Podniosła i historyczna uroczystość święceń biskupich pochodzącego z naszej diecezji abp. Henryka M. Jagodzińskiego odbyła się 18 lipca w bazylice kieleckiej.
Bądź ojcem, bratem, pasterzem, lekarzem, przyjacielem i nauczycielem (...), bądź w porę i nie w porę, poucz, gdy będzie potrzeba, bądź apostołem Bożego
Miłosierdzia wzorem św. Jana Pawła II” – takimi m.in. słowami w homilii zwrócił się do nowo wyświęconego abp Jan Romeo Pawłowski, główny konsekrator, delegat ds. nuncjatur w Sekretariacie Stanu Stolicy Apostolskiej.
Współkonsekratorami byli: abp Salvatore Pennacchio – nuncjusz apostolski w Polsce oraz biskup kielecki Jan Piotrowski.
Henryk Jagodziński ur. w 1969 r. w Małogoszczu, został mianowany przez papieża Franciszka 3 maja 2020 r. nuncjuszem apostolskim w Ghanie. Przyjął zawołanie „Po krańce świata” (In fines orbis), zaczerpnięte z Psalmu 19.
Historyczna celebracja
Na ten fakt zwrócił uwagę bp Jan Piotrowski – to pierwsza uroczystość w głównym kościele diecezji, podczas której kapłan pochodzący z tejże diecezji został wyświęcony na arcybiskupa. „Po krańce świata” – to zawołanie będzie jego duchową busolą, która mu wyznaczy kierunek posługi misyjnej.
Uroczystość koncelebrowało kilkunastu biskupów, obecni byli księża z diecezji, z Polski i zza granicy. Honorowe miejsce wśród gości zajął Józef Jagodziński, ojciec arcybiskupa, wraz z jego najbliższymi. Obecny był minister Adam Kwiatkowski, sekretarz stanu przy prezydencie RP, delegacje władz wojewódzkich, kieleckich oraz goście z rodzinnego Małogoszcza.
Reklama
Oprawę muzyczną zapewniły połączone chóry: Chór Alumnów WSD w Kielcach, Chór Diecezjalnego Studium Organistowskiego, Chór Bazyliki Katedralnej.
Przeżyciem dla wielu wiernych był udział w podniosłym obrzędzie święceń biskupich, przebiegającym według określonego rytu, zawierającego m.in. dialog między elektem i szafarzami. I tak elekt został najpierw oficjalnie przedstawiony, odczytano nominację Stolicy Apostolskiej, a następnie homilię wygłosił abp Jan Romeo Pawłowski.
Łaska i odpowiedzialność
W homilii główny celebrans podkreślał rolę łaski w kształtowaniu każdego człowieka. Podjęcie współpracy z łaską gwarantuje niezwykłe możliwości, do czego konieczne jest uznanie osobistej małości, nicości – tłumaczył abp Pawłowski, przywołując wzór Maryi, psalmistów, słowa poetów. Przypominał, że nowy biskup stał się nie tylko jednym z następców apostołów, ale wręcz jednym z nich, co nakłada nań ogromne zobowiązanie. Zwrócił także uwagę na znaczenie wychowania rodzinnego w niedalekim od Kielc Małogoszczu, „w rodzinnym gnieździe”. Tam „kształtowano polskie tradycje narodowe, nie wstydzono się biało-czerwonej flagi i najlepiej pojmowanego patriotyzmu, a rytm codzienności odmierzała wiara chrześcijańska i kościelny dzwon”.
Reklama
Abp Pawłowski zwrócił również uwagę na warunki, w jakich przyjdzie nowemu arcybiskupowi pracować – w Ghanie, „gdzie Kościół już od roku oczekuje na przedstawiciela Ojca Świętego, Kościół młody, mający trochę ponad sto lat, gdzie katolicy stanowią 13% w ponad 30-milionowej populacji, gdzie jest ponad 20 diecezji”. – Nie będziesz się nudził i narzekał na brak zajęć – mówił w homilii.
– Kościół daje ci moc Ducha Bożego, nie po to byś się spierał, krzyczał, chciał być na pierwszych stronach gazet, ale byś leczył, słuchał, pielęgnował, nawet najmniejszą iskierkę nadziei (...). Obyś zawsze prowadził do Chrystusa i jego miłości – życzył abp Pawłowski.
Na zakończenie Mszy św. podczas śpiewu Te Deum nowo wyświęcony arcybiskup przeszedł przez kościół udzielając zebranym błogosławieństwa.
7 grudnia Kościół katolicki obchodzi wspomnienie liturgiczne św. Ambrożego, biskupa i doktora Kościoła, jedną z największych postaci Kościoła Zachodniego w IV w. Dane o wcześniejszym jego życiu są skąpe, natomiast biografia od chwili wybrania go na biskupa jest bardzo bogata.
Ambroży urodził się około roku 340 w Trewirze (dzisiejsze Niemcy), jako syn prefekta Galii. Otrzymawszy staranne wykształcenie w Rzymie, rozpoczął karierę państwową na terenie dzisiejszej Jugosławii. Około roku 370 został mianowany zarządcą - prefektem północnej Italii, mieszkając w Mediolanie.
W roku 374 w Mediolanie zmarł tamtejszy biskup. Zapowiadał się burzliwy wybór nowego biskupa, gdyż dwie partie: jedna prawowierna, druga sympatyzująca z arianizmem, wysuwały swoich kandydatów, ale ponieważ głosy były równomierne, wybory się przeciągały. Ambroży, podejrzewając, że może dojść do zamieszek, nie chcąc do nich dopuścić, z urzędu udał się do katedry. Kiedy tam się znalazł, z tłumu jakieś dziecko zwołało: "Ambroży biskupem". Zebrani uznali to za znak opatrznościowy i mimo tego, że Ambroży - choć należał do rodziny chrześcijańskiej - nie był nawet ochrzczony i opierał się, wymogli na nim zgodę. Dla wybierających nie stanowiło to żadnej przeszkody. Wiedzieli, że jest człowiekiem sprawiedliwym i bardzo odpowiedzialnym, a to wystarczyło, by mógł być dobrym biskupem. Przyszłość potwierdziła, że mieli rację.
W ciągu ośmiu dni Ambroży przygotował się, przyjął chrzest i pozostałe sakramenty, a 7 grudnia 374 r. został konsekrowany na biskupa Mediolanu.
Nowy biskup wiedział, jak małe kompetencje posiada w zakresie znajomości Pisma Świętego i prawd objawionych, dlatego swoje duszpasterzowanie rozpoczął od gruntownego studiowania Biblii i literatury chrześcijańskiej. Miało to służyć jego przepowiadaniu. Wnet zasłynął jako kaznodzieja; podziwiał go św. Augustyn.
Św. Ambroży żył i działał w okresie, kiedy dopiero zaczynały się kształtować stosunki Kościoła z państwem (władzą cesarską). Jego postawa i poczynania w tej dziedzinie miały znaczący wpływ na przyszłość tych stosunków. Inicjatywy biskupa Mediolanu były też próbą określenia miejsca Kościoła w społeczeństwie. Z tego też punktu widzenia należy oceniać słynne "potyczki" Ambrożego z władzą cesarską.
Najgłośniejszym był konflikt Ambrożego z cesarzem Teodozjuszem. Powodem była rzeź dokonana z rozkazu cesarza w Tessalonikach. Podczas lokalnych zamieszek zginął tam jeden z oficerów rzymskich. W odwecie cesarz zarządził masakrę ludności; mieszkańców zgromadzonych w cyrku zaatakowali żołnierze. Zginęło prawie 700 osób. Wówczas biskup Ambroży nałożył na cesarza obowiązek odbycia pokuty. O dziwo, Teodozjusz uznał swój grzech i zgodził się na określoną przez biskupa pokutę, co było wyrazem wielkiego autorytetu biskupa Ambrożego. Za jego sprawą świat zrozumiał, że władca w Kościele jest tylko wiernym - niczym więcej - i obowiązują go te same zasady Bożego Prawa, które normują życie wszystkich.
Sprecyzowane przez św. Ambrożego ustawienie władcy wobec Bożego Prawa, na straży którego stoi biskup, stało się normą w Kościele katolickim i obowiązuje do dziś. Potknął się o tę normę w XVI w. Henryk VIII, który po popełnieniu grzechu, nie chcąc pokutować, wolał oderwać cały Kościół angielski od biskupa Rzymu. Ten zaś, stając na straży Bożego Prawa, nie mógł przyjąć innego rozwiązania.
Wspomnienie postaci św. Ambrożego przypomina bardzo trudne zagadnienie relacji Kościoła do państwa, zwłaszcza wtedy, gdy władzę w państwie sprawuje katolik. Ten bowiem jako wierzący musi się nieustannie liczyć z Bożym Prawem. Nie chodzi tu tylko o decyzje, ale i o zachowanie Bożego Prawa w życiu osobistym, które dla podwładnych jest niepisaną normą postępowania.
Stąd do historii św. Ambroży przeszedł nie tyle jako teolog, ile jako odważny biskup, wzywający władców (dzisiaj sprawujących władzę na różnym szczeblu życia demokratycznego) do zachowania Prawa Bożego.
Św. Ambroży zmarł w Wielką Sobotę 4 kwietnia 397 r. Został pochowany w Mediolanie. Do dziś pozostaje postacią wręcz symboliczną dla tego miasta. Zdumiewała jego aktywność, co podkreślił biograf, notując z podziwem, że po śmierci Ambrożego, jego obowiązki katechetyczne musiały być podzielone między pięciu kapłanów.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
