Otwórz się, niebo pokryte chmurami, i Sprawiedliwy niech zejdzie z obłoków jak deszcz ożywczy, co zwilży pustynię naszego serca”. To słowa hymnu brewiarzowego, którym Kościół modli się w okresie Adwentu. Dziś te słowa zostały wypełnione. Tej świętej nocy Chrystus zszedł z obłoków i – zstępując na ziemię – pragnie zwilżyć pustynie naszych serc.
I nie jest to piękna historia sprzed dwóch tysięcy lat. To właśnie dziś do naszego życia przychodzi Emmanuel – Książę Pokoju. Rodzi się w żłobie i pozwala, by jako pierwsi pokłonili się Mu pasterze – ludzie prości, wzgardzeni przez świat, często odrzuceni, przekreśleni przez wielkich tego świata, ale przy Jego żłobie jest też miejsce dla mędrców i królów – Betlejem staje się zatem miejscem zjednoczenia wszystkich ludzi, miejscem miłości i pokoju – bo to właśnie przynosi Chrystus, zapowiadany przez Proroków „Bóg z nami”.
Wydaje się, że tej miłości i pokoju potrzebujemy w tegoroczne święta w sposób szczególny. Dziś każdy z nas musi wyjść poza swoje schematy, poza swoje uprzedzenia. To dziś Chrystus rodzi się na peryferiach Kościoła. Dziś płacze w ludziach bezdomnych, w migrantach, w odrzuconych alkoholikach, narkomanach, ludziach zagubionych. On – w przeciwieństwie do nas – nie brzydzi się ich życiową tragedią. Ale byłoby źle postawić tutaj kropkę. Jezus rodzi się także w sercach ludzi, którzy nie są społecznie wykluczeni – i przychodzi do nich ze szczególnym orędziem. On chce, aby przez konkretne czyny objawić Bożą miłość najmniejszym w oczach tego świata.
Święta Narodzenia Pańskiego bardzo często kojarzą nam się z Pasterką, śpiewem kolęd, rodzinnymi spotkaniami, upominkami i radością – jednak źle by było, gdyby chrześcijanie, za których się uważamy, zatrzymali się tylko na tym zewnętrznym przeżywaniu tego świętego czasu. Nie wiem, czy jesteśmy jeszcze na to gotowi w naszej mentalności, ale może warto tegoroczne święta przeżyć w ten sposób, aby świat, patrząc na nasze dobre uczynki, widział w nich Boga (por. Mt 5,16).
Spróbujmy zanieść Chrystusa tym, z którymi jakoś nam nie po drodze. Zanieśmy posiłek ubogim, podajmy rękę tym, z którymi żyjemy w złości, dajmy pieniądze tym, którzy nie mają za co żyć, zróbmy zakupy samotnym, pocieszmy strapionych. I nie tłumaczmy się, że czasy są złe, że zamiast wyciągnąć rękę do zgody, wystarczy sama modlitwa w intencji nieprzyjaciół. Czyżbyśmy zapomnieli o Jezusowym nakazie, aby najpierw pojednać się z bratem, a dopiero potem złożyć swój dar przed ołtarzem? (por. Mt 5, 23-24). Bądźmy konkretni – taka jest Ewangelia – takie ma być życie chrześcijanina. Nie zadowalajmy się półśrodkami. Bądźmy zimni albo gorący – nigdy letni.
Dzień Bożego Narodzenia w naszej szerokości geograficznej jest bardzo krótki, może nawet najkrótszy w roku. Aura tego dnia bywa grymaśna. Czasem jest mroźno, niekiedy śnieżno, ślisko, a bywały i święta deszczowe, i wietrzne. Obojętnie jak jest w przyrodzie, w Kościele ten dzień jest zawsze uroczysty. W liturgii pojawiają się słowa: „Zajaśniał nam dzień święty, pójdźcie narody, oddajcie pokłon Panu, bo wielka światłość zstąpiła dzisiaj na ziemię” (werset przed Ewangelią).
Ewangelia prowadzi nas do Betlejem na spotkanie z Dziecięciem powitym przez Maryję w obecności św. Józefa. Pasterze betlejemscy pouczeni przez anioła przychodzą do stajenki. Znajdują w niej „Maryję, Józefa oraz leżące w żłobie Niemowlę” (Łk 2,16). Jesteśmy dziś do nich podobni. Przychodzimy na spotkanie z Jezusem w tej świątyni. Jest ona dla nas jakby Betlejem. Chcemy się uczyć od ludzi Bożego Narodzenia przeżywania tej tajemnicy narodzin Jezusa. Popatrzmy zatem na pasterzy oraz na Maryję i Józefa.
W wydarzeniu Bożego Narodzenia wiele mają nam do powiedzenia pasterze. Najpierw należy podziwiać u nich posłuszeństwo. „Gdy aniołowie odeszli od nich do nieba, pasterze mówili nawzajem do siebie: «Pójdźmy do Betlejem i zobaczmy, co się tam zdarzyło i o czym nam Pan oznajmił»” (Łk 2,15). A więc posłuchali głosu anioła. Co więcej, Ewangelista nadmienia, że „udali się tam z pośpiechem”, a więc bez ociągania.
Do Boga idzie się z pośpiechem, nie przekłada się terminów. Idzie się z radością, idzie się z czymś, z jakimś darem. Tradycja chrześcijańska, utrwalona w jakimś sensie w naszych kolędach, przedstawia nam pasterzy, którzy przychodzą do Jezusa z darami. Z pewnością chcieli pomóc przetrwać Świętej Rodzinie trudny czas narodzin Dziecięcia poza domem, w opuszczonym, osamotnionym miejscu. Ewangelista informuje także, że pasterze po wizycie w stajence opowiadali innym o narodzeniu Mesjasza: „Gdy je ujrzeli, opowiedzieli o tym, co im zostało objawione o tym Dziecięciu” (Łk 2,17).
Idąc za wzorem pasterzy, chcemy i my wielbić i wysławiać Boga. Mamy bardzo ważny motyw tego wielbienia. Dziś w ten uroczysty dzień chcemy uwielbiać Boga za narodzenie Jezusa, za to, że Chrystus zamieszkał z nami na ziemi, że stał się jednym z nas. Podejmijmy to wysławianie i wielbienie w naszej cichej modlitwie, ale także w śpiewie naszych pięknych kolęd: „Ach, witaj Zbawco, z dawna żądany”; „O Boże, bądźże pochwalony za Twe narodzenie”. Niech nas Boże Narodzenie cieszy, niech nas obchodzi. To jest nasze, to jest dla nas Boże Narodzenie. Jest takie łacińskie powiedzenie: „res nostra agitur” - „dzieje się nasza rzecz, chodzi o naszą sprawę”. W Bożym Narodzeniu chodzi naprawdę o nas, o naszą sprawę. Jednakże w zdarzeniu Bożego Narodzenia mieli udział nie tylko pasterze. Musimy zauważyć w tym zdarzeniu przede wszystkim Maryję. W scenie Bożego Narodzenia Maryja jest milcząca, pełna skupienia i rozmodlenia. W naszej kolędzie śpiewamy o Niej: „A u żłóbka Matka Święta czuwa sama uśmiechnięta nad Dzieciątka snem”; „Maryja Panna dzieciątko piastuje i Józef święty Ono pielęgnuje”. Nie wolno nam pominąć tego ważnego szczegółu z dnia Bożego Narodzenia: „Lecz Maryja zachowywała wszystkie te sprawy i rozważała je w swoim sercu” (Łk 2,19). Zachowujmy w naszym sercu Boże sprawy, rozważajmy je.
Czy umiesz rozważać w swoim sercu prawdę o twoim życiu, prawdę o twoim Bogu, prawdę o twoim powołaniu, cierpieniu, sukcesie, radości, niepowodzeniu? Czy wiesz, po co jest Boże Narodzenie? Czy zastanawiałeś się nad tym, co mogą zmienić święta Bożego Narodzenia w twoim życiu?
Dziś w Kaplicy Sykstyńskiej rozpoczyna się konklawe – wybór 267. papieża. Zasady elekcji są ściśle określone w przepisach. Początkiem konklawe będzie Msza św., którą będziemy transmitować dla Państwa dzięki uprzejmości Vatican News.
O godzinie 10.00 w Bazylice Watykańskiej sprawowana będzie Msza św. Pro eligendo Romano Pontifice, czyli „O wybór Papieża”. Przewodniczyć jej będzie dziekan Kolegium kardynalskiego kard. Giovanni Battista Re.
Cztery tysiące policjantów i funkcjonariuszy innych służb porządkowych czuwa w Rzymie w związku z rozpoczynającym się w środę po południu konklawe. W Wiecznym Mieście przebywają dziesiątki tysięcy turystów i pielgrzymów. W okolicach Watykanu wprowadzono nadzwyczajne środki bezpieczeństwa.
Policja i władze Wiecznego Miasta wprowadziły skrupulatne kontrole, uruchomiły system ochrony przed dronami i zapowiedziały dostosowanie strategii zapewnienia bezpieczeństwa w zależności od rozwoju wydarzeń.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
