Reklama

Niedziela w Warszawie

Żyją bardziej dla innych

Niedziela warszawska 4/2018, str. IV

[ TEMATY ]

Dzień Życia Konsekrowanego

zakony

Artur Stelmasiak

Klasztor Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel od prawie 80 lat mieści się przy ul. Wolskiej

Klasztor Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel od prawie 80 lat mieści się przy ul. Wolskiej

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

2 lutego, w Święto Ofiarowania Pańskiego, przypada XXII Dzień Życia Konsekrowanego. To doskonała okazja, żeby przybliżyć nam postać tych, którzy swoje życie całkowicie poświecili Bogu. Klasztory kontemplacyjne, w których siostry zakonne sam na sam przeżywają spotkanie z Bogiem wiarą i modlitwą, to niezwykłe miejsca.

Nie można zapominać, że powołanie do pełnienia konkretnej roli w życiu może mieć wiele wymiarów. Często mówimy o powołaniu do życia w małżeństwie czy kapłaństwie. Równie piękną i może nawet jeszcze trudniejszą drogą jest powołanie kontemplacyjne. Na co dzień nie dociera do nas wiele informacji, jak wygląda codzienne życie w klasztorze klauzurowym. XXII Dzień Życia Konsekrowanego jest zatem doskonałą okazją, by uchylić rąbka tajemnicy i chociaż trochę przybliżyć naszym czytelnikom życie we wspólnotach oddzielonych od świata zewnętrznego murami klasztorów.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Nic nie jest bez sensu

Najliczniejszym w Polsce żeńskim zakonem kontemplacyjnym są karmelitanki bose. Warto nadmienić, że zgromadzenie ma swój dom w Warszawie. Karmel w Warszawie pojawił się już w 1649 r. W przyszłym roku minie zatem 370 rok obecności zgromadzenia w stolicy. Klasztor Mniszek Bosych Zakonu Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel od prawie 80 lat mieści się przy ul. Wolskiej.

Reklama

Karmelitanki bose codziennie modlą się za Kościół, czyli za wspólnotę, której częścią jest każdy z nas. Być może łatwiej będzie nam znosić trudy życia ze świadomością, że ktoś klęcząc przed Najświętszym Sakramentem poleca nasze intencje Bogu. Ważną częścią życia klauzurowego jest również praca. Wykonywana jest w samotności i skupieniu. Dla każdej z sióstr to również okazja do solidaryzowania się z ludźmi pracującymi poza murami klasztoru. Życie codzienne karmelitanek opiera się na trzech głównych punktach: modlitwie, pracy i rekreacji.

– Moje osobiste powołanie do Karmelu Terezjańskiego Kontemplacyjnego odkrywam nieustannie, jako niczym niezasłużony dar i łaskę. Myślę, że tym, co jest najpiękniejsze w jego realizacji jest nieustannie towarzysząca mi świadomość, że całkowicie przynależę do Boga – mówi „Niedzieli” s. Alicja od Chrystusa Króla Chwały.

Poprzez profesję siostry są poświęcone Panu Bogu, a ich konsekracja sprawia, że na wieki stanowią Jego wyłączną własność. Ta przynależność określa tożsamość mniszek, towarzyszy ich codziennemu działaniu, a przede wszystkim motywuje do troski o nieustanny rozwój. – Ofiara mojego życia, którą codziennie ponawiam podczas Eucharystii, została włączona w ofiarę Chrystusa i oddana Bogu Ojcu na Jego większą chwałę i dla dobra innych ludzi. Przez to moje życie, każda chwila, każdy czyn nabiera nowej, głębszej, nadprzyrodzonej wartości. Nic nie jest już bez znaczenia, bez sensu – wyjaśnia s. Alicja.

Dynamiczne życie

Życie w oparciu o wartości chrześcijańskie jest w obecnym świecie coraz trudniejsze. Wiara, miłość czy modlitwa nie są modne wśród osób stawiających na indywidualizm i bogacenie się materialne. Wielu zapomina, że wyłącznie w Bogu odnajdziemy to co najważniejsze. Zapytana przez „Niedzielę” o najpiękniejszą część swojego powołania s. Alicja od Chrystusa Króla Chwały przyznaje, że piękną wartością jest zaufanie Bogu.

Reklama

– Otaczający nas świat jest w dużej mierze zdominowanym przez mentalność egoistyczną, indywidualistyczną i konsumpcyjną. Tym bardziej doceniam nasze powołanie, gdzie możemy żyć pięknem bezinteresownego oddania się Bogu i zapomnieć o sobie – mówi mniszka. – Piękne jest również to, że powołanie do Karmelu wciąż jest dla mnie otwartym wyzwaniem, do którego mogę dążyć nieustannie przekraczając siebie, rozwijając swe człowieczeństwo aż do pełni ideału ukrytego w Chrystusie, do którego zmierzam.

Nieustanny rozwój duchowy sprawia, że z pozoru monotonne życie za klasztornymi murami jest bardzo dynamiczne, choć ten dynamizm jest wewnątrz, duchowy i ukryty dla ludzkich oczu.

– Jestem wdzięczna Bogu za łaskę powołania, którą uważam za najpiękniejszy dar w moim życiu. Mimo że bywa ono niekiedy trudne i wymagające, to jest piękne właśnie dzięki temu, że pozwala mi nieustannie przekraczać siebie – podkreśla karmelitanka.

Niewiele osób wie, że to właśnie siostry karmelitanki w trudnych czasach komunizmu przepisywały listy pasterskie Prymasa Wyszyńskiego oraz listy św. Rafała Kalinowskiego. Zajmowały się również szyciem ornatów i bielizny kielichowej. Obecnie karmelitanki bose, ze względu na mniejszą liczbę sióstr, musiały znacząco ograniczyć swoją aktywność zarobkową. Wykonują m.in. różańce (koralikowe i sznurkowe) czy kartki świąteczne.

Chociaż wspólnota karmelitanek na warszawskiej Woli nie jest zbyt liczna, to siostry dzielnie sobie radzą także w sprawach bardziej przyziemnych. Sukcesywnie remontują klasztor, który mieści się w XIX-wiecznym budynku. Są też bardzo wdzięczne za wszelką pomoc i ofiarę wspierające ich dzieło. Może warto przy okazji XXII Dnia Życia Konsekrowanego wspomóc siostry, które cały czas polecają nas w swoich modlitwach.

2018-01-24 12:44

Oceń: 0 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Życie konsekrowane – zasiew Ducha

Zaczęło się w domu Łazarza, gdy Maria słuchała Jezusa, a Marta oddawała się obowiązkom służby i gościnności. Potem była Pascha, odejście i zmartwychwstanie. A gdy zabrakło Mistrza, wielu szło na pustynię, by tam Go szukać. On sam wskazał drogę. Chętnie przebywał na osobności, bo stamtąd najlepiej widać świat, gdy trwa się w komunii z Ojcem

Pustynią stały się wreszcie miejsca poświęcone, wybrane, wyłączone, przeznaczone dla odważnych, gotowych, by żyć w jedności Trójcy. Z tej przestrzeni, nakreślonej ewangelicznymi radami posłuszeństwa, czystości i ubóstwa, przenikniętej modlitwą, wcale nie jest daleko, by działać w świecie, umierać w nim i dla niego i żyć dla Królestwa. Tak jest po dziś dzień. Istotą życia zakonnego jest obecność Pana, który powołuje do szczególnej bliskości i przyjaźni.
CZYTAJ DALEJ

Protest młodzieży przeciwko usunięciu bł. Karoliny Kózkówny z nazwy sanatorium MSWiA

2025-08-02 15:29

[ TEMATY ]

bł. Karolina Kózkówna

Karol Porwich/Niedziela

Katolickiego Stowarzyszenie Młodzieży protestuje przeciwko decyzji o usunięciu imienia jego patronki, bł. Karoliny Kózkówny, z nazwy sanatorium w Krynicy-Zdroju, będącego pod nadzorem Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji. "Decyzja ta (...) ma silny wymiar ideowy oraz symboliczny - godzi w pamięć o młodej Polce, która oddała życie, broniąc swojej godności, życia i wiary" - czytamy w stanowisku KSM.

Stanowisko KSM odnosi się do zarządzenia nr 24 Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 30 lipca 2025 r., które zmienia zarządzenie w sprawie nadania statutu Samodzielnemu Publicznemu Zakładowi Opieki Zdrowotnej Sanatorium Uzdrowiskowemu MSWiA w Krynicy-Zdroju im. bł. Karoliny Kózkówny: Marcin Kierwiński usuwa bł. Karolinę Kózkównę z nazwy sanatorium.
CZYTAJ DALEJ

„Jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie” – młodzi dzielili się świadectwami przed spotkaniem z Papieżem

2025-08-02 22:02

[ TEMATY ]

Jubileusz Młodych w Rzymie

Jubileusz Młodzieży

Jubileusz Młodych

PAP/EPA/FABIO FRUSTACI

„Odkryłem, że jestem kochany od zawsze” - mówił 17-letni Antoine Saint-Claire z Francji, który zabrał głos podczas Jubileuszu Młodzieży w Rzymie. Na Tor Vergata młodzi opowiadali o przełomowych momentach na ich drodze wiary. Trzy części tego spotkania odpowiadały trzem pytaniom, które młodzi postawili Leonowi XIV: o przyjaźń, o odwagę i dobro.

Antoine, który wychował się w religijnej rodzinie, przyznał, że długo czuł duchową pustkę: „Mam wrażenie, że [inni] mają coś więcej. Że wiara ich porusza w sposób, którego ja nie znam. [...] Dlaczego ja tego nie mam? Czuję, że nie znam Boga osobiście”. Przełom nastąpił podczas pielgrzymki do Lourdes: „Pan mówi do mojego serca [...] że pewnego dnia zobaczę Jego miłość”. Trzy miesiące później — jak mówił — doświadczył wizji Chrystusa: „Jestem twarzą w twarz z Jezusem [...] W Jego spojrzeniu [...] widziałem coś przepięknego. Od tego momentu jestem najszczęśliwszym człowiekiem na świecie!” - relacjonował 17-latek.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję