Reklama

Aspekty

Choroba staje się okazją do spotkania z Bogiem

„Nadzieja zawieść nie może" (Rz 5, 5) i umacnia nas w ucisku – pod takim hasłem w zielonogórskiej konkatedrze 11 lutego w liturgiczne wspomnienie Najświętszej Maryi Panny z Lourdes odbyły się diecezjalne obchody Światowego Dnia Chorego. Przewodniczył im pasterz diecezji bp Tadeusz Lityński.

[ TEMATY ]

bp Tadeusz Lityński

Zielona Góra

Światowy Dzień Chorego

Karolina Krasowska

Głównym punktem obchodów była Msza św. z obrzędem namaszczenia chorych pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego

Głównym punktem obchodów była Msza św. z obrzędem namaszczenia chorych pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Światowy Dzień Chorego co roku stanowi okazję do refleksji nad tajemnicą cierpienia, a także służy uwrażliwieniu wspólnot chrześcijańskich i całego społeczeństwa na sytuację i potrzeby ludzi chorych. Tegoroczne obchody rozpoczęła prezentacja Orędzia Papieża Franciszka na XXXIII Światowy Dzień Chorego połączona z debatą: „Komunikacją z osobą chorą – czy wciąż ważna i potrzebna?", która odbyła się w Regionalnym Centrum Animacji Kultury w Zielonej Górze.

Reklama

Głównym punktem obchodów była Msza św. z obrzędem namaszczenia chorych pod przewodnictwem bp. Tadeusza Lityńskiego w konkatedrze pw. św. Jadwigi Śląskiej w Zielonej Górze. W homilii pasterz diecezji nawiązał m.in. do Orędzia papieża Franciszka. - Papież Franciszek w orędziu na dzisiaj zaprasza nas, abyśmy się zatrzymali, aby w chwili modlitwy i refleksji, zastanowić się nad obecnością Boga blisko tych, którzy cierpią, szczególnie w trzech aspektach, które ją charakteryzują: spotkanie, dar i dzielenie się – zaznaczył bp Lityński. - Papież zauważa potrzebę spotkania fizycznego z osobą chorą. Bóg nigdy nie opuszcza osoby chorej i to jest zaproszenie dla nas, abyśmy też nie opuszczali w chorobie naszych bliskich, abyśmy dążyli do osobistego spotkania. Dzisiaj w debacie na temat komunikacji z osobą chorą, która miała miejsce RCK w godzinach południowych, kilkakrotnie podkreślona potrzebę obecności i bliskości z osobą chorą. Rzeczywiście, w czasie choroby, a myślę, że było, a może jest to naszym doświadczeniem, jeśli z jednej strony odczuwamy całą naszą kruchość stworzenia – fizyczną, psychiczną i duchową – to z drugiej strony doświadczamy bliskości i współczucia Boga, który w Jezusie podzielił nasze cierpienia. On nas nie opuszcza i często zaskakuje nas darem wytrwałości, o której nigdy byśmy nie pomyśleli, a której sami nigdy byśmy nie zdobyli – kontynuował pasterz diecezji.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

W dalszej części homilii wskazywał, że choroba staje się okazją do spotkania z Bogiem przez słowo i sakrament, przez dar modlitwy i błogosławieństwo, które nas przemienia. – Dla chrześcijanina jest to obowiązek ale też przywilej skorzystać ze spotkania z Bogiem. Bóg przychodzi też w osobach posługujących i odwiedzających, tak powinniśmy to odbierać. Miłość Boża jest nam ofiarowana przez tych, którzy nas odwiedzają i nam pomagają. W tym doświadczeniu cierpienia możemy być w bliskości Jezusa Zmartwychwstałego, który staje się towarzyszem naszej drogi, towarzyszem naszej podróży przez ból i ciemność tak ja był z uczniami, w ich ciemności i bólu, w drodze do Emaus – podkreślił bp Lityński.

Obchody XXXIII Światowego Dnia Chorego odbyły się również w innych ośrodkach diecezji. W Gorzowie Wlkp. przewodniczył im bp Adrian Put, a w Żarach bp Paweł Socha.

Światowy Dzień Chorego ustanowił Jan Paweł II 13 maja 1992 r., a więc w rocznicę zamachu na swoje życie oraz w 75. rocznicę objawień fatimskich. Papież wskazał też wówczas dzień 11 lutego, wspomnienie pierwszego objawienia Matki Bożej w Lourdes, wzywając, aby corocznie poświęcić go modlitwie w intencji chorych oraz refleksji i dostrzeżeniu miejsca tych, którzy cierpią na duszy i na ciele.

2025-02-11 20:45

Oceń: +3 0

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Komunikat z okazji pierwszej rocznicy ustanowienia Sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej w Babimoście

[ TEMATY ]

bp Tadeusz Lityński

Babimost

Sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej

Archiwum Aspektów

bp Tadeusz Lityński

bp Tadeusz Lityński

Drodzy Diecezjanie,

21 listopada minie rok od ustanowienia Sanktuarium Matki Bożej Gospodyni Babimojskiej w Babimoście. Powstało ono w 310. rocznicę zachowania miasta od epidemii cholery. Właśnie po przypisanym wstawiennictwu Maryi ocaleniu babimojscy parafianie w 1710 r. ślubowali przed swym obrazem Najświętszej Dziewicy „po wieczne czasy” uroczyście obchodzić święto Ofiarowania Matki Bożej. Ta historyczna okoliczność była jednym z impulsów, aby w czasie obecnej pandemii koronawirusa zawierzyć Matce Bożej naszą diecezję w nowym sanktuarium. Jawi się nam ono jako miejsce szczególnej modlitwy za wszystkich cierpiących z powodu Covid-19 i innych chorób.
CZYTAJ DALEJ

Dobry jak chleb – św. Brat Albert Chmielowski

Wrażliwość na piękno pozwoliła mu zostać świetnym artystą. Jeszcze bardziej niż sztuka, poruszał go jednak Chrystus, którego potrafił dostrzec w biedakach na krakowskich ulicach. Dla Niego rzucił karierę malarską i przywdział ubogi habit

Święty przyszedł na świat 20 sierpnia 1845 r. w Igłomi k. Krakowa. Niedługo po porodzie dziecko zachorowało. Obawiano się, że nie przeżyje. Józefa Chmielowska, matka chłopca, poprosiła ubogich, którzy stali przed kościołem, by wraz z chrzestnymi trzymali go do chrztu świętego. W ten sposób zapewniła mu tzw. błogosławieństwo ubogich. 28 sierpnia 1845 r. przyjął chrzest z wody w Igołomi. Ceremonii chrztu dopełniono 17 czerwca 1847 r. w kościele Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny w Warszawie. Na chrzcie otrzymał imiona Adam Bernard Hilary. Jako sześcioletni chłopiec został przez matkę poświęcony Bogu w czasie pielgrzymki do Mogiły. Bardzo wcześnie został osierocony. Kiedy miał 8 lat, umarł jego ojciec, sześć lat później zmarła matka. W wieku osiemnastu lat Adam przyłącza się do powstania styczniowego. W przegranej bitwie pod Miechowem zostaje ranny i trafia do niewoli. W prymitywnych warunkach, bez znieczulenia, przechodzi amputację lewej nogi. Dzięki staraniom rodziny udało mu się jednak opuścić carskie więzienie i wyjechać do Francji.
CZYTAJ DALEJ

Charakterystyka i ocena roli zakonów w średniowiecznej Europie

2025-06-17 17:37

[ TEMATY ]

zakony

Średniowiecze

Photograph by the British Library, Wikimedia Commons, public domain

Intelektualiści, myśliciele, kaznodzieje a może rycerze, wojownicy i reformatorzy. Kim byli średniowieczni zakonnicy?

Kulturę średniowiecznej Europy cechował przede wszystkim uniwersalizm (łac. universalis – powszechny, ogólny), który był wspólnotą kulturową opartą na jednolitym systemie wartości i przekonań, wyrażanych w podobny sposób w całej Europie. Szczególnie ważny był uniwersalizm w wymiarze religijnym i światopoglądowym. Przejawiał się on przede wszystkim dominacją chrześcijaństwa w sprawach wiary, moralności, a także w warstwie intelektualnej, co w kontekście języka oznaczało dominację łaciny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję