Z myślą o studentach i zaprzyjaźnionych z nimi osobach Centrum Języka Polskiego i Kultury Polskiej dla Cudzoziemców UMCS zorganizowało spotkanie opłatkowe. Główną częścią wieczoru były jasełka, przygotowane przez młodzież różnych wyznań, z różnych krajów. Czuć było podniosłą atmosferę, a wschodni akcent dodawał ciepła i uroku.

Gości powitała Anna Dunin-Dudkowska, dyrektor CJKP. Wśród zgromadzonych byli obecni m.in.: bp Józef Wróbel, ks. Eugeniusz Zarębiński z parafii pw. św. Stanisława w Lublinie oraz ks. Andrzej Konachowicz z parafii prawosławnej. Prof. Stanisław Michałowski, rektor UMCS, podkreślił, jak ważne są bliskie więzy naszego kraju z młodzieżą całego świata. W tym roku akademickim uczelnia gości ok. 120 studentów z 14 krajów. Wśród nich prym wiodą obywatele Ukrainy, Białorusi, Rosji oraz innych krajów ze Wschodu. – W czasie, gdy w wielu regionach świata wybuchają konflikty, potrzebny jest nam Jezus, który przynosi pokój. Pamiętając, że mamy tylko jedno życie, powinniśmy wspólnie zadbać o to, aby wykorzystać je jak najlepiej – mówił Rektor UMCS. Wyraził też uznanie dla cudzoziemców, którzy pomimo innych tradycji, wyniesionych z domu rodzinnego, potrafili wczuć się w atmosferę kultywowanych w Polsce zwyczajów.

W atmosferę duchowego przeżywania świąt Bożego Narodzenia zebranych wprowadził bp Józef Wróbel. Opisując wydarzenia z 966 r. przypomniał, jak wielkie znaczenie miało przyjęcie chrztu przez Mieszka I: otworzyło jego poddanym drogę do chrześcijaństwa. Wyjaśniał, że wśród niewykształconego ludu potrzebna była „Biblia ubogich”, która w przystępny sposób przybliżyłaby wydarzenia zbawcze. W ten sposób przed wiekami zaczęły powstawać kolędy i przedstawienia artystyczne o narodzeniu Chrystusa, czyli jasełka. Wspomniał o pięknym i specyficznym elemencie tradycji, często nieznanym poza granicami naszego państwa, jakim jest dzielenie się opłatkiem. Bp Józef Wróbel wskazał też na ważny dla każdego aspekt Wcielenia się Boga w człowieka. – Przez to wydarzenie Jezus Chrystus pokazuje godność ludzkiego życia, a rodząc się z kobiety, podkreśla jej wartość i rolę – mówił. Pasterskie słowo zostało zakończone modlitwą prośby o dar jedności, miłości, zgody i pokoju; o pocieszenie dla opuszczonych i cierpiących. Zgromadzeni życzyli sobie, by cały świat, niezależnie od wyznawanej wiary, potrafił wyciągać do siebie ręce; by każdy człowiek umiał odkrywać piękno ludzkiego serca.