Chrystus zmartwychwstał - prawdziwie zmartwychwstał! W tym szczególnym dniu nasze codzienne dzień dobry zastępuje zawołanie „Chrystus zmartwychwstał”, aby pokazać światu, że jesteśmy jednością Kościoła Chrystusowego.

Istnieje wiele zwyczajów związanych z atmosferą i duchowością okresu Wielkiejnocy. Zależnie od szerokości i długości geograficznej Święta są obchodzone inaczej, łączy je jednak Msza św. rezurekcyjna. W polskich parafiach we Francji celebrowana jest ona o godz. 6 rano w Niedzielę Wielkanocną. W parafiach francuskich Rezurekcja jest sprawowana wraz z obrzędami Wielkiej Soboty około godz. 20.30. Najpierw na placu przed kościołem kapłan dokonuje poświęcenia ognia i wody, po czym wierni przechodzą w procesji do kościoła, gdzie rozpoczyna się liturgia, podczas radosnego „Chwała na wysokości Bogu...” rozbrzmiewają milczące od Środy Popielcowej dzwony. Właśnie z tym elementem milczących dzwonów związany jest zwyczaj znany w Polsce jako zajączek wielkanocny. Jest to tradycja wywodząca się z rejonów południowo-zachodniej Francji. Na 40 dni Wielkiego Postu milkną dzwony we wszystkich kościołach, mówi się wtedy, że „dzwony wyjechały do Rzymu”, a „powracając z Wiecznego Miasta” zbierają pisanki, które „rozrzucają wokół świątyni” rozbrzmiewając podczas Rezurekcji. Pisanek tych szukają w szczególności dzieci.

Zwyczajem ważnym we Francji jest obrzęd chrztu świętego dorosłych mający miejsce podczas każdej wielkosobotniej liturgii. Osoby po rocznym przygotowaniu dostępują łaski nazywania się dziećmi Bożymi. Typowym przykładem polskiej tradycji wielkanocnej jest święcenie pokarmów. Zwyczaj ten nie był znany we Francji, ze względu jednak na kontakty środowisk polsko-francuskich został on przyjęty przez część Francuzów. Zwyczaj malowania pisanek nie jest tu zbyt popularny, a pisanki, które znajdują się na stole wielkanocnym, są najczęściej jajkami z czekolady. Naturalnie wygląd tego stołu zależny jest od regionu. W północno-wschodniej części Francji, w centralnym miejscu na stole znajduje się baranek upieczony przez gospodarzy. W innych częściach kraju jest to miseczka z wodą poświęconą podczas liturgii Wielkiej Soboty. Element, który łączy wszystkie regiony Francji stanowi podstawowa potrawa serwowana podczas posiłku - danie z jagnięciny, np. pieczona jagnięcina podawana z fasolą w sosie lub innymi dodatkami. Tak w Polsce, jak i we Francji, Święta te mają rodzinny charakter. Faktem odróżniającym Święta jest czas ich trwania. W departamentach: Alzacja, Moselle czy zamorskich departamentach francuskich: na Martynice, Guadelupie (Ameryka Środkowa), Reunion (Afryka) czy w Gujanie Francuskiej (Południowa Ameryka), świętowanie rozpoczyna się już w Wielki Piątek, nazywany Saint Vendredi - Święty Piątek, który jest pierwszym dniem wolnym, a kończą się w Wielkanocny Poniedziałek, który jest ostatnim dniem wolnym od pracy.

Wszystkim Czytelnikom „Niedzieli” składamy najserdeczniejsze życzenia zdrowych, radosnych i przede wszystkim Chrystusowych Świąt Wielkanocnych.