Hierarcha przywołując losy proroka Jonasza zauważył, że Bóg często posyła człowieka w inne miejsce niż to, które on lubi i zna, daje zadanie, których ten nigdy nie robił i do których czuje się nieprzygotowany.

Podkreślił, że tylko człowiek, który wypełnia Bożą wolę i idzie tam, gdzie Bóg go posyła, może być znakiem. - Do momentu, kiedy sami wybieramy sobie miejsca czy zadania, nie będziemy znakiem dla nikogo. Jonasz stał się znakiem dla mieszkańców Niniwy dopiero wtedy, gdy zrozumiał, że to nie on wybiera miejsce, gdzie ma pełnić misję - mówił abp Kupny. I dodał: „Nasze chrześcijaństwo przeżywamy w takiej mierze w jakiej wychodzimy z samych siebie i idziemy ku innym, robiąc "co Bóg chce, jak Bóg chce, ponieważ Bóg chce, gdzie Bóg chce i kiedy Bóg chce”.

Nawiązał tym samym do słów bł. Marii Teresy od Jezusa, założycielki Sióstr Szkolnych de Notre Dame. Zwrócił uwagę, że oddajemy jej cześć przede wszystkim dlatego, że stała się podobna do Jezusa, wypełniając w swoim życiu Bożą wolę.

Zwracając się do samych sióstr noterdamek metropolita powiedział, że przez 163 lata zmieniał się charakter zadań, jakie ich zgromadzenie podejmowało we Wrocławiu: od prowadzenia sierocińca, ochronki poprzez pracę w szkołach aż do służenia swoim domem studentkom, które w klasztorze znajdowały mieszkanie na czas swojej edukacji czy prowadząc dzieło, którego zgromadzenie podjęło się kilka lat temu, otwierając dom dla turystów. - Jedno się nie zmieniło: macie być podobne do Jezusa i dawać świadectwo prawdzie - zaznaczył abp Kupny.

Klasztor Zgromadzenia Sióstr De Notre Dame we Wrocławiu powstał na terenie dawnego Zamku Piastów Wrocławskich na Ostrowie Tumskim. Siostry przybyły tu na zaproszenie kard. Melchiora von Diepenbrocka 15 października 1851 r. Pięć sióstr przejęło sierociniec "Ad Matrem Dolorosam". Od 1854 r. siostry prowadziły też ochronkę dla małych dzieci. W 1854 r. rozpoczęły pracę w szkole. W 1855 r. utworzona została prowincja śląska Zgromadzenia z domem macierzystym we Wrocławiu. W 1866 r. Zgromadzenie przejęło stare zabudowania konwiktu, a w 1870 r. zakupiło parcelę wokół sierocińca, gdzie na ruinach dawnego grodu piastowskiego zbudowano nowy dom.

W czasie II wojny światowej dom zakonny został zbombardowany. Po jego odbudowie siostry wynajmowały stancje studentkom. Po kilku latach rozpoczęły pracę w Instytucie Wyższej Wiedzy Religijnej we Wrocławiu, w studium katechetycznym i w duszpasterstwie akademickim oraz podejmowały prace biurowe w instytucjach kościelnych na Ostrowie Tumskim. Zajmowały się także katechizacją dzieci oraz posługiwały jako zakrystianki we wrocławskiej katedrze.

Od stycznia 2013 r. zmienił się charakter domu na turystykę klasztorną i różne programy edukacyjno-rekreacyjne.