Już po raz XVII, pielgrzymi niepełnosprawni wraz ze swymi opiekunami i przyjaciółmi, są zaproszeni na Diecezjalną Pielgrzymkę do Krzeszowa. Tradycyjnie odbywa się ona w pierwszą sobotę września. W bieżącym roku będzie to 3 września.
W Jubileuszowym Roku Miłosierdzia towarzyszy jej hasło: „Maryja uczy nas jak być miłosiernymi”.
Diecezjalna Caritas zaprasza do Krzeszowa na godz. 10. Dla gości przygotowano ciekawy program artystyczny, potem będzie miała miejsce katecheza. W południe wszyscy uczestnicy będą mogli wziąć udział we Mszy św. odprawianej pod przewodnictwem Biskupa Legnickiego. Po Eucharystii przewidziano czas na agapę i szereg niespodzianek przygotowanych przez organizatorów.
Reklama
Ten dzień jednoczy wiele osób o różnym stopniu i rodzajach niepełnosprawności. Data pielgrzymki jest już zapisana w wielu kalendarzach rodzinnych czy też różnych instytucji, które na co dzień spieszą z pomocą osobom niepełnosprawnym. Nie dziwi więc fakt, że tego dnia przybywają do Krzeszowa z różnych stron; jedni autokarami, busami, czy własnymi samochodami, a inni pieszo (od kilku lat taka grupa wędruje z Legnicy do Krzeszowa), aby zatrzymać się przed ikoną Matki Bożej Łaskawej, a także pobyć ze sobą. To także czas umocnienia duchowego i spotkania z innymi osobami niepełnosprawnymi, które dzielą się swoim doświadczeniem. Tak było np. w ubiegłym roku, gdy ks. Marek Bałwas, niepełnosprawny ksiądz z diecezji włocławskiej, mówił: „Każdy z nas, chorych, cierpiących, niepełnosprawnych, może ofiarować swoje cierpienie za innych, za grzeszników, za naszych bliskich. Przekuwajmy nasze cierpienie w zbawienie”. Takie świadectwa pomagają wielu ludziom w zmaganiach z trudną codziennością.
Wrześniowe spotkanie w Krzeszowie, to jeden z owoców odbytych w diecezji dwóch kongresów poświęconych osobom niepełnosprawnym (1999 i 2009 r.). To wtedy zaproponowano coroczne spotkania dla tych osób oraz ich rodzin, opiekunów i przyjaciół, a także organizacji, zrzeszeń i instytucji, które służą im swoją pracą.
Drugim owocem kongresów są zimowe spotkania opłatkowe odbywające się w poszczególnych rejonach diecezji w okresie Bożego Narodzenia.
Organizatorzy zapraszają na 3 września do Krzeszowa, aby osoby niepełnosprawne i ich bliscy mogli pobyć razem z sobą na modlitwie przed obrazem Królowej Sudetów i w swoim gronie, w ramach spotkania w sanktuarium.
O okolicznościach wsparcia przez leśników odbudowy organów Michaela Englera w bazylice wojskowej św. Elżbiety we Wrocławiu i o znanych nielicznym organach tego samego wybitnego organmistrza w niewielkich, podwrocławskich Pasikurowicach, opowiada Robert Szlachetka, nadleśniczy Nadleśnictwa Wołów.
Marek Perzyński: Co czuł Pan, gdy organy Englera zabrzmiały po raz pierwszy po odbudowie podczas nabożeństwa ich poświęcenia?
Robert Szlachetka: Radość i dumę, że również leśnicy mają swój wkład w odbudowę tego niezwykłego instrumentu. Nie bez przyczyny nazywany był on „głosem Śląska”. Wspaniale brzmi i cieszy oczy rzeźbionym, pokrytym prawdziwym złotem prospektem. Posiadanie takiego instrumentu nobilituje, dowodzi, że bogactwo wrocławskich elit szło w parze z ich potrzebami artystycznymi. Świetność Wrocławia budowano przez pokolenia. Niestety, dużą część tej spuścizny zniweczyły II wojna światowa i kataklizmy, m.in. wielki pożar kościoła św. Elżbiety w 1976 r. Wówczas spłonęły organy Englera. Do ich odbudowy przymierzano się od lat, ogłoszono zbiórkę publiczną, ale nie udało się zebrać odpowiedniej sumy. To pokazuje, z jak wielkim przedsięwzięciem mamy do czynienia. W końcu w sprawę włączyło się finansowo miasto Wrocław. Wyłożyło lwią część potrzebnej sumy, a resztę dołożyli sponsorzy: firmy, osoby indywidualne i instytucje. Trzeba było zebrać aż 22 mln zł., to bardzo dużo, ale było warto. Inwestycja ta miała od początku powszechną społeczną akceptację. Organy Englera to część naszego wspólnego dolnośląskiego dziedzictwa, zatem naturalnym było, że w ich odbudowę włączyli się leśnicy, Lasy Państwowe wspierają ważne inicjatywy społeczne.
W środę rozpocznie się oczekiwane z wielkim zainteresowaniem konklawe, które wybierze następcę papieża Franciszka. To trzecie konklawe w ciągu ponad 20 lat. Poprzednie odbyły się w 2005 roku po śmierci Jana Pawła II i w 2013 roku po rezygnacji Benedykta XVI. W obecnym udział weźmie rekordowa liczba 133 elektorów.
Pracom konklawe będzie przewodniczyć dotychczasowy sekretarz stanu Stolicy Apostolskiej kardynał Pietro Parolin jako najstarszy pod względem nominacji kardynał-biskup uprawniony do udziału w wyborze papieża.
6 maja 2025 roku przypadła 80. rocznica kapitulacji Festung Breslau. W miejscu pamięci i wyzwolenia jeńców z obozu Burgweide, znajdującego się na wrocławskich Sołtysowicach, odbyły się uroczystości upamiętniające tamte wydarzenia. - Spotykamy się dziś, aby uczcić pamięć ofiar i ocalałych z obozu pracy Burgweide, które funkcjonowało w czasie jednej z najciemniejszych kart historii niemieckiej okupacji i II wojny światowej - mówił Martin Kremer, konsul generalny Niemiec we Wrocławiu.
W czasie przeznaczonym na przemówienia głos zabrał Kamil Dworaczek, dyrektor wrocławskiego oddziału IPN. Rozpoczął on od zacytowania fragmentu z Księgi Powtórzonego Prawa: “Źle się z nami obchodzili, gnębili nas i nałożyli na nas ciężkie roboty przymusowe”. - Na pierwszy rzut oka wydawać by się mogło, że jest to fragment relacji jednego z robotników przymusowych przetrzymywanych tutaj w obozie Burgweide. Ale jest to fragment z Pisma Świętego, z Księgi Powtórzonego Prawa, który opowiada o losie Izraelitów w niewoli egipskiej. Później czytamy oczywiście o ucieczce, o zyskaniu wolności, w końcu w kolejnym pokoleniu dotarciu do ziemi obiecanej. I tych analogii między losem Izraelitów w niewoli egipskiej a losem Polaków i innych robotników przymusowych w III Rzeszy jest więcej. Jest też jedna istotna różnica. Polacy nie musieli podejmować ucieczki, tak jak starotestamentowi Izraelici, bo to do nich przyszła Polska. Nowa Polska i Polski Wrocław, które może nie do końca były ziszczeniem ich marzeń i snów, ale przestali być w końcu niewolnikami w Breslau - zaznaczył Kamil Dworaczek, dodając: - Sami mogli decydować o swoim losie, zakładać rodziny, w końcu zdecydować, czy to tutaj będą szukać swojej ziemi obiecanej. I ta ziemia obiecana w pewnym sensie zaczęła się dokładnie w tym miejscu, w którym dzisiaj się znajdujemy. Bo to tutaj zawisła 6 maja pierwsza polska flaga, pierwsza biało-czerwona w powojennym Wrocławiu. Stało się tak za sprawą pani Natalii Kujawińskiej, która w ukryciu, w konspiracji uszyła tę flagę kilka dni wcześniej. Pani Kujawińska była jedną z warszawianek, która została wypędzona przez Niemców po upadku Powstania Warszawskiego. Bardzo symboliczna historia.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
