Marsz poprzedziła konferencja naukowa poświęcona encyklice Pawła VI „Humanae vitae”, o moralnych zasadach przekazywania życia ludzkiego oraz Eucharystia pod przewodnictwem biskupa legnickiego Zbigniewa Kiernikowskiego.
Po wspólnej modlitwie z kościoła Matki Bożej Królowej Polski marsz wyruszył w kierunku sanktuarium św. Jacka, miejsca Wydarzenia Eucharystycznego. W drzwiach świątyni pielgrzymów powitał proboszcz ks. Andrzej Ziombra, który wygłosił krótką katechezę dotyczącą Cudu Eucharystycznego.
– Jestem po raz dziesiąty na marszu. W ten sposób chcę wyrazić moje poparcie dla troski o życie od poczęcia do naturalnej śmierci – powiedziała Ewa z Legnicy. Pani Ewa jest jedną z inicjatorek comiesięcznych Mszy św. odprawianych w intencji poszanowania ludzkiego życia i zaprzestania aborcji. Msze św. są odprawiane w każdą pierwszą sobotę miesiąca w parafii św. Joachima i Anny.
Również Andrzej, mąż Ewy, maszerował po ulicach Legnicy dziesiąty raz. – Każde życie jest wyjątkowym darem Bożym, dlatego każdemu życiu należy się szacunek i obrona. Mój udział jest również pokazaniem sprzeciwu wobec braku szacunku dla życia, jaki widzimy w dzisiejszym świecie – powiedział.
Reklama
– Warto żyć, warto cieszyć się życiem, warto być szczęśliwym – wyznała Karolina, która przyszła na marsz z dziećmi. – Rodzina i dzieci to moje spełnienie życia. Dzieci są dla mnie błogosławieństwem i darem, który ubogaca i wypełnia życie – dodała.
Na marszu była także wielodzietna rodzina z Prochowic. Daniel i Anna mają czworo dzieci, piąte w drodze. – Naszą obecnością chcemy pokazać, że dla nas rodzina jest ważna. Smuci nas utrata poczucia wartości rodziny, więzi rodzinnych we współczesnym świecie. Wiemy, że tym bardziej musimy szukać siły w Bogu – mówią rodzice. Dla najstarszej córki Weroniki rodzina jest największą wartością.
– Dzięki niej się rozwijam i uczę się podejmowania właściwych decyzji w życiu – powiedziała.
Kolejnym punktem spotkania były adoracja Najświętszego Sakramentu oraz nabożeństwo czerwcowe, ku czci Najświętszego Serca Pana Jezusa. Po litanii zaproszeni małżonkowie podzielili się swoimi świadectwami dotyczącymi sposobów realizacji miłości małżeńskiej i odpowiedzialnego rodzicielstwa. Spotkanie zakończyła wspólna agapa.
Chyba każdy z nas czuje, że zbliżamy się do jakiegoś przełomowego miejsca w historii nie tylko Polski, ale również całej Europy - miejsca, od którego zależeć będzie nasze „być” lub „nie być”. Wskazują na to wyraźnie problemy, z którymi zmagamy się dziś w naszym kraju. Z jednej strony konflikt i szum medialny wokół projektu nowej ustawy o ochronie życia ludzkiego, który mocno podzielił Polaków, a z drugiej kryzys imigracyjny i coraz większy lęk przed zagrożeniem terrorystycznym. Najpierw Francja, potem Bruksela i nikt nie wie, kto będzie następny… Szatan szaleje, a kim w tym wszystkim jesteśmy my? Czy w tym całym chaosie potrafimy jeszcze walczyć o własną tożsamość i wartości?
Choć jest to dopiero projekt ustawy o ochronie życia ludzkiego (a nie obowiązująca ustawa), już zrobiło się wokół niego gorąco. Niczym na sygnał, w mediach zawrzało od natłoku nieprawdziwych informacji, fakty zastąpiła manipulacja, a polskie społeczeństwo, choć w większości niezaznajomione z treścią kontrowersyjnego projektu, rozpoczęło zażarte dyskusje nad jego zasadnością lub nie. Niektórzy zareagowali całkowitą negacją Kościoła, nie wspominając o podważeniu jego autorytetu. Dla środowisk liberalno-lewicowych nadszedł idealny czas na wylewanie pomyj i wytykania wszystkich błędów i grzechów, jakich od początku swojego istnienia dopuścił się kiedykolwiek Kościół Katolicki, a w szczególności duchowni, bo z góry założono, że to oni są autorami projektu nowej ustawy. Wraz z dyskusją nad zakresem legalizacji aborcji, niczym bumerang szczególnie powrócił temat pedofilii w Kościele. To jednak tylko pokazało skalę walki, jaką trzeba będzie stoczyć ze społeczeństwem i jego mentalnością o zatrzymanie w odpowiednim miejscu w hierarchii wartości - wartość życia nienarodzonych. Ta świadomość stawia tym samym nas – naród Polski w obliczu wyzwania i zajęcia mocnego stanowiska wobec dramatu aborcji. Jesteśmy jednym z niewielu krajów w Europie, o ile nie jedynym, w którym funkcjonuje tak licznie środowisko pro-life o wieloletniej, zorganizowanej strukturze. Samo Bractwo Małych Stópek zrzesza blisko 25 tysięcy wolontariuszy i przyjaciół z całej Polski, a to pozwala działać. W porównaniu do innych narodów, wydaje mi się, że mamy szansę, aby mówiąc obrazowo, rozwinąć skrzydła i wejść na ścieżkę szeroko rozumianego rozwoju nie tylko gospodarczego, ale również moralnego. Odbicie się od dna demograficznego po to, aby stawić czoła tym wszystkim niebezpieczeństwom, które w tak oczywisty sposób przed nami się jawią.
Bóg w jedności trzech Osób uczy, że tylko i wyłącznie wspólnie, we współpracy, w silnym powiązaniu jedni z drugimi jesteśmy zdolni tworzyć wielkie i piękne rzeczy, jesteśmy w stanie zadbać o właściwy rozwój nas samych i innych.
Jezus powiedział do swoich uczniów: «Jeszcze wiele mam wam do powiedzenia, ale teraz znieść nie możecie. Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi. Wszystko, co ma Ojciec, jest moje. Dlatego powiedziałem, że z mojego weźmie i wam objawi».
Zakończenie roku szkolnego to zwykle czas podsumowań i planów na przyszłość. Ale dziś coraz trudniej mówić o przyszłości edukacji z nadzieją. Zmiany, które zachodzą, nie są reformą – są demontażem. A szkoła przestaje być miejscem kształcenia i wychowania, a staje się placówką usług społecznych bez tożsamości.
Czerwiec w szkole zawsze miał w sobie coś z ulgi – zmęczeni nauczyciele odliczają dni do wakacji, uczniowie zerkają w dzienniki z nadzieją, a rodzice pytają: czy to był dobry rok? Ten rok szkolny – 2024/2025 – dobrym nie był. Nie chodzi tylko o prace domowe, które MEN uznało za zbędne. Nie chodzi jedynie o eksperymenty z ocenianiem kształtującym czy chaos wokół edukacji „obywatelskiej”. Chodzi o coś głębszego – o „utraconą misję szkoły", która coraz bardziej traci swój wychowawczy, kulturowy i aksjologiczny fundament.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
