Reklama

Kościół

"Nadzieja"

Biografię papieża Franciszka przeczytamy za jego życia

Biografia pt. "Nadzieja", która pierwotnie miała zostać opublikowana dopiero po śmierci następcy św. Piotra, została napisana przez Franciszka wraz z Carlo Musso. Zawiera ona prywatne wspomnienia i wcześniej niepublikowane zdjęcia. Jubileusz Roku Świętego 2025 i „potrzeby naszych czasów” skłoniły papieża do opublikowania książki jeszcze za jego życia, ogłosiło wydawnictwo Kösel, które wyda książkę po niemiecku Włoskie gazety „La Repubblica” i „Il Corriere della Sera” opublikowały z wyprzedzeniem fragmenty włoskiego wydania, które zostanie opublikowane przez oficynę Mondadori, w 88. urodziny papieża, które przypadają 17 grudnia 2024 r.

[ TEMATY ]

nadzieja

biografia

papież Franciszek

PAP/EPA

Papież Franciszek

Papież Franciszek

Bądź na bieżąco!

Zapisz się do newslettera

Dzieciństwo w Barrio Flores

„Kiedy ktoś mówi mi, że jestem chłopskim papieżem („Papa villero”), modlę się tylko, abym był tego godny”, napisał Franciszek, wspominając »złożony, wieloetniczny, wieloreligijny i wielokulturowy mikrokosmos« Barrio Flores, dzielnicy Buenos Aires, w której spędził dzieciństwo. Tutaj „różnice były normalne i szanowaliśmy się nawzajem”. Papież Bergoglio wspomina grupy katolickich, żydowskich i muzułmańskich przyjaciół, którzy akceptowali się nawzajem bez zastrzeżeń.

Pomóż w rozwoju naszego portalu

Wspieram

„Współczesna Magdalena”

Reklama

Papież wspomina również swoje spotkanie z prostytutkami, obrazem „ciemniejszej i bardziej uciążliwej strony egzystencji”, którą znał od dzieciństwa na argentyńskich przedmieściach. Kiedy został biskupem, Bergoglio odprawił mszę św. dla niektórych z tych kobiet, które od tego czasu zmieniły swoje życie. „Prostytuowałam się wszędzie”, wyznała mu jedna z nich, zwana Porota, ”nawet w Stanach Zjednoczonych. Zarabiałam pieniądze, potem zakochałam się w starszym mężczyźnie, był moim kochankiem, a kiedy umarł, zmieniłam swoje życie. Teraz mam emeryturę. I kąpię starszych mężczyzn i kobiety w domach starców, którzy nie mają nikogo, kto by się nimi opiekował. Nie chodzę często na msze św. i robiłam wszystko ze swoim ciałem, ale teraz chcę zająć się ciałami, którymi nikt się nie zajmuje”. „Współczesna Magdalena”, jak Franciszek nazywa tę kobietę w swoich wspomnieniach. Zadzwoniła do niego po raz ostatni ze szpitala, na krótko przed śmiercią, aby przyjąć namaszczenie chorych i komunię. „Wróciła do domu zdrowa” - napisał papież, »jak celnicy i prostytutki, którzy «prędzej wejdą do królestwa Bożego” (Mt 21, 31). A ja bardzo ją kochałem. Nawet dzisiaj nigdy nie zapominam modlić się za nią w rocznicę jej śmierci”.

Przyjaźń z „Padre Pepe”

W autobiografii nie brakuje też wspomnień o więźniach, którzy robili szczotki do ubrań, a także historii o tym, jak doszło do wieloletniej przyjaźni z ks. José de Paola, znanym jako „Padre Pepe”. Ksiądz, który pracuje w peryferyjnej dzielnicy miasta, był wspierany przez przyszłego papieża w czasie kryzysu, słuchając go i będąc blisko niego. Tam, gdzie „państwo jest nieobecne od czterdziestu lat” i gdzie uzależnienie od narkotyków „jest plagą, która mnoży rozpacz”, właśnie tam - stwierdza papież - „na tych peryferiach, które zawsze muszą być nowym centrum Kościoła, grupa świeckich i kapłanów, takich jak ojciec Pepe, żyje i daje świadectwo Ewangelii każdego dnia, pośród wyrzutków gospodarki, która zabija”.

Religia nie jest opium dla ludu, wiara jest spotkaniem

Trudna rzeczywistość, z której jasno wynika, że wbrew temu, co mówią inni, religia w żadnym wypadku nie jest „opium dla ludu, uspokajającą narracją, która alienuje ludzi”, potwierdza papież. Wręcz przeciwnie: to właśnie „dzięki wierze i temu zaangażowaniu duszpasterskiemu i obywatelskiemu” przedmieścia „przeszły niewyobrażalny rozwój pomimo ogromnych trudności”. „Podobnie jak wiara, „każda posługa jest zawsze spotkaniem” stwierdza papież, podkreślając, że możemy „wiele nauczyć się od ubogich”.

Reklama

Podróż do Iraku i „rana w sercu” Mosulu

Oprócz dramatu miejskich peryferii, Franciszek przygląda się również dramatowi zniszczonego konfliktem Iraku. Podczas swojej historycznej wizyty w dniach 5-8 marca 2021 r. - pierwszej wizyty papieża w tym kraju - Franciszek szczególnie wspomina „ranę w sercu”, jaką stanowił Mosul:

„Jedno z najstarszych miast na świecie, pełne historii i tradycji, które było świadkiem przemian różnych cywilizacji na przestrzeni czasu i było symbolem pokojowego współistnienia różnych kultur w jednym i tym samym kraju - Arabów, Kurdów, Ormian, Turkmenów, chrześcijan, Syryjczyków - ukazało się moim oczom jako pole ruin po tym, jak Państwo Islamskie okupowało je przez trzy lata i uczyniło z niego swoją twierdzę” - wspomina poruszające chwile w mieście głowa Kościoła. Przelatujący z wysokości helikoptera obszar ukazał mu się jako „rentgenowski obraz nienawiści, jednego z najpotężniejszych uczuć naszych czasów”.

Zatrute owoce wojny

Franciszek wspomina również trudny kontekst organizacyjny tej podróży, który wynikał zarówno z trwającej pandemii Covid-19, jak i niepewnej kwestii bezpieczeństwa. „Prawie wszyscy mi to odradzali ... ale, jak pisze, wciąż czuł, że musi udać się do ziemi Abrahama, „wspólnego przodka Żydów, chrześcijan i muzułmanów”.

„To również bardzo na mnie wpłynęło”

Reklama

W tym kontekście nie ukrywał, że otrzymał informacje od brytyjskich służb specjalnych o dwóch atakach bombowych, które zostały przygotowane podczas jego wizyty w Mosulu. Jednym z napastników była kobieta wypełniona materiałami wybuchowymi, a drugi podróżował furgonetką. Obaj zostali przechwyceni przez iracką policję i zabici, zanim zdążyli wprowadzić swój plan w życie. „To również głęboko mnie dotknęło”, podkreśla Franciszek, »to także był zatruty owoc wojny«.

Priorytetem jest rozsądek, a nie konflikt

Pośród całej nienawiści papież dostrzegł jednak także światełko nadziei podczas spotkania z Wielkim Ajatollahem Ali al-Sistanim w Nadżafie 6 marca trzy lata temu: spotkania, które „Stolica Apostolska przygotowywała od dziesięcioleci” i które odbyło się w braterskiej atmosferze w domu al-Sistaniego. „Gest, który na Wschodzie jest nawet bardziej wymowny niż deklaracje, niż dokumenty, ponieważ oznacza przyjaźń, przynależność do tej samej rodziny”, wyjaśnia Franciszek. „To dobrze zrobiło mojej duszy i poczułem się zaszczycony”. W odniesieniu do ajatollaha papież przypomniał w szczególności „wspólne wezwanie skierowane do wielkich mocarstw, aby wyrzekły się języka wojny i nadały priorytet rozumowi i mądrości”. A także zdanie, które „nosił ze sobą jak cenny dar: »Ludzie są albo braćmi przez religię, albo równi przez stworzenie«”.

Jak poinformował Kösel-Verlag nowa autobiografia papieża Franciszka zostanie opublikowana na początku 2025 roku. Książka zatytułowana „Nadzieja” („Speranza”) ukaże się jednocześnie w 80 krajach 14 stycznia.

Reklama

"Jest to pierwsza autobiografia papieża za jego życia" - wydawca. Przypomniał, że Jan Paweł II opublikował swoje wspomnienia w 1996 roku pod tytułem „Dar i tajemnica”. W marcu br. ukazała się książka pt. „Życie. Moja historia w Historii” z autobiograficznymi wątkami Franciszka. Jednak książka ta składa się głównie z zapisu kilku rozmów, które włoski dziennikarz telewizyjny Fabio Marchese Ragona przeprowadził z papieżem.

Historia podróży

„Księga mojego życia jest historią podróży nadziei, podróży, której nie mogę oddzielić od podróży mojej rodziny, mojego ludu, całego ludu Bożego” - cytuje głowę Kościoła wydawca. "Na każdej stronie, w każdym fragmencie, jest to także księga tych, którzy podróżowali ze mną, tych, którzy byli przede mną, tych, którzy pójdą za mną" - czytamy.

Według wydawcy, wspomnienia papieża Franciszka rozpoczynają się we wczesnych latach XX wieku od historii jego włoskich korzeni i przygody jego przodków z emigracją do Ameryki Południowej. Następnie przechodzi do dzieciństwa i młodości oraz powodów, dla których wybrał powołanie kapłańskie, aż do dnia dzisiejszego.

Wzruszający i ludzki, przejmujący i dramatyczny

Wydawca zapewnia, że „tekst jest pełen nowości i niepublikowanych historii, które są wzruszające i bardzo ludzkie, przejmujące i dramatyczne, ale także humorystyczne”. Papież odzwierciedla „otwarcie, odważnie i proroczo niektóre z najważniejszych i najbardziej kontrowersyjnych kwestii naszych czasów oraz decydujące momenty jego posługi jako głowy Kościoła rzymskokatolickiego”.

Według wydawcy, książka pierwotnie miała zostać opublikowana po śmierci papieża Franciszka, zgodnie z jego życzeniem. Jednak jubileusz Roku Świętego 2025 i „potrzeby naszych czasów” skłoniły go do „udostępnienia tej cennej spuścizny już teraz”. Książka zawiera również „prywatne i niepublikowane zdjęcia dostarczone przez samego papieża”.

2024-12-17 20:28

Ocena: +7 -1

Reklama

Wybrane dla Ciebie

Franciszek i s. Francesca - nieoczekiwane spotkanie papieża z 94-letnią zakonnicą

[ TEMATY ]

spotkanie

Watykan

papież Franciszek

Bazylika św. Piotra

s. Francesca

Włodzimierz Rędzioch

Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie

Widok pustej Bazyliki św. Piotra robi duże wrażenie

Siostra Francesca Battiloro przeżyła największą niespodziankę swojego życia w wieku 94 lat, z których 75 lat spędziła jako wizytka za klauzurą. „Poprosiłam Boga: 'Chcę spotkać się z papieżem'. I tylko z Nim! Nikt inny... Myślałam, że to niemożliwe, ale to Papież przyszedł się ze mną spotkać. Wygląda na to, że kiedy Go o coś proszę, Pan zawsze mi to daje...”. Podczas pielgrzymki z grupą z Neapolu, s. Francesca Battiloro, siostra klauzurowa modliła się dzisiaj w Bazylice św. Piotra, gdy nagle spotkała papieża.

Zakonnica, która wstąpiła do klasztoru w wieku 8 lat, złożyła śluby w wieku 17 lat, w czasie, gdy jej życie było zagrożone z powodu niedrożności jelit. Dziś opuściła Neapol wczesnym rankiem z jednym pragnieniem: przeżyć Jubileusz Osób Chorych i Pracowników Służby Zdrowia w Watykanie. Wraz z nią przyjechała grupa przyjaciół i krewnych. Poruszająca się na wózku inwalidzkim i niedowidząca siostra Francesca - urodzona jako Rosaria, ale nosząca imię założyciela Zakonu Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny św. Franciszka Salezego, który, jak mówi, uzdrowił ją we śnie - chciała przejść przez Drzwi Święte Bazyliki św. Piotra. Biorąc pod uwagę jej słabą kondycję, pozwolono jej przeżyć ten moment całkowicie prywatnie, podczas gdy na Placu św. Piotra odprawiano Mszę św. z udziałem 20 000 wiernych.
CZYTAJ DALEJ

Święcenia kapłańskie w Watykanie: jedno z nich zrodziło się w Polsce

2025-05-31 11:16

[ TEMATY ]

kapłani

VaticanMedia

W gronie 11 diakonów, którzy przyjmą święcenia prezbiteratu w Bazylice św. Piotra z rąk papieża Leona XIV znajduje się Gabriele Di Menno Di Bucchianico, który swoje powołanie odkrył dzięki Światowym Dniom Młodzieży Kraków 2016.

Rodowity rzymianin Gabriele Di Menno Di Bucchianico odkrył swoje powołanie stosunkowo późno - gdy przyjmował święcenia diakonatu w październiku ubiegłego roku miał już 28 lat. Zaś zanim wstąpił do seminarium, studiował inżynierię biomedyczną na prywatnej rzymskiej uczelni Campus Bio-Medico.
CZYTAJ DALEJ

Już 50 lat niosą Boga ludziom

2025-05-31 19:34

Magdalena Lewandowska

Złoci jubilaci z abp. Józefem Kupnym

Złoci jubilaci z abp. Józefem Kupnym

– Wasze życie pokazuje, że kapłaństwo to nie zawód, ale przymierze, to nie stanowisko, ale służba – mówił w jubileusz 50-lecia kapłaństwa ks. Paweł Cembrowicz.

Złoty jubileusz kapłaństwa świętowali w katedrze wrocławskiej kapłani wyświęceni tam 50 lat temu – 26 diakonów przyjęło wtedy świecenia prezbiteratu z rąk bpa Wincentego Urbana. Uroczystej Eucharystii pół wieku później przewodniczył abp Józef Kupny. – Święcenia kapłańskie przyjęliście w 1975 roku. Dla mnie również ten rok jest bardzo ważny, dlatego, że właśnie wtedy rozpoczynałem studia teologiczne – wspominał abp Kupny. – Kapłaństwo to coś wspaniałego i im bardziej sytuacja zewnętrzna sprawia, że jest kapłaństwo jest w jakiś sposób atakowane, tym bardziej powinno nas to mobilizować, żebyśmy byli czytelnym znakiem Bożej miłości – podkreślał metropolita wrocławski. Przypomniał, że kiedy rodził się protestantyzm, kiedy masowo odchodzono od Kościoła, właśnie wtedy Kościół podjął ważny wysiłek ukazywania piękna kapłaństwa, by przyciągnąć ludzi młodych do służby Bogu. – Przeżywając z wami ten piękny jubileusz, chcemy prosić o liczne powołania kapłańskie i zakonne, by nie zabrakło pracowników na żniwie Pana. Gratuluję wam 50-lecia kapłaństwa i dziękuję za waszą wierną posługę, oddanie. Proszę wszystkich kapłanów, żebyśmy byli widocznym znakiem Bożej miłości, Bożego przebaczenia. Żebyśmy tak żyli, aby wierni, którzy się w nas wpatrują, odzyskiwali nadzieję – przemawiał abp Kupny.
CZYTAJ DALEJ

Reklama

Najczęściej czytane

REKLAMA

W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.

Akceptuję