Data 31 maja 2013 r. na zawsze wpisze się w dzieje miejscowości Ubocze i jej mieszkańców. Jest to największa wieś należąca do parafii pw. Matki Bożej Ostrobramskiej w Rząsinach. Tego dnia bp Marek Mendyk dokonał konsekracji ołtarza i kościoła Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny. Po wielu remontach świątynia została oddana na wyłączną służbę Bogu.
Konsekracja ołtarza i kościoła to bardzo ważny obrzęd w liturgii Kościoła. Na trwałe wpisuje się on w dzieje wspólnoty, niosąc ze sobą bogactwo znaków, które nie są bez znaczenia dla wiary i pobożności chrześcijańskiego ludu. Konsekrację poprzedził 7. Festiwal Piosenki Religijnej i Patriotycznej im. Roberta Mizgiera, w którym chwałę Bożą wyśpiewywało 19 wykonawców z całego regionu. Była to okazja do integracji mieszkańców z parafią.
Uroczystość poświęcenia kościoła rozpoczęła się od procesji, w której uczestniczyli wierni świeccy, duchowieństwo pod przewodnictwem bp. Marka Mendyka oraz służba liturgiczna wraz z całym zastępem pocztów sztandarowych. W homilii Biskup Marek przypomniał znaczenie świątyni i obrzędu poświęcenia kościoła. - Bogu należy się wszystko, co najpiękniejsze, stąd ta uzasadniona troska o każdy szczegół jego wyposażenia i ozdoby, które są wyrazem wiary i pobożności, ale mają także pomagać w żarliwej modlitwie - mówił Ksiądz Biskup. - Świątynia to jednak nie tylko mury, ozdoby i dekoracje. To przede wszystkim ludzie - księża, biskupi, papież, wierni świeccy. To oni razem tworzą żywą budowlę Bożą, żywy Chrystusowy Kościół - dodał. Po Liturgii Słowa i Litanii do Wszystkich Świętych Biskup Pomocniczy pokropił kościół oraz wiernych na pamiątkę chrztu św. i na znak pokuty, a po uroczystej modlitwie konsekracji namaścił olejem mensę ołtarza oraz ściany kościoła oznaczone zacheuszkami. Gdy obrzęd konsekracji dobiegł końca, świątynię wypełnił dym kadzidła, a na ołtarzu zostały zapalone świece. Podczas liturgii modlono się nie tylko za parafian, ale w sposób szczególny za bp. Stefana Cichego, który złożony chorobą w tych właśnie dniach przebywał w szpitalu.
Na koniec uroczystości bp Marek Mendyk wręczył proboszczowi ks. Stanisławowi Bakesowi specjalne świadectwo potwierdzające konsekrację kościoła. Po Mszy św. Ksiądz Proboszcz wraz ze swoimi parafianami zaprosił gości na agapę, która dopełniła radości z poświęcenia kościoła.
Poświęcenie kościoła (łac. consecratio – przekazanie na własność Bogu) to uroczysta ceremonia zastrzeżona biskupowi. Dzięki niej budynek zostaje przeznaczony do sprawowania kultu Bożego. Poświęceniu kościoła i ołtarza towarzyszą specjalne obrzędy podczas Mszy św. Konsekracja ukazuje, że jest to miejsce wybrane przez Pana Boga, w którym niebo spotyka się z ziemią
W ceremonii występuje wiele symboli o głębokim znaczeniu. Ksiądz Arcybiskup po wejściu do świątyni nie całuje ołtarza, a liturgię rozpoczyna od miejsca przewodniczenia, święci wodę, którą skrapia ołtarz, zgromadzony lud i ściany jako przypomnienie sakramentu chrztu, który czyni nas świątynią Ducha Świętego. Następnie święci ambonę, która jest miejscem proklamowania Słowa Bożego, przestrzenią Liturgii Słowa. „Godność Słowa Bożego wymaga, by w kościele było ono głoszone z miejsca, na którym w czasie Liturgii Słowa spontanicznie skupia się uwaga wiernych” (OWMR 272). Po homilii słowami Litanii Wszystkich Świętych Pańskich prosimy, aby pomagali nam celebrować święte obrzędy. Przez tę modlitwę wyrażamy naszą wiarę w świętych obcowanie i ukazujemy więź pomiędzy Kościołem ziemskim a Kościołem w niebie. Następnie Biskup namaszcza ołtarz i ściany kościoła w miejscu tzw. zacheuszek olejem krzyżma świętego. Przypomina to nam tradycję namaszczania proroków i królów w Starym Testamencie, a także samego Pana Jezusa, który dostąpił namaszczenia, aby odkupić ludzkość. W trakcie tej ceremonii dokonuje się również niewidzialne namaszczenie Duchem Świętym.
Boże ojców naszych, wielki i miłosierny! Panie życia i pokoju, Ojcze wszystkich ludzi. Twoją wolą jest pokój, a nie udręczenie. Potęp wojny i obal pychę gwałtowników. Wysłałeś Syna swego Jezusa Chrystusa, aby głosił pokój bliskim i dalekim i zjednoczył w jedną rodzinę ludzi wszystkich ras i pokoleń.
To sam Chrystus jest źródłem siły wierności dla osób konsekrowanych, zarówno w kontemplacji, jak i w zaangażowaniu apostolskim - powiedział Papież na audiencji dla czterech zgromadzeń zakonnych. Przypomniał też, że tysiącletnie doświadczenie Kościoła wskazuje środki, dzięki którym można czerpać z tego bogactwa. Są to: asceza, sakramenty, bliskość z Bogiem i z Jego Słowem, dążenie „do tego, co w górze”.
Leon XIV zauważył, że ludzie, których horyzont ogranicza się wyłącznie do spraw tego świata mogliby twierdzić, że taka postawa to „spirytualizm”. Łatwo jednak można temu zaprzeczyć, wskazując na to, co przez wieki robiły i nadal robią osoby konsekrowane. Wyruszały na misję w bardzo trudnych czasach. Pochylały się nad moralną i materialną nędzą w najbardziej opuszczonych środowiskach społecznych. Potrafiły być blisko potrzebujących, godziły się ryzykować życie, aż do jego utraty, stając się ofiarami brutalnej przemocy w czasach wojny.
W związku z tym, iż od dnia 25 maja 2018 roku obowiązuje Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia Dyrektywy 95/46/WE (ogólne rozporządzenie o ochronie danych) uprzejmie Państwa informujemy, iż nasza organizacja, mając szczególnie na względzie bezpieczeństwo danych osobowych, które przetwarza, wdrożyła System Zarządzania Bezpieczeństwem Informacji w rozumieniu odpowiednich polityk ochrony danych (zgodnie z art. 24 ust. 2 przedmiotowego rozporządzenia ogólnego). W celu dochowania należytej staranności w kontekście ochrony danych osobowych, Zarząd Instytutu NIEDZIELA wyznaczył w organizacji Inspektora Ochrony Danych.
Więcej o polityce prywatności czytaj TUTAJ.
