Z Polski

Caritas

Jałmużna Wielkopostna 2014

Pod hasłem „Wiara i Miłosierdzie” rozpoczęła się w Środę Popielcową 5 marca br. Jałmużna Wielkopostna – doroczna akcja charytatywna prowadzona przez Caritas Kościoła Katolickiego, Eleos Kościoła Prawosławnego i Diakonię Kościoła Ewangelickiego. Celem akcji jest zwrócenie uwagi na problemy ludzi chorych i starszych oraz możliwość ofiarowania im konkretnej pomocy.

W ramach akcji rozprowadzono w Polsce ponad 800 tys. skarbonek wielkopostnych, do których dzieci i młodzież zbierać będą fundusze, odmawiając sobie drobnych przyjemności. Zebrane środki na koniec Wielkiego Postu przekazane zostaną przez parafie na rzecz Caritas, Eleos i Diakonii. Te zaś zrealizują przy ich pomocy projekty pomocy osobom chorym i starszym. – Każdy człowiek wierzący jest zobowiązany pomagać innym. Przykazanie miłości bliźniego to jest realizowanie tej pomocy – mówi ks. Marian Subocz, dyrektor Caritas Polska

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

Caritas zachęca w Wielkim Poście do wyjątkowego daru, jakim jest wsparcie rodzin ukraińskich poszkodowanych w zajściach w Kijowie i dotkniętych kryzysem ekonomicznym. W akcji „Rodzina Rodzinie” polskie rodziny i wspólnoty parafialne zachęcane będą do wysyłania na Ukrainę paczek z żywnością i odzieżą. Akcja rozpoczęła się 7 marca – w pierwszy piątek Wielkiego Postu.

Reklama

O swojej działalności na rzecz osób chorych i starszych Caritas będzie informowała w okresie Wielkiego Postu na stronie: www.akcjecaritas.com oraz poprzez www.facebook.com/akcjecaritas.

Wielkie tournée

Zespół „Śląsk” koncertuje we Francji

Przez pięć tygodni Zespół Pieśni i Tańca „Śląsk” będzie tańczył i śpiewał dla francuskiej publiczności. Wielkie tournée, którego trasa liczy 14 tys. kilometrów, rozpoczęło się 9 marca i potrwa do 11 kwietnia. Artyści ze „Śląska” dadzą 26 koncertów we wszystkich niemal regionach kraju. Program koncertów to klasyczny repertuar ludowo-narodowy obejmujący opracowania muzyczne Stanisława Hadyny, Wojciecha Kilara i Ireneusza Łojewskiego oraz choreografie Elwiry Kamińskiej, Juraja Kubánki, Władysława Stefanika i Michała Jarczyka. „Śląsk” będzie wykonywał, zawsze wzbudzające ogromny aplauz, tańce górali podhalańskich, chustkowego, „Kołomajki”, tańce lubelskie oraz nasze tańce narodowe: poloneza, mazura, oberka, kujawiaka i krakowiaka. Oprócz polskich przebojów, takich jak „Szła dzieweczka”, „Ondraszek”, „Głęboka studzienka”, publiczność usłyszy tradycyjne piosenki francuskie: „Auprès de ma blonde” oraz „Bonsoir mes amis, bonsoir”. Do Francji pojechało 88 artystów oraz ekipa techniczna. Francja jest jednym z tradycyjnych kierunków koncertowych wyjazdów zespołu „Śląsk”, który w swojej 60-letniej historii będzie w niej gościł po raz 24.

(akw)

Warszawa

Biskupi Europy Środkowo-Wschodniej o rodzinie

Wyzwania i możliwości umocnienia Kościoła w kontekście obrad nowego synodu były tematem rozmów biskupów Europy Środkowo-Wschodniej, którzy w dniach 6-7 marca obradowali w Warszawie.

Reklama

Gospodarzem organizowanego przez Radę Konferencji Biskupich Europy (CCEE) spotkania był abp Józef Michalik – wiceprzewodniczący CCEE. Kardynałowie i przewodniczący Episkopatów Europy Środkowo-Wschodniej dyskutowali o wyzwaniach duszpasterstwa rodzin 22 lata po upadku komunizmu. Zastanawiano się nad miejscem Kościoła w społeczeństwach Europy Środkowo-Wschodniej oraz nad znaczeniem duchowieństwa i parafii jako wspólnoty ewangelizacyjnej w służbie rodziny. Spotkanie dotyczyło także tematyki październikowego Synodu Biskupów o rodzinie.

Cudzysłów

Każdy z nas ciągle narusza sprawiedliwość, ciągle oczekuje miłosierdzia i Bóg ciągle nam miłosierdzie świadczy. Dlatego ostatecznie miłosierdzie zawsze bierze górę nad sprawiedliwością. Jeżeli tak jest w stosunku Boga do nas, tak również musi być w naszym stosunku do braci.

* * *

W każdych warunkach można osiągnąć świętość.

Stefan Kardynał Wyszyński

Krótko

Znamy datę Światowego Dnia Młodzieży w Krakowie. Odbędzie się w dniach 26-31 lipca 2016 r. – poinformował oficjalnie kard. Stanisław Dziwisz podczas konferencji prasowej w Krakowie. Termin ten zatwierdził papież Franciszek.

Polscy posłowie przyjęli uchwałę wspierającą Ukrainę. Nie ma w niej mowy o sankcjach wobec Rosji ani o rosyjskiej agresji.

Rosja zagraża Polsce – uważa ponad połowa Polaków. Jeszcze więcej – 65 proc. wyraża przekonanie, że polska armia nie jest przygotowana do starcia z Rosją.

Naczelna Rada Lekarska postanowiła zaskarżyć do Trybunału Konstytucyjnego przepisy o tzw. klauzuli sumienia, zawarte w ustawie o zawodach lekarza i lekarza dentysty. Zdaniem NRL, ograniczenia w korzystaniu z klauzuli są niezgodne z zasadą wolności sumienia, sformułowaną w Konstytucji RP i w Międzynarodowym Pakcie Praw Obywatelskich i Politycznych.

Abp Celestino Migliore – nuncjusz apostolski w Polsce spotkał się z przedstawicielkami Kongresu Kobiet. Kilka miesięcy temu członkinie Kongresu skierowały do papieża Franciszka list. Ojciec Święty poprosił swojego przedstawiciela w Polsce o spotkanie z paniami, które sygnowały list – poinformowała po spotkaniu Nuncjatura.

Adopcja polityka oraz biskupa – to akcja zainicjowana przez przedstawicieli Wspólnoty Mężczyzn w Modlitwie „Nikodem” z Cieszyna. W duchową adopcję polityka oraz biskupa można się włączyć, odwiedzając stronę: www.razemwmodlitwie.pl.

Sąd w Rzeszowie zdecydował, że przebywający na wolności pedofil i morderca Mariusz Trynkiewicz jest wciąż niebezpieczny i trzeba go umieścić w odosobnieniu. Zanim jednak to się stanie,musi wyczerpać się cała procedura, co może potrwać nawet pół roku.

Strony informacyjne przygotowali Lidia Dudkiewicz i ks. Paweł Rozpiątkowski – na podstawie doniesień korespondentów własnych, wiadomości Radia Watykańskiego, KAI, BP KEP oraz RIRM.

Drodzy bracia i siostry, W ostatnich katechezach widzieliśmy, jak czytanie i rozważanie Pisma Świętego w modlitwie osobistej i wspólnotowej otwierają na słuchanie Boga, który do nas mówi i rozbudzają światło, aby zrozumieć teraźniejszość. Dzisiaj chciałbym mówić o świadectwie i modlitwie pierwszego męczennika Kościoła, św. Szczepana, jednego z siedmiu wybranych do posługi miłości względem potrzebujących. W chwili jego męczeństwa, opowiedzianej w Dziejach Apostolskich, ujawnia się po raz kolejny owocny związek między Słowem Bożym a modlitwą. Szczepan został doprowadzony przed trybunał, przed Sanhedryn, gdzie oskarżono go, iż mówił, że „Jezus Nazarejczyk zburzy...[świątynię] i pozmienia zwyczaje, które nam Mojżesz przekazał” (Dz 6, 14). Jezus podczas swego życia publicznego rzeczywiście zapowiadał zniszczenie świątyni Jerozolimskiej: „Zburzcie tę świątynię, a Ja w trzech dniach wzniosę ją na nowo” (J 2,19). Jednakże, jak zauważył św. Jan Ewangelista, „On zaś mówił o świątyni swego ciała. Gdy więc zmartwychwstał, przypomnieli sobie uczniowie Jego, że to powiedział, i uwierzyli Pismu i słowu, które wyrzekł Jezus” (J, 21-22). Mowa Szczepana przed trybunałem, najdłuższa w Dziejach Apostolskich, rozwija się właśnie na bazie tego proroctwa Jezusa, który jako nowa świątynia inauguruje nowy kult i zastępuje ofiary starożytne ofiarą składaną z samego siebie na krzyżu. Szczepan pragnie ukazać, jak bardzo bezpodstawne jest skierowane przeciw niemu oskarżenie, jakoby obalał Prawo Mojżesza i wyjaśnia swoją wizję historii zbawienia, przymierza między Bogiem a człowiekiem. Odczytuje w ten sposób na nowo cały opis biblijny, itinerarium zawarte w Piśmie Świętym, aby ukazać, że prowadzi ono do „miejsca” ostatecznej obecności Boga, jakim jest Jezus Chrystus, a zwłaszcza Jego męka, śmierć i Zmartwychwstanie. W tej perspektywie Szczepan odczytuje też swoje bycie uczniem Jezusa, naśladując Go aż do męczeństwa. Rozważanie Pisma Świętego pozwala mu w ten sposób zrozumieć jego misję, jego życie, chwilę obecną. Prowadzi go w tym światło Ducha Świętego, jego osobista, głęboka relacja z Panem, tak bardzo, że członkowie Sanhedrynu zobaczyli jego twarz „podobną do oblicza anioła” (Dz 6, 15). Taki znak Bożej pomocy, przypomina promieniejące oblicze Mojżesza, gdy zstępował z góry Synaj po spotkaniu z Bogiem (por. Wj 34,29-35; 2 Kor 3,7-8). W swojej mowie Szczepan wychodzi od powołania Abrahama, pielgrzyma do ziemi wskazanej przez Boga, którą posiadał jedynie na poziomie obietnicy. Następnie przechodzi do Józefa, sprzedanego przez braci, którego jednak Bóg wspierał i uwolnił, aby dojść do Mojżesza, który staje się narzędziem Boga, aby wyzwolić swój naród, ale napotyka również wielokrotnie odrzucenie swego własnego ludu. W tych wydarzeniach, opisywanych przez Pismo Święte, w które Szczepan jest, jak się okazuje religijnie zasłuchany, zawsze ujawnia się Bóg, który niestrudzenie wychodzi człowiekowi naprzeciw, pomimo, że często napotyka uparty sprzeciw, i to zarówno w przeszłości, w chwili obecnej jak i w przyszłości. W tym wszystkim widzi on zapowiedź sprawy samego Jezusa, Syna Bożego, który stał się ciałem, który - tak jak starożytni Ojcowie - napotyka przeszkody, odrzucenie, śmierć. Szczepan odwołuje się zatem do Jozuego, Dawida i Salomona, powiązanych z budową świątyni Jerozolimskiej i kończy słowami proroka Izajasza (66, 1-2): „Niebiosa są moim tronem, a ziemia podnóżkiem nóg moich. Jakiż to dom możecie Mi wystawić i jakież miejsce dać Mi na mieszkanie? Przecież moja ręka to wszystko uczyniła” (Dz 7,49-50). W swoim rozważaniu na temat działania Boga w historii zbawienia, zwracając szczególną uwagę na odwieczną pokusę odrzucenia Boga i Jego działania, stwierdza on, że Jezus jest Sprawiedliwym zapowiadanym przez proroków; w Nim sam Bóg stał się obecny w sposób wyjątkowy i ostateczny: Jezus jest „miejscem” prawdziwego kultu. Szczepan przez pewien czas nie zaprzecza, że świątynia jest ważna, ale podkreśla, że „Najwyższy jednak nie mieszka w dziełach rąk ludzkich” (Dz 7, 48). Nową, prawdziwą świątynią, w której mieszka Bóg jest Jego Syn, który przyjął ludzkie ciało. To człowieczeństwo Chrystusa, Zmartwychwstałego gromadzi ludy i łączy je w sakramencie Jego Ciała i Krwi. Wyrażenie dotyczące świątyni „nie zbudowanej ludzkimi rękami” znajdujemy także w teologii świętego Pawła i Liście do Hebrajczyków: ciało Jezusa, które przyjął On, aby ofiarować siebie samego jako żertwę ofiarną na zadośćuczynienie za grzechy, jest nową świątynią Boga, miejscem obecności Boga żywego. W Nim Bóg jest człowiekiem, Bóg i świat kontaktują się ze sobą: Jezus bierze na siebie cały grzech ludzkości, aby go wnieść w miłość Boga i aby „spalić” go w tej miłości. Zbliżenie się do krzyża, wejście w komunię z Chrystusem oznacza wejście w to przekształcenie, wejście w kontakt z Bogiem, wejście do prawdziwej świątyni. Życie i mowa Szczepana nieoczekiwanie zostają przerwane wraz z ukamienowaniem, ale właśnie jego męczeństwo jest wypełnieniem jego życia i orędzia: staje się on jedno z Chrystusem. W ten sposób jego rozważanie odnośnie do działania Boga w historii, na temat Słowa Bożego, które w Jezusie znalazło swoje całkowite wypełnienie, staje się uczestnictwem w modlitwie Pana Jezusa na krzyżu. Rzeczywiście woła on przed śmiercią: „Panie Jezu, przyjmij ducha mego!” (Dz 7, 59), przyswajając sobie słowa Psalmu 31,6 i powtarzając ostatnią wypowiedź Jezusa na Kalwarii: „Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego” (Łk 23,46); i wreszcie, tak jak Jezus zawołał donośnym głosem wobec tych, którzy go kamienowali: „Panie, nie poczytaj im tego grzechu!” (Dz 7, 60). Zauważamy, że chociaż z jednej strony modlitwa Szczepana podejmuje modlitwę Jezusa, to jest ona skierowana do kogo innego, gdyż jest ona skierowana do samego Pana, to znaczy do Jezusa, którego uwielbionego kontempluje po prawicy Ojca: „Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga” (w. 56). Drodzy bracia i siostry, świadectwo św. Szczepana daje nam pewne wskazania dla naszej modlitwy i życia. Możemy się pytać: skąd ten pierwszy chrześcijański męczennik czerpał siłę do stawiania czoła swoim prześladowcom i aby dojść do daru z siebie samego? Odpowiedź jest prosta: ze swej relacji z Bogiem, ze swej komunii z Chrystusem, z rozważania Jego historii zbawienia, dostrzegania działania Boga, które swój szczyt osiągnęło w Jezusie Chrystusie. Także nasza modlitwa musi się karmić słuchaniem Słowa Bożego w komunii z Jezusem i Jego Kościołem. Drugi element to ten, że św. Szczepan widzi w dziejach relacji miłości między Bogiem a człowiekiem zapowiedź postaci i misji Jezusa. On - Syn Boży - jest świątynią „nie zbudowaną ludzkimi rękami”, w której obecność Boga stała się tak bliska, że weszła w nasze ludzkie ciało, aby nas doprowadzić do Boga, aby otworzyć nam bramy nieba. Tak więc nasza modlitwa powinna być kontemplacją Jezusa siedzącego po prawicy Boga, Jezusa jako Pana naszego, mojego codziennego życia. W Nim, pod przewodnictwem Ducha Świętego, możemy także i my zwrócić się do Boga, nawiązać realny kontakt z Bogiem, z zaufaniem i zawierzeniem dzieci, które zwracają się do Ojca, który je nieskończenie kocha. Dziękuję. tlum. st (KAI) / Watykan