenie kończy się, jestem zdumiona, że się w nim na nowo znalazłam». 25 lutego: «Najpierw zwróciłam się ku rzece, Pani powiedziała, że to nie tutaj i pokazała ręką, gdzie mam iść... Zaczęłam więc drapać ziemię; po chwili wody było już dosyć. Nabierałam jej i wylewałam trzy razy, za czwartym razem mogłam wreszcie się napić. Pani dodała, że powinnam modlić się za grzeszników – Idź napij się i umyj w źródle»” – było to w trakcie 9. objawienia, punktu kulminacyjnego orędzia z Lourdes. W XIX wieku była to maleńka wioska, a w wieku XXI – znany na całym świecie, największy ośrodek pielgrzymkowy, poświęcony w szczególności ludziom chorym i cierpiącym.
CZYTAJ DALEJ

Św. Rita z Cascii, żona, matka i zakonnica

Niedziela Ogólnopolska 35/2008, str. 4

[ TEMATY ]

św. Rita

Arkadiusz Bednarczyk

Obraz św. Rity znajdziemy m.in. w kościele w Ropczycach

Obraz św. Rity znajdziemy m.in. w kościele w Ropczycach
Tysiące wiernych i tysiące czerwonych róż. Tak co roku wierni obchodzą w Cascii (ok. 150 km na północ od Rzymu) rocznicę śmierci jednej z najbardziej popularnych włoskich świętych - Rity, patronki od spraw po ludzku beznadziejnych. Chociaż żyła dawno, bo prawie sześć wieków temu, ludzie XX i XXI wieku wydają się na nowo odkrywać tę Świętą. - Polecają się jej tak licznie, ponieważ sama przeżyła bardzo wiele i jest patronką wszystkich stanów: była przecież żoną, matką, wdową i zakonnicą - wyjaśnia przełożona Sióstr Augustianek z Cascii. - Przeżyła ból utraty zamordowanego przez wrogów męża i śmierć dwojga dzieci. Doświadczyła wiele goryczy - gdy początkowo odmówiono jej przyjęcia do zakonu i gdy doprowadzała do pojednania dwa skłócone ze sobą rody. Jednak to, co po ludzku wydawało się niemożliwe, w jej życiu - dzięki wierze i poddaniu się woli Bożej - okazywało się wykonalne. 22 maja to dzień świąteczny w Cascii - mieście, w którym św. Rita została ochrzczona i przez 40 lat żyła jako augustianka. Wierni przygotowują się do tego dnia podczas nowenny i licznych nabożeństw. Świętu towarzyszą związane od wieków ze św. Ritą symbole, przede wszystkim róża. Uczestnicy uroczystości przynoszą te kwiaty na pamiątkę przekazywanego przez tradycję wydarzenia. Otóż św. Rita kilka miesięcy przed śmiercią, złożona ciężką chorobą, miała poprosić jedną z sióstr o przyniesienie z rodzinnego ogrodu róży. Był styczeń, więc zakonnicy to polecenie wydawało się niewykonalne. Jednak gdy przechodziła obok ogrodu, ze zdumieniem zauważyła świeżą kwitnącą różę, którą przyniosła umierającej. Pierwsza biografia podkreśla, że ciało Świętej po śmierci - podobnie jak w przypadku innych stygmatyków - zaczęło wydawać woń róż.
CZYTAJ DALEJ

Diecezja ełcka: święcenia kapłańskie i pierwsze parafie neoprezbiterów

2025-05-22 10:19

[ TEMATY ]

zmiany personalne

zmiany kapłanów

Diecezja ełcka

W sobotę, 17 maja, bp Jerzy Mazur, biskup ełcki, udzielił w parafii katedralnej pw. św. Wojciecha w Ełku święceń kapłańskich sześciu alumnom Wyższego Seminarium Duchownego w Ełku. Mszę św. z ordynariuszem ełckim koncelebrowali księża profesorowie, księża proboszczowie nowych prezbiterów oraz kapłani, którzy przybyli na uroczystość.

Ks. Bartłomiej Hamadyk, pochodzący z parafii pw. Chrystusa Króla w Radziejach, ks. Radosław Harasim z parafii pw. Zwiastowania NMP w Janówce, ks. Jakub Kozikowski z parafii pw. św. Antoniego z Padwy w Prostkach, ks. Mateusz Michniewicz z parafii pw. św. Jana Chrzciciela w Augustowie, ks. Jakub Milewski z parafii pw. bł. Anieli Salawy w Suwałkach i ks. Tomasz Piotrowski z parafii pw. Matki Bożej Częstochowskiej w Prusce to neoprezbiterzy diecezji ełckiej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję