Kraków: oficjalne rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego o. Józefa Andrasza
W sobotę, 1 lutego o godz. 11:00 w Krakowie odbędzie się uroczyste rozpoczęcie procesu beatyfikacyjnego jezuity o. Józefa Andrasza na szczeblu diecezjalnym wraz z zaprzysiężeniem i pierwszą sesją Trybunału Sprawiedliwości. O. Andrasz jest najbardziej znany jako kierownik duchowy św. siostry Faustyny Kowalskiej.
Uroczystość będzie miała miejsce w Kurii Metropolitalnej w Krakowie w Kaplicy Biskupów w obecności metropolity krakowskiego abp. Marka Jędraszewskiego.
Józef Andrasz (1891-1963) był jezuitą, cenionym rekolekcjonistą i spowiednikiem, wydawcą, opiekunem katolickich organizacji: Apostolstwa Modlitwy, Sodalicji Mariańskiej, Krucjaty Eucharystycznej. Zajmował się szerzeniem kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa, m.in. jako redaktor naczelny jezuickiego pisma „Posłaniec Serca Jezusowego”. Napisał wiele artykułów i kilka książek, a wiele innych przetłumaczył albo zlecił ich wydanie w Wydawnictwie Apostolstwa Modlitwy. Przyczynił się tego, że prymas Polski kard. Stefan Wyszyński w 1951 r. przeprowadził akt oddania Polski Najświętszemu Sercu Jezusa.
Wśród licznych zajęć duszpasterskich o. Andrasza było spowiadanie sióstr, m.in. ze Zgromadzenie Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia w Łagiewnikach. Ojciec Andrasz był także kierownikiem duchowym bł. Anieli Salawy, urszulanki bł. s. Marii Klemensy Staszewskiej i założycielki Zgromadzenia Sióstr Najświętszej Duszy Zbawiciela s. Pauli Tajber, której proces beatyfikacyjny jest w toku.
Reklama
Ponoć w przedwojennym Krakowie mówiło się o o. Andraszu jako specjaliście od „trudnych spraw” w kierownictwie duchowym, takich jak domniemane doświadczenia mistyczne. Z „Dzienniczka” św. Faustyny wyłania się postać kapłana niezwykle roztropnego, ale też rozmodlonego i oddanego Bogu, prowadzącego dusze pewną drogą do świętości.
O. Andrasz przyczynił się do rozwoju kultu Miłosierdzia Bożego. Po śmierci s. Faustyny zebrał fakty z jej życia i napisał jej pierwszą, nieukończoną biografię (maszynopis przeleżał w zakonnym archiwum aż do 2015 r.) Także on rozpoczął w 1943 r. publiczne nabożeństwa do Miłosierdzia Bożego i nadzorował malowanie obrazu Jezusa Miłosiernego, który wisi w kaplicy Łagiewnikach.
Więcej informacji o. Józefie Andraszu i jego procesie beatyfikacyjnym na: https://andrasz.jezuici.pl/ oraz https://www.facebook.com/profile.php?id=100087623264190
Papież Franciszek przyjął na prywatnej audiencji kard. Marcello Semeraro, prefekta Dykasterii Spraw Kanonizacyjnych i zezwolił na promulgację dekretów uznających cud za wstawiennictwem bł. Vincenzy Marii Poloni, założycielki Instytutu Sióstr Miłosierdzia, oraz męczeństwo pięciu Braci Mniejszych, zamordowanych w 1597 r. w USA, i marysty Lycarione Maya, zamordowanego w 1909 r. w Barcelonie.
Dekret dotyczący cudu otwiera drogę do kanonizacji bł. Vincenzy Marii Poloni. Przyszła święta urodziła się w 1802 r. w Weronie, gdzie dorastała w rodzinie, w której żywa była wiara chrześcijańska i silne zaangażowanie w dzieła miłosierdzia, w których przodował jej ojciec. Od najmłodszych lat pomagała mu w jego działalności charytatywnej i dzięki temu spotkała bł. ks. Johannesa Heinricha Karla Steeba, którego osobowość i czyny wywarły na nią wielki wpływ. Pochodził on z niemieckiej rodziny luterańskiej, a po nawróceniu się na katolicyzm przyjął święcenia i gorliwie służył ludziom zwłaszcza w dziedzinie charytatywnej. I to właśnie ks. Steeb, widząc przez lata wielką gorliwość dziewczyny w posługiwaniu osobom chorym i w podeszłym wieku, doradził jej założenie zgromadzenia zakonnego, które zajmowałoby się opieką nad ubogimi i potrzebującymi. Tak powstał Instytut Sióstr Miłosierdzia. Siostra Vincenza zmarła w swym rodzinnym mieście w 1855 r. Tam też w 2008 roku miała miejsce jej beatyfikacja.
Doskonale znany tekst dzisiejszej Ewangelii zachęca nas do konfrontacji z naszym podążaniem za Chrystusem. Zastanawiamy się nieraz nad naszą relacją do Boga, wiele możemy już o tym powiedzieć, ale życie nieustannie to weryfikuje i niejako wymusza na nas stanięcie w prawdzie wyrażonej nie tylko słowem, ale nade wszystko czynem. Już nieraz uświadamialiśmy sobie, że wiara i pójście za Chrystusem nie jest życiem usłanym różami, a dziś Jezus mówi nam wprost o drodze, na której trzeba dźwigać codzienny krzyż. I stoi przed nami wiele, na pozór sprzecznych, zachowań, jak choćby nienawiść do ojca, matki, żony, dzieci. Czy może nas ów tekst gorszyć? Myślę, że żadną miarą. Trzeba jednak należycie uporządkować hierarchię wartości w naszym życiu, by wiedzieć, co z czego wynika. Oczywiście, na pierwszym miejscu musi być Bóg. Potem – Jego wola względem naszego życia. To tak jakby z nieco innej strony modlitwa Ojcze nasz..., która przypomina wpierw o uświęceniu Boga, o Jego należytym miejscu w naszym życiu, o naszej otwartości na Jego wolę, a następnie dopiero wyraża prośbę o chleb powszedni, który jest symbolem doczesności. Wszystko musi być budowane na fundamencie, którym jest Bóg. Jeśli chcesz pójść za Chrystusem, musisz to uczynić bezkompromisowo. Stanąć przed nim sam na sam. Bez niczyjego wsparcia, zaplecza i zabezpieczeń. Tylko On i ja. Moje „ja” – ja sam przed Nim jestem nikim, bo wszystko, czym jestem, wynika z mojej relacji do Niego. Tym jest moja „nienawiść” do siebie samego: wyraża się w oddaniu wszystkiego Bogu – tak jak oddanie żony, dzieci, braci czy sióstr. Wszystko zaczyna się od mojej relacji do Niego. Od wzięcia tego wszystkiego jakby od nowa – w postaci krzyża obrazującego wszystko, z czym przychodzi mi żyć na co dzień. Jeśli nie przyjmę tego w duchu wiary, nie jestem uczniem Chrystusa. Cała rzeczywistość mojego ziemskiego pielgrzymowania musi być interpretowana w duchu wiary. Wszystko dzieje się po coś. Wszystko w Bożym planie ma swój sens i ma czemuś służyć. To fundament, o którym pisze dalej ewangelista Łukasz. Twoje życie musi być zaplanowane na współpracę z Bogiem. Zaczynasz budować. A jeśli już, to od początku do końca – mówiąc nieco prostym językiem: na dobre i na złe. Jestem z Nim wtedy, gdy moje życie „układa się”, ale i wtedy, gdy przychodzi moment próby. To jest nie tylko trwałe budowanie fundamentu, ale i zdolność wykończenia budowy. Jeśli w chwili próby porzucam Jezusa, to jestem człowiekiem godnym politowania albo obiektem drwin. Czym jest moja wiara tylko w chwili powodzenia, albo czym jest moja miłość tylko w dobrej, a nie złej doli? Życie nasze pozostaje ciągłym zmaganiem, walką – wygrana pozostaje tylko z Chrystusem.
Z udziałem prezydenta Karola Nawrockiego na Jasnej Górze w niedzielę przed południem rozpoczęły się uroczystości dożynkowe. Głównym punktem wydarzenia w Częstochowie będzie msza z błogosławieństwem wieńców żniwnych.
Ogólnopolskie dziękczynienie za plony w Częstochowie odbywa się pod hasłem „Do Maryi w Roku Jubileuszowym”. Organizatorem rolniczego święta na Jasnej Górze jest Krajowe Duszpasterstwo Rolników.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
