Celem projektu był rozwój i zwiększenie atrakcyjności serwisu Cyfrowa Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu. Wspomniane repozytorium cyfrowe diecezjalna książnica prowadzi już ponad 15 lat. Odpowiednią infrastrukturę pozwalającą na przechowywanie i udostępnianie zdigitalizowanych wersji obiektów piśmienniczych zainstalowano pod koniec 2008 r. Pierwsze skany opublikowano już w styczniu 2009 r. Od tego czasu do biblioteki cyfrowej trafiło 2 677 obiektów. Wśród nich są manuskrypty średniowieczne, nowożytne rękopisy biblioteczne, inkunabuły, starodruki, książki i czasopisma z XIX i XX w., dokumenty pergaminowe, archiwalia, muzykalia i wiele innych. Z racji na rosnącą liczbę skanów koniecznym było stałe powiększanie przestrzeni dyskowej do ich przechowywania. Obecnie znajdują się one już na czterech macierzach dyskowych. Zadanie zrealizowane w 2025 r. zakładało zakup jednej z nich, gdzie wgrywane są najnowsze pliki. Cyfrowe wersje obiektów udostępniane są Internecie poprzez serwis oparty na oprogramowaniu dLibra. Od 2008 r. był on już kilkukrotnie aktualizowany. W chwili obecnej jest to już szósta wersja tegoż oprogramowania. Od momentu udostępnienia pierwszych skanów Cyfrowa Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu odnotowała prawie 10 milionów unikalnych wizyt. Można z niej korzystać z dowolnego miejsca na świecie i jest to całkowicie darmowe.

W 2025 r. Cyfrowa Biblioteka Diecezjalna w Sandomierzu w ramach zadania ministerialnego wzbogacona została o 47 obiektów rękopiśmiennych. Wśród nich znalazł się jeden kodeks średniowieczny, który jest anonimowym komentarzem do listów św. Pawła. Oprócz niego udostępniano kilkadziesiąt książek rękopiśmiennych, m.in. utwory literackie, poradniki i receptariusze (np. ziołolecznictwo), dzieła filozoficzne i prawnicze. Z tych woluminów na szczególną uwagę zasługuje rękopis z księgozbioru sandomierskich benedyktynek zatytułowany Szkoła serdeczna. Sandomierski manuskrypt to najprawdopodobniej jedyne i to dość wczesne tłumaczenie tej książki na język polski. Jest dzieło belgijskiego mnicha Benedykta van Haeftena wydane w 1629 r., które propagowało kul Najświętszego Serca Jezusowego. Dodatkowym atutem tegoż rękopisu jest kompletność wszystkich emblematów, czyli tekstu łączonego z grafikami, względem łacińskiego oryginału. Poświadcza on zarówno wysoką kulturę umysłową sandomierskich benedyktynek, jak również translatorskie zdolności jezuitów, z kręgu których najprawdopodobniej wyszło to tłumaczenie. Oprócz wspomnianych książek rękopiśmiennych w ramach zadania udostępniono również dokumenty źródłowe. Odnaleźć w nich można informacje o dziejach zgromadzeń zakonnych, m.in. pijarów i reformatów, jak również dane o osadach i parafiach z historycznego terenu ziemi sandomierskiej (m.in. Tuligłowy, Szewna, Janików). Na szczególną uwagę zasługują również księgi metrykalne parafii Cerekiew, Kraśnik i kościoła filialnego w Kluczkowicach (XVII-XVIII w.). Połowa z omówionych powyżej obiektów rękopiśmiennych oprócz digitalizacji przeszła również niezbędny proces przygotowania konserwatorskiego. Polegał on m.in. na czyszczeniu i prasowaniu kart oraz podklejaniu zniszczonych fragmentów papieru. Działania te w znaczący sposób przyczyniły się do zabezpieczenia tych zabytków na dalsze lata przechowywania.

Różnorodny charakter udostępnionych obiektów rękopiśmiennych jest szansą na to, że cenne zbiory Biblioteki Diecezjalnej w Sandomierzu dotrą do szerokiego grona odbiorców. Nie tylko tych korzystających ze zbiorów w celach naukowych, ale również w celach hobbystycznych, czy genealogicznych. W kolejnych latach diecezjalna książnica planuje uzupełnianie cyfrowego repozytorium kolejnymi ciekawymi kolekcjami bibliotecznymi.