Tak, bo czymś naturalnym jest bowiem w nas jakaś świadomość sprawiedliwości społecznej. Odzywa się w nas pragnienie wyrównania krzywd, naprawy zła. Wierzymy w Boga miłującego i miłosiernego, jednak także sprawiedliwego Sędziego. Każdy z nas zda kiedyś przed Bogiem rachunek ze swych czynów dobrych i złych. Wszak powiedział Jezus: „Nie ma bowiem nic ukrytego, co by nie wyszło na jaw, ani nic tajemnego, co by się nie stało wiadome” (Łk 12, 2). Pokaże się wtedy, co tak naprawdę pozostawiliśmy po sobie na tej ziemi. Każdy z nas ma wpływ na zachowanie i życie innych, nasze dobre lub złe oddziaływania formuje całe środowisko, a w konsekwencji świat. Ujawni się też, że sprawiedliwi, nawet jeśli po ludzku ponieśli klęskę, są wielkimi zwycięzcami.
Człowiek uczestniczy więc w odwiecznym Boskim JESTEM i nie powinien o tym zapominać.
Pomóż w rozwoju naszego portalu
Znikają co i raz na zawsze z naszego życia imiona bliskich, przyjaciół, znajomych i trzeba przestawić się na inną linię telefoniczną, którą nazywamy świętych obcowaniem, a która wyraża się w modlitwie. Nadajemy już teraz na zupełnie innych falach, inny jest też odbiór. A wszystko to dzieje się w obliczu Boga, który umożliwia naszą komunikację z tymi, którzy odeszli. W Nim, w Tym, Który Jest, dzieje się nasza wieczność.
Pan Jezus nie wyjawił ludziom szczegółów życia pozagrobowego. Powiedział tylko: „W domu Ojca mego jest mieszkań wiele” (J 14, 2). A w Pierwszym Liście do Koryntian (2, 9) przeczytamy: „Ani oko nie widziało, ani ucho nie słyszało, ani serce człowieka nie zdołało pojąć, jak wielkie rzeczy przygotował Bóg tym, którzy Go miłują”. Widać jednak wyraźnie, że jest to sposób naszego życia zaplanowany przez Boga. Już starożytni wiedzieli o wiecznym przeznaczeniu człowieka, mówiąc: „Non omnis moriar” – Nie wszystek umrę; oczekuję czegoś wiecznego, nie wiem tylko, jak to będzie wyglądać. Według nauki Pisma Świętego, ci, którzy odchodzą, sami już sobie pomóc nie mogą, ale my, którzy pozostajemy, możemy im pomóc przebaczeniem ich przewinień wobec nas i modlitwą w ich intencji.
Jak widzimy, gra o życie wieczne człowieka toczy się głównie w ludzkim sumieniu, woli i konkretnym czynie na rzecz bliźniego. A swoją drogą to bardzo ciekawe, jak z tym wszystkim, co obciąża sumienia ludzi, Pan Bóg w swej sprawiedliwości, mądrości i miłosierdziu sobie poradzi.
