Tak właśnie Pan prowadzi s. Marię Milenę od Chrystusa (Zofię Truszkowską), a ona odpowiedziała: „Ty jesteś moim Bogiem, idę pełnić Twą wolę”. Opuściła rodzinny dom i trafiła do sióstr karmelitanek bosych, mniszek kontemplacyjno-klauzurowych, które trwają na modlitwie z Maryją za Kościół i świat. Dziś, w Roku Świętym Miłosierdzia i 1050. rocznicy Chrztu Polski, wielbi Boga za dar życia, chrztu, powołania i dziękuje za złoty jubileusz ślubów zakonnych, które złożyła 3 maja 1966 r. w Karmelu Bożego Miłosierdzia w Częstochowie.

Bóg i ja razem

Z tej okazji 1 maja br. w kaplicy klasztornej Karmelu uroczystej Mszy św. przewodniczył i homilię wygłosił abp senior Stanisław Nowak. Powołanie zakonne – jak wyjaśnił – jest zakorzenione w sakramencie chrztu i w życiu Kościoła, a wewnątrz Kościoła Bóg niektórych powołuje do życia według rad ewangelicznych. W życiu całkowicie oddanym Bogu siostry z pokorą, uniżeniem i miłością żyją dla Boga i drugiego człowieka, jak powiedział abp Nowak: – Siedzą jak Maria z Betanii u nóg Jezusa i słuchają, co mówi Bóg. Zachęcał m. Milenę, by dziękowała za sakrament chrztu. Dziękował za wieloletnie prowadzenie zakonu, za to, że „tak długo matkowała karmelitankom”. Nawiązując do słów św. Teresy z Ávila: „Bóg i ja – razem tworzymy większość” oraz „Bóg sam wystarcza”, życzył Jubilatce, aby Bóg jej wystarczył: – Za 50 lat pięknego życia w Karmelu wielbimy Boga za dobro, które zostało w Kościele i Ojczyźnie.

M. Milenę modlitwą otoczyli przedstawiciele: Zakonu Karmelitów, Paulinów z Jasnej Góry, Cystersów, Pallotynów, którzy są kapelanami sióstr, oraz siostry zakonne i 3 pokolenia rodziny Jubilatki. Tego dnia siostry świętowały i radowały się, wcześniej przygotowały różne niespodzianki, m.in. kapliczkę Matki Bożej Częstochowskiej w ogrodzie.

Łaska i miłosierdzie

M. Milena opowiada, że o istnieniu Karmelu dowiedziała się już w dzieciństwie z książek o św. Teresie od Dzieciątka Jezus, czytała także „Dzieje duszy”. Już wówczas kiełkowało w niej pragnienie życia zakonnego, które wzrastało wraz z pogłębianiem się życia wiary. Atmosfera domu rodzinnego bardzo temu sprzyjała. Co roku odbywała pielgrzymkę na Jasną Górę. Wielką radością było dla niej odkrycie podczas jednej z pielgrzymek, że w Częstochowie od niedawna osiedliły się karmelitanki bose. Nadarzyła się także okazja do pierwszych odwiedzin w Karmelu. Miała wówczas 16 lat. Boże przynaglenie sprawiło, że w 1964 r. w wieku 20 lat przerwała studia i wstąpiła do Karmelu. Wtedy klasztor tworzył się i warunki były bardzo trudne, ale ona była szczęśliwa, niczym się nie zrażała. Śluby złożyła rankiem 3 maja 1966 r., kiedy były główne uroczystości milenijne na Jasnej Górze. Jej imię nawiązuje do tego właśnie wydarzenia.

M. Milena dziękuje Panu, który jest dobry, a Jego miłosierdzie trwa na wieki (por. Ps 118), modli się za Kościół i kapłanów oraz nasz naród, aby był wierny łasce chrztu. Jej życie można zamknąć w trzech słowach: chrzest – powołanie – Karmel. Dziś mówi: – Za wielką łaskę uważam to, że Pan Bóg powołał mnie do Karmelu w Częstochowie u stóp Sanktuarium Jasnogórskiego. Moje serce przepełnia wdzięczność Bogu za to, że urodziłam się w rodzinie katolickiej, że pozwolił mi być karmelitanką i tyle czasu przeżyć w jednej wspólnocie mimo różnych przeciwności i niekiedy trudnych chwil.

Chodząca miłość

Przełożona m. Teresa od Dzieciątka Jezus podkreśla wytrwałość m. Mileny i podkreśla: – 50 lat temu wypowiadała takie samo pragnienie jak 1 maja br., że pragnie żyć według rad ewangelicznych. Jak deklarowała, tak żyje, i to dla nas, młodszych, jest porywające. Matka jest uobecnieniem polecenia Jezusa, by miłować tak, jak On nas umiłował, to chodząca miłość, tyle cierpliwości miała w tym czasie, kiedy była przełożoną (3 razy przez 9 lat). Teraz jest drugą radną w radzie klasztoru i mistrzynią nowicjatu, podejmuje również inne obowiązki domowe. Czyni to z ochotą i radością, bo jak przeżywa się wszystko z łaską Bożą i w duchu wiary, to wszystko jest ważne i piękne w Karmelu; nieważne, co się robi, ale ile miłości się w to wkłada. M. Marii Milenie od Chrystusa dziękujemy za dobro, które Bóg uczynił przez Jej życie ukryte. Życzymy, aby zjednoczona z Oblubieńcem wypraszała u Boga miłosierdzie dla całego świata i wszystkich proszących o modlitwę. Niech Pan umacnia Jej siły i błogosławi!