Reklama

Wiara

Majestat Boga a pokora człowieka

Zapytano mnie, co sądzę o słynnej Mszy św. celebrowanej przez abp. Grzegorza Rysia. Problem jest poważny przede wszystkim z tej racji, że dotyczy nie tylko księdza arcybiskupa, ale też wielu innych kapłanów. Nie chodzi o to, by teatralnie rozrywać szaty, ale trzeba zwrócić uwagę na pewne zjawisko o charakterze duchowo-teologicznym.

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Aby je dobrze ukazać, trzeba sięgnąć do przemówienia papieża Piusa XII, które wygłosił do uczestników Międzynarodowego Kongresu Duszpasterstwa Liturgicznego w Asyżu 22 września 1956 r. Stanowi ono jedną z najważniejszych wypowiedzi papieskich na temat Liturgii, które padły w XX wieku. Papież zwrócił w nim uwagę, że Liturgia jest dziełem Boga i Chrystusa, którego obecność przenika sprawowanie tejże Liturgii. Przypomniał w tym przypadku – wyrażając to nowym językiem – tradycyjne spojrzenie na Liturgię, które towarzyszyło Kościołowi w ciągu wieków, a które w Liturgii na pierwszym miejscu stawia działanie Boże. Pius XII zaznaczył wyraźnie, że Liturgia jest ponadto dziełem człowieka, bo to człowiek – kapłani i wierni świeccy – za pośrednictwem znaków, gestów i słów urzeczywistnia dzieło Boga. W spojrzeniu na Liturgię, począwszy od pojawienia się ruchu liturgicznego w połowie XIX wieku, coraz bardziej zaczął dochodzić do głosu wymiar ludzki. Papież zauważył ten fakt, dlatego we wspomnianym przemówieniu wskazał na potrzebę nie tylko zachowania równowagi, ale też zabezpieczenia prymatu Boga.

Zmysł liturgiczny

Reklama

Drogą prowadzącą do tego – zdaniem papieża – jest zwrócenie uwagi na to, by w Liturgii zachować świadomość, że jej ośrodek stanowi „nieskończony i Boski majestat Chrystusa”. Papież powiedział: „Słowo wcielone jest Panem i Zbawcą ludzi, ale jest i pozostaje Słowem, Bogiem nieskończonym. W symbolu św. Atanazego mówimy: «Pan nasz Jezus Chrystus, Syn Boży, jest Bogiem i Człowiekiem». Człowieczeństwo Chrystusa ma także prawo do kultu latrii z racji zjednoczenia osobowego ze Słowem. Jego bóstwo jest podstawą i źródłem tego kultu”. I zakończył: „Rozważanie tego «nieskończonego, najwyższego, Boskiego Majestatu» Chrystusa może z całą pewnością przyczynić się do pogłębienia zmysłu liturgicznego, dlatego też chcieliśmy zwrócić na nią waszą uwagę”.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Spłaszczenie

Reklama

W kontekście wielu różnych zjawisk sądzę, że nie wzięliśmy i nie bierzemy pod uwagę tego, co podkreślił Pius XII. Zachwyciliśmy się zbytnio Liturgią jako dziełem ludzkim, postawiliśmy na kreatywność celebransa, na zaangażowanie wspólnoty, które nie podlega weryfikacji, na potrzebę wyrażania siebie, na emocje. Liturgia niewątpliwie uległa w pewnym stopniu spłaszczeniu duchowemu i teologicznemu. Krytycy reformy liturgicznej, wydobywając ten fakt, na pewno mają trochę racji, przy czym trzeba pamiętać, że nadużycia to kwestia nie samej reformy, ale przede wszystkim rozumienia Liturgii w perspektywie życia religijnego i duchowego. Niestety, prawdą jest także to, że w naszym obrazie Boga pomijamy Jego transcendentne przymioty, takie jak: świętość, chwała, majestat, nieskończoność itd. Stosowne hasła zlikwidowano nawet w encyklopediach teologicznych. Pojawia się coś w rodzaju panteizmu, czyli pomieszania Boga ze światem, a przynajmniej z tym, co ludzkie. A od tego tylko krok do bagatelizowania celebracji liturgicznej, która zostaje sprowadzona do dzieła ludzkiego. Obecnie do tego spłaszczenia Liturgii przyczyniają się rozmaite propozycje, które pojawiają się w ramach tzw. nowej ewangelizacji; nie tyle usiłuje się głosić Boga, ile szuka się emocjonalnego wyrażenia religii i jej specyficznych form. Dochodzi do tego chęć przypodobania się na gruncie proponowanej „inności”. Myślę, że tutaj sytuuje się główny problem, który ujawnił się we Mszy św. odprawionej przez abp. Rysia i który można zaobserwować w wielu podobnych przypadkach.

Doświadczenie Boga

Na podstawie analizy prowadzonego od lat namysłu nad nową ewangelizacją uważam, że trzeba iść w odwrotnym kierunku. Najpierw moment dogmatyczny. Nie „klepanie Boga po ramieniu”, ale odkrywanie i ukazywanie Jego majestatu w naszym głoszeniu i w naszych celebracjach. Tylko wobec wielkiego Boga można zrozumieć człowieka. Nie przypadkiem św. Jan od Krzyża zapisał w Pieśni duchowej, że największą łaską, której człowiek może doświadczyć w tym życiu, jest doświadczenie nieskończoności Boga. Jest w tym głęboka racja, ponieważ tylko wielki Bóg jest Bogiem, dla którego warto żyć i się poświęcać.

Drugim elementem nowej ewangelizacji, poniekąd moralnym, powinno być zwracanie wielkiej uwagi na pokorę. To trudna cnota, ale jest ona warunkiem właściwego postawienia problemu Boga i problemu człowieka. Tylko pokora czyni człowieka zdolnym do odkrycia i uznania Boga. Jest to wyjątkowo ważne w naszych czasach, w których nastąpił powrót do starożytnego stawiania na pychę. Nawet w modlitewnikach trudno już znaleźć jakiś sensowny „akt pokory”. To z tego powodu następują odchodzenie od Boga i coraz dalej sięgające zeświecczenie. Jeśli nie ma pokory, to człowiek jest wszystkim.

Postuluję, by w propozycjach nowej ewangelizacji podjąć namysł nad tymi dwoma kluczowymi zagadnieniami: majestatem Boga i pokorą człowieka, a wyniknie z tego na pewno więcej niż z entuzjastycznego trzymania się za ręce i wyrażania się za pośrednictwem banalnych emocji.

– Kapłan jest sługą świętej Liturgii i nie wolno mu na własną rękę w celebracji Mszy św. niczego dodawać, opuszczać ani zmieniać – powiedział bp Piotr Greger, przewodniczący Komisji ds. Kultu Bożego i Dyscypliny Sakramentów Konferencji Episkopatu Polski, w związku z celebracją Liturgii podczas spotkania Arena Młodych „Reset” w Łodzi.

W odpowiedzi abp Grzegorz Ryś, metropolita łódzki, napisał m.in.: „Szczerze przepraszam wszystkich, którzy poczuli się zgorszeni lub choćby zaniepokojeni formą celebracji Eucharystii sprawowanej przeze mnie na stadionie «Orła» w Łodzi 13 września br. Uznaję, iż podczas tej celebracji nie dochowałem wszystkich norm i kanonów z nią związanych. Powodem mojego postępowania nie było wszakże lekceważenie czy kwestionowanie przepisów liturgicznych, lecz rozeznanie (poprzedzone także długą modlitwą i konsultacjami) zarówno co do charakteru samego wydarzenia, jak i co do duchowych potrzeb, wrażliwości i pobożności biorących w nim udział młodych ludzi. Wydarzenie to miało charakter wyjątkowy i jednorazowy. Na co dzień jestem, z pełnym przekonaniem wiary (!), posłuszny normom i przepisom liturgicznym, w myśl zasady: Lex orandi – lex credendi (prawo modlitwy jest prawem wiary); tego też uczę – jak ufam – wiernych powierzonego mi Kościoła.
Ufam także, że chociaż niektóre z norm liturgicznych nie zostały dochowane co do litery, to jednak nie zostały naruszone co do sensu, i co do Ducha. Wobec wszystkich, którzy z troską o Kościół i jego liturgię wyrażają swoje zaniepokojenie w/w celebracją czuję się w obowiązku zaświadczyć o tym, co widziałem: Widziałem setki, a nawet tysiące (dokładnie 6,5 tysiąca) młodych ludzi, którzy z uwagą słuchali Bożego Słowa, i – nim poruszeni – poważyli się na decyzję nawrócenia i podejścia do sakramentu pojednania i pokuty , a następnie nie tylko z wielką radością, lecz także pobożnością, wręcz pietyzmem, przystąpili do Komunii świętej. A wszystko to w czasie, w którym na co dzień epatowani jesteśmy wiadomościami o młodzieży odchodzącej od praktyk religijnych i katechezy, manifestującej raczej swój dystans niż wybór wiary. W tym świetle wszelkie zarzuty o rzekomą profanację czy brak szacunku wobec Eucharystii uważam za dalece niesprawiedliwe i bezpodstawne”.

2021-10-05 10:32

Ocena: +1 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Trybunał w Strasburgu: odwołanie do Boga w przysiędze nie narusza prawa

[ TEMATY ]

polityka

wiara

Bóg

Strasburg

Monika Książek

Europejski Trybunał Praw Człowieka odrzucił skargę lewicowych aktywistów, którzy domagali się usunięcia przepisów konstytucji Irlandii przewidujących obowiązek złożenia przysięgi z odwołaniem do Boga przez osobę mającą objąć urząd prezydenta lub członka Rady Państwa. Skarżący – deklarujący się jako osoby niewierzące - twierdzili, że taki obowiązek narusza ich wolność sumienia i religii.

W sprawie, jako przyjaciel sądu, interweniował Instytut Ordo Iuris, podkreślając, że kraje, w których historii chrześcijaństwo odegrało istotną rolę, mają prawo pielęgnować swoje tradycje. ETPC zgodził się z Instytutem, wskazując, że państwom przysługuje szeroki margines swobody w dziedzinie relacji między rządem a religią.
CZYTAJ DALEJ

Ks. Rzeszowski: opublikowane zasady działania Komisji ds. pedofilii nie są oficjalnym dokumentem KEP

2025-06-14 15:12

[ TEMATY ]

komisja

Komisja KEP

Karol Porwich/Niedziela

Kierownik Biura Delegata KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży ks. Wojciech Rzeszowski wydał oświadczenie w sprawie opublikowanego w mediach dokumentu „Zasady działania Komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystywania seksualnego osób małoletnich w Kościele katolickim w Polsce". Poinformował, że dokument nie jest oficjalnym dokumentem Konferencji Episkopatu Polski, a wersją studyjną, która nie została jeszcze zakończona.

W przestrzeni medialnej upubliczniony został dokument „Zasady działania Komisji niezależnych ekspertów do zbadania zjawiska wykorzystywania seksualnego osób małoletnich w Kościele katolickim w Polsce”, który był przygotowany przez zespół pod przewodnictwem ks. abpa Wojciecha Polaka, delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży. W związku z tym pragnę poinformować, iż wspomniane „Zasady” nie są oficjalnym dokumentem Konferencji Episkopatu Polski, a wersją studyjną, która nie została jeszcze zakończona. Dokument nie uwzględnia ostatnich propozycji samego zespołu przygotowawczego (np. formy współpracy z osobami zranionymi) ani uwag zgłaszanych podczas ostatniego zebrania plenarnego KEP w Katowicach. W związku z tym ważne, by pamiętać, że choć opublikowane „Zasady działania Komisji” są już w mocno zaawansowanym stanie, to jednak nie są dokumentem gotowym i definitywnie określonym.
CZYTAJ DALEJ

Odpowiedzią zawsze jest miłość

2025-06-14 20:10

[ TEMATY ]

książka

miłość

Kard. Grzegorz Ryś

flickr.com/mat. prasowy

Jak odczytać własną drogę w życiu? Czym się kierować wśród mnogości sprzecznych propozycji? Jak dopomóc swojej wierze, która słabnie? Co robić, kiedy Bóg milczy? To tylko przykłady pytań, z którymi mierzy się kard. Grzegorz Ryś. Zadajemy je sobie wszyscy, próbując żyć świadomie jako chrześcijanie, ale też zwyczajnie poszukując sposobu na szczęśliwe, sensowne życie.

Kardynał Ryś nie poucza, ale dzieli się własnym doświadczeniem i świadectwem wiary. A przed nikim nie odsłania się tak bardzo jak przed ludźmi młodymi. To właśnie im opowiada o swoim powołaniu, domu rodzinnym, momentach przełomu, ludziach, którzy byli dla niego ważni, a nawet o piłce nożnej.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję